Ο "αιρετικός " Ντίνος Χριστιανόπουλος σε μια αποτίμηση της ελληνικής ποίησης στον 20ό Αιώνα

Η  πολυσυζητημένη ομιλία του ποιητή Ντίνου Χριστιανόπουλου στο βιβλιοπωλείο της Πάτρας "Πολύεδρο" (16-5-2000) με θέμα: "Θεώρηση της νεοελληνικής ποίησης στον 20ο αιώνα".

Ο Χριστιανόπουλος αποτιμά  με τον  γνωστό αφοριστικό του  τρόπο το έργο καθιερωμένων από τους κριτικούς αλλά και το αναγνωστικό κοινό ποιητών . 
Αποκαθηλώνει , με επιχειρήματα εν πολλοίς επιπόλαια και ατελή , καταξιωμένους και βραβευμένους ποιητές , που  σφράγισαν με τα έργα τους τη νεοελληνική λογοτεχνία.
Είκοσι χρόνια μετά, όσο και αν υπερασπιζόμαστε  το δικαίωμα του κριτικού να εκφράζει  όποια άποψη θέλει , γνωρίζουμε ότι τελικά οι απαξιωτικές κρίσεις  που εύκολα διατύπωνε  για πολλούς ποιητές μας και λογοτέχνες "πρώτης γραμμής" δεν ήταν σωστές . 
Ο χρόνος που τόσο σεβόταν ο Ντίνος Χριστιανόπουλος έδειξε , λόγου χάρη ,   ότι τα έργα των Ελλήνων υπερρεαλιστών αλλά και του Ρίτσου,του Βάρναλη , του Βρετάκου και τόσων άλλων ποιητών και ποιητριών που χλεύαζε και απέρριπτε με περιφρόνηση  ο μακαρίτης εξακολουθούν να διαβάζονται με ενδιαφέρον και να έχουν τη αγάπη   όχι μόνο του παλαιού αλλά και του νεότερου αναγνωστικού κοινού.

ΘΕΜΑΤΙΚΟΙ ΑΞΟΝΕΣ ΤΗΣ ΟΜΙΛΙΑΣ



1. Ο Παλαμάς και η γενιά του, που κονιορτοποίησαν τον ρομαντισμό. Κυριότεροι επίγονοι :ο  Γρυπάρης, ο Μαλακάσης και ο  Νίκος Καββαδίας , με τον οποίο πεθαίνει ο Παλαμισμός . Η ξεχωριστή περίπτωση του  "εκπληκτικού" Κώστα Καρυωτάκη.
2. Η μοναχική παρουσία   του  "αιρετικού" Καβάφη,  που υπήρξε ένας καταπληκτικός ποιητής, αληθινός  μοντερνιστής, αν και τα πρότυπά του είναι ελληνιστικά.
3.Ο υπερρεαλισμός ήταν  η μεγαλύτερη επανάσταση του 20ού αιώνα , αλλά  ο ελληνικός υπερρεαλισμός είναι η   αργοπορημένη και κακοχωνεμένη μίμηση του ευρωπαϊκού. Αμφισβήτηση του Ανδρέα Εμπειρίκου, μερική παραδοχή του Νίκου Εγγονόπουλου, υποτίμηση της ποιητικής αξίας του Οδυσσέα Ελύτη πλην των "καταπληκτικών" Προσανατολισμών του .
Η Γενιά του 30 , ο συμπαθέστατος Σαραντάρης , ο μορφωμένος και "σοβαρός" Γιώργος Σεφέρης ,  η στροφή προς την ελληνικότητα , το καλό Μυθιστόρημά του   αλλά και  ο αδέξιος πατριωτισμός στην κακή συλλογή Κύπρον ου μ΄εθέσπισεν , ενώ εξοργιστικό υπήρξε και  το "κόλπο"  του για να πάρει το Νόμπελ . 
4. Η υπαρξιακή ποίηση με κυριότερους αλλά ανεπαρκείς εν τέλει  εκπροσώπους μόνο  τη Ζωή Καρέλη , τον Νίκο Γαβριήλ Πεντζίκη, την Ελένη Βακαλό και τον Τάκη Σινόπουλο.
5. Οι κοινωνικοί ποιητές:  απόρριψη των υπερπροβλημένων Γιάννη Ρίτσου και Νικηφόρου Βρεττάκου , εύφημος μνεία  για τον κύκλο των ποιητών των περιοδικών της Θεσσαλονίκης Ξεκίνημα και Κριτική , με ιδιαίτερη στάση στον  "καρυωτακίζοντα" Μανόλη Αναγνωστάκη, που αδίκως χαρακτηρίστηκε από τον Βύρωνα Λεοντάρη ως εκπρόσωπος της Γενιάς της ήττας. Ιδιαίτερη έμφαση στους ποιητές του δικού του περιοδικού (Διαγώνιος) , που θήτευσαν με γενναιότητα στον ρεαλιστικό ερωτισμό.
6. Μόνο  τρεις οι καλοί ποιητές του τελευταίου  τέταρτου του εικοστού αιώνα: Λευτέρης Πούλιος, Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ, Κική Δημουλά...