Αλέξανδρος Οικονόμου
Δωρικού Ρυθμού
Μυθιστόρημα
"Κατά τη διάρκεια της ανασκαφής ενός μικρού αρχαίου μακεδονικού
τάφου, ανακαλύπτονται ορισμένα σημαντικά κτερίσματα, τα οποία, όμως, δεν
αξιολογούνται επαρκώς, από τη στιγμή που ο καθηγητής και επικεφαλής της
έρευνας εξαφανίζεται μυστηριωδώς.Η βοηθός του, νεαρή αρχαιολόγος, κρύβει τα ευρήματα και με τη βοήθεια φίλων της επιχειρεί να εντοπίσει τα ίχνη του καθηγητή. Οι αναζητήσεις τους οδηγούν την έρευνα, άλλοτε κατά τύχη και άλλοτε κατ’ επιλογήν, σε διάφορα μονοπάτια, πολλές φορές επικίνδυνα, από τη Νάουσα της Μακεδονίας ως στην Αίγινα και από την Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, στο Άγιο Όρος και στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων.
Αρχαιοκάπηλοι και μαφιόζοι μπλέκονται στο δρόμο τους, πρόσωπα υπεράνω υποψίας αποδεικνύονται ανάξια της θέσης τους, «από μηχανής» παρεμβάσεις τρίτων τους βοηθούν να προσεγγίσουν τους στόχους τους. Παράλληλα αναπτύσσονται σοβαρές ερωτικές υποθέσεις με απροσδόκητες καταλήξεις, όπως και η απίθανη αποκάλυψη για το μυστικό του αρχαίου τάφου.
Ένα περιπετειώδες μυθιστόρημα που συνδυάζει τη μυθοπλασία με την ανάδειξη στοιχείων της πλούσιας πολιτιστικής μας κληρονομιάς."
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου
Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
Μυθιστόρημα με αρετές αλλά και χτυπητές αδυναμίες. Κλασικός ορισμός του πρωτόλειου γραπτού , που αφήνει πολλές υποσχέσεις για το μέλλον. Υπάρχουν στιγμές που νομίζεις ότι μέσα από τις σελίδες του ξεπηδούν κακοχωνεμένοι άλλοτε ο Έκο κι άλλοτε ο Νταν Μπράουν. Ο συγγραφέας διαθέτει το χάρισμα του λόγου και αυτό το αισθάνεται από τις πρώτες σελίδες ο ελλόγιμος αναγνώστης, που έχει κουραστεί να διαβάζει λογοτεχνικά κείμενα σε φριχτά και αλαμπουρνέζικα ελληνικά. Ο πλούσιος, καθαρός λόγος και η ρέουσα γραφή του καθιστούν βέβαιη την προτροπή μας να το διαβάσει κάποιος, γιατί , αν μη τι άλλο, δε θα στύψει το μυαλό του σχετικά με το "τι θέλει να πει ο ποιητής".
Η υπόθεση του μυθιστορήματος στηρίζεται στο χιλιοπαιγμένο "σενάριο" των κυκλωμάτων αρχαιοκαπηλίας με πλοκάμια σε όλα τα επίπεδα της δημόσιας διοίκησης , που όμως , στην περίπτωσή μας, παρουσιάζεται μέσα από πτυχές που κεντρίζουν το ενδιαφέρον του απαιτητικού αναγνώστη και τον εμποδίζουν να παρατήσει την προσπάθεια της ανάγνωσης του πολυσέλιδου βιβλίου.
Η ολοφάνερη επιστημονική σκευή του συγγραφέα , σε συνδυασμό με το άφθονο εγκυκλοπαιδικό υλικό που ενσωματώνει με άνεση στα δρώμενα , σημαίνει ότι , ως προς το περιεχόμενο, έχεις πολλά να μάθεις για τα γοητευτικά θέματα που πραγματεύεται , άγνωστα , φευ, στους πολλούς, κι αυτό είναι ένα μεγάλο κέρδος . Οι αρχιτεκτονικές και αρχαιολογικές γνώσεις που θα έχεις αποκομίσει από έναν ειδικό , κλείνοντας το βιβλίο, συνιστούν τον πρώτιστο λόγο για να το διαβάσεις. Το ίδιο θα λέγαμε και για τις πληροφορίες που δίνονται γύρω από το συναρπαστικό θέμα των βυζαντινών χειρογράφων ως παλίμψηστων αρχαίων κειμένων και των τεχνικών που χρησιμοποιούνται για την ανάγνωσή τους.
Η υπόθεση όμως του βιβλίου υποφέρει , δυστυχώς, στα ποσοτικά αλλά και στα ποιοτικά χαρακτηριστικά της. Το βιβλίο πάσχει από πληθωρισμό περιττού υλικού , η έλλειψη οικονομίας κουράζει τον αναγνώστη , που , ενώ περιμένει την αβίαστη εξέλιξη του μύθου, σκοντάφτει σε πλήθος άχρηστων λεπτομερειών, οι οποίες εκφέρονται με τρόπο που κουράζει.
Αρχαία Μίεζα, Μακεδονικοί τάφοι των Λευκαδίων, Τάφος Λύσωνος και Καλλικλέους
Από τις πρώτες σελίδες του βιβλίου ο αναγνώστης αρχίζει να υποψιάζεται ότι κάτι δεν πάει καλά με τη μυστηριώδη εξαφάνιση του επιφανούς καθηγητή πανεπιστημίου Ορέστη Αγγέλου , που προΐσταται των ανασκαφών στους μακεδονικούς τάφους της Νάουσας.
Οι μέρες περνούν και ,αντί να να κινητοποιηθεί το σύνολο της αστυνομίας της Ελλάδας για την ανακάλυψή του, η ζωή συνεχίζεται για τις δύο βοηθούς του και η ιδιαίτερα για της Θάλεια, που είχε την τύχη να ανακαλύψει τον θησαυρό που έκρυβε στα σπλάχνα του ο μικρός τάφος, τον οποίο όμως θησαυρό δε δήλωσε στην υπηρεσία της, κατά προτροπή του καθηγητή, και τον κράτησε στο δωμάτιό της .
Θα πρέπει να περάσουν μήνες για να κινητοποιηθεί σοβαρά η αστυνομία και να αρχίσει να αναζητά τα ίχνη του, γεγονός εντελώς παράλογο, όταν μετά το πέρας των 48 ωρών από την εξαφάνιση ενός ατόμου αμέσως πλημμυρίζουν οι τηλεοράσεις της χώρας μας με Aber Alert .
Εν τω μεταξύ, η ζωή θα συνεχιστεί με κινηματογραφικό τρόπο : η βοηθός και πρωταγωνίστρια του βιβλίου θα κινηθεί μεταξύ Νάουσας , Θεσσαλονίκης και Αθήνας , θα συνεχίσει το ανασκαφικό της έργο, θα γνωρίσει τον άντρα της ζωής της , τον γεωπόνο-αμπελοκαλλιεργητή-οινοποιό Μάνθο , αλλά θα πέσει και στην αγκαλιά του Σπύρου, μεγάλου έρωτα των φοιτητικών της χρόνων, οπότε ο Έρως θα πάρει μια κωμικά τριγωνική μορφή.
Παράλληλα με την υπόθεση Αγγέλου , ξετυλίγεται και μια ιστορία με ένα μυστηριώδες βυζαντινό παλίμψηστο που θα ανακαλυφθεί , κι αυτό όλως τυχαίως , σε μια σκήτη του Αγίου Όρους από τους Αθηναίους φίλους της Θάλειας . Το πολύτιμο εύρημα εξάγεται κρυφά από το Άγιο Όρος, μελετάται από τους φίλους , που ο καθένας τους είναι εξπέρ σε κάτι , και αποδεικνύεται ότι σχετίζεται με τον... Θεόφραστο, το μαθητή του Αριστοτέλη και πατέρα της βοτανικής.
Παλίμψηστο του ΓαληνούΣτη συνέχεια , η τύχη πάλι θα την οδηγήσει στη Ρουμανία για μια ειδική αποστολή , που θα την φέρει αντιμέτωπη με μια σπείρα αδίστακτων αρχαιοκαπήλων ... Σταματώ εδώ γιατί δε θέλω να αποκαλύψω όσα καταιγιστικά θα ακολουθήσουν μέσα σε λίγες σχετικά σελίδες , έως ότου κλείσει το βιβλίο με το αναγκαίο Happy End: την ολοκληρωτική εξόντωση του κακού και την αποκατάσταση του καλού στη μακεδονική προγονική γη.
Τα πράγματα, λοιπόν, θα μπουν σε μία τάξη , ο Νόμος θα θριαμβεύσει διά του κουκουλώματος της υπόθεσης Αγγέλου , αφού η θεία δίκη θα φροντίσει για την τιμωρία του , και οι πρωταγωνιστές θα βρουν το δρόμο για την προσωπική τους ευτυχία. Όλα αυτά μέσα σε ένα σκηνικό όπου κυριαρχούν οι ερωτικές συνευρέσεις της διχασμένης Θάλειας και οι σκηνές εκλεκτών γαστριμαργικών συνάξεων σε φιλόξενα Ναουσαίικα σπίτια με τη συνοδεία ξινόμαυρου οίνου και τσίπουρου από τα φημισμένα αμπέλια της περιοχής.
Στο βιβλίο προεξάρχει η απιθανότητα, η σύγκρουση δηλαδή πολλών συμβάντων με την κοινή λογική. Υπάρχουν πράγματα που φαντάζουν εξωπραγματικά , όπως λ.χ. η αποκάλυψη πως ο από μηχανής θεός που σώζει την Θάλεια από το βιασμό και το φόνο και εξοντώνει , κάτω από τη μύτη της αστυνομίας, την τελευταία στιγμή με μια φοβερή καταδρομική επιχείρηση τη συμμορία των αδίστακτων κακοποιών είναι ένας διαβόητος βαλκάνιος , επίσης κακοποιός , που κάνει εκδούλευση σε φίλο του Ναουσαίο νόμιμο επιχειρηματία .
Βεβαίως δεν ξεχνούμε ότι αστυνομικό διαβάζουμε, όπου η υπερβολή κρύβεται πίσω από τον λογικοφανή μύθο, και ότι ο συγγραφέας δεν είναι ούτε Αγκάθα Κρίστι ούτε Ζορζ Σιμενόν για να δένει με ασφάλεια και χωρίς λογικά άλματα το μύθο . Επομένως τέτοιου είδους συμβάσεις αφθονούν σε μυθιστορήματα του είδους που περιέχουν και σκηνές από ταινίες του Ζαν-Κλοντ Βαν Νταμ .
Εμείς κρατάμε ως κέρδος τις πολύτιμες πληροφορίες που αντλήσαμε μέσα από τις σελίδες του για την αρχιτεκτονική των αρχαίων ελληνικών ναών, την απολαυστική ξενάγηση στους μακεδονικούς τάφους των Λευκαδίων με την περιγραφή των υπέροχων τοιχογραφιών , το συστηματικό "ξεψάχνισμα" του βυζαντινού βιβλίου και του εκπληκτικού κρυμμένου "θησαυρού" στη ράχη του, και πάνω απ΄όλα την απέραντη αγάπη του για την πανέμορφη Νάουσα και τους ανθρώπους της, την οποία συμμεριζόμαστε κι εμείς με το ίδιο πάθος.
Αναμένοντας το επόμενο καλύτερο αστυνομικό...
Gerontakos, 1/5/2020 ΥΓ. Ναουσαία φίλη προχωρημένης ηλικίας , η οποία ζει στη Θεσσαλονίκη εδώ και πολλές δεκαετίες, αλλά γνωρίζει καλά πρόσωπα και πράματα για την πόλη της , διάβασε πριν από εμένα το βιβλίο και με πήρε στο τηλέφωνο εκφράζοντας τη δυσφορία της , επειδή στο μυθιστόρημα εμφανίζεται ως δρων πρόσωπο άτομο υπαρκτό , που έπαιξε αρνητικό ρόλο στη Νάουσα , κατά την περίοδο της Χούντας και στο οποίο ο συγγραφέας, στο επίμετρο, ομολογεί χάριτες .
Η απάντησή μου ήταν ξεκάθαρη: το μυθιστόρημα δεν είναι ένα αποκλειστικό δημιούργημα της φαντασίας του συγγραφέα. Περιέχει και στοιχεία της πραγματικότητας. Είναι στην απόλυτη δικαιοδοσία του η κατά το δοκούν χρησιμοποίησή τους. Η αρνητική γνώμη που έχει η κυρία για ένα πρόσωπο που συνεργάστηκε ανοιχτά με τους δικτάτορες φαίνεται ότι δεν είναι ίδια με αυτή του του συγγραφέα . Καθένας έχει δικαίωμα να σέβεται και να υπολήπτεται όποιον θέλει.
Όμως δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι κριτήριο αξιολόγησης ενός λογοτεχνικού κειμένου δεν είναι το τι γράφει ο συγγραφέας αλλά το πώς το γράφει. Γιατί αν ίσχυε το πρώτο, τότε δε θα είχαν λόγο ύπαρξης στην ιστορία της καλής λογοτεχνίας ούτε ο Σελίν ούτε ο Χάμσουν ούτε ο Έζρα Πάουντ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου