Το «crash test» Τσίπρα-Μητσοτάκη από τον Μίμη Ανδρουλάκη σβήνει τις κυβερνητικές ελπίδες της ΝΔ

---

Tου Γ. Λακόπουλου
Πηγή: anoixtoparathyro.gr
 Το πιο ισχυρό χτύπημα στον Κυριάκο Μητσοτάκη από την αρχή της θητείας του προήλθε από τον Μίμη Ανδρουλάκη όταν είπε -στον Βασίλη Σκουρή του News247 – ότι «ο Τσίπρας παίζει χωρίς αντίπαλο».  Με άλλα λόγια: Ο Μητσοτάκης δεν υπάρχει.
Με σαρδόνιο τρόπο σκόρπισε τις προσδοκίες και των τελευταίων αισιόδοξων της ΝΔ για νίκη στις εκλογές, υπό τον Κυριάκο, λέγοντας: «Ο Τσίπρας είναι μπαλαδόρος. Και να κάνει και καμία στραβοκλωτσιά, στο τέλος θα βρει δίχτυα».  Πού σε πονάει και πού σε σφάζει.

Μίμης Ανδρουλάκης: Ο Τσίπρας παίζει μπάλα χωρίς ... - News247

Μπορεί οι Συριζαίοι να κοιμούνται και να μην αξιοποιούν αυτές τις ευρηματικές ατάκες, αλλά είναι ευθεία βολή στο δόξα πατρί, για τον φιλόδοξο επικεφαλής της ΝΔ. Πιο διαπεραστική και από τη βιτριολική φράση του Κώστα Μητσοτάκη  για τον Γ. Παπανδρέου: «δεν κάνει το παιδί».
Οι φραστικές ρουκέτες του Ανδρουλάκη οδηγούν στον πειρασμό για μια συνολική σύγκριση ανάμεσα στον Αλέξη Τσίπρα και το Κυριάκο Μητσοτάκη. Κάτι σαν ένα «crash test εφτά σημείων». Πώς αξιολογούνται ως πρόσωπα, ως πολιτικοί αρχηγοί και ως  δημόσιες παρουσίες, ο ένας απέναντι στον άλλο;
Το γενικό συμπέρασμα είναι ότι ο Τσίπρας μπορεί να έκανε λάθη πολιτικής και κακές επιλογές προσώπων στο παρελθόν, αλλά  ό,τι και αν του καταλογιστεί ως μειονέκτημα, παραμένει έτη φωτός μπροστά από τον Μητσοτάκη, ως πολιτικός και ως άνθρωπος. Και θα έχει περισσότερα βέλη στη φαρέτρα του, όταν αναμετρηθούν στα μαρμαρένια αλώνια των  εκλογών. Έχουμε και λέμε…
Α: Ηγετικότητα. Ο Τσίπρας είναι αυτοδημιούργητος πολιτικός και ο πρώτος Πρωθυπουργός της Μεταπολίτευσης που δεν κατάγεται από τζάκι. Πήρε ένα κόμμα από το περιθώριο και το έφερε στην κυβέρνηση με δυο καθαρές εκλογικές νίκες.
Ο Μητσοτάκης θεωρείται υιός του πατρός και ο Άδωνις Γεωργιάδης παλαιότερα έλεγε ότι «γεννήθηκε με χρυσά κουτάλια». Πήρε την έδρα του Κώστα Μητσοτάκη στη Β Αθήνας και με το όνομά του την αρχηγία της ΝΔ. Πολλοί διακρίνουν ότι διεκδικεί την πρωθυπουργία ως άσκηση του κληρονομικού  δικαιώματος που αφαίρεσε από την … αδελφή του -παρότι υπήρξε  μεγαλύτερο πολιτικό μέγεθος από τον ίδιο.
Β: Αναγνώριση. Ο Τσίπρας είναι ο απόλυτος κυρίαρχος στο κόμμα του και θα παραμείνει επικεφαλής του ακόμη και αν χάσει τις εκλογές. Θεωρείται ο αναμφισβήτητος ηγέτης όχι μόνο του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και της σημερινής Κεντροαριστεράς στην Ελλάδα. Με απόλυτη αναγνώριση στον αντίστοιχο ευρωπαϊκό πολιτικό χώρο σ’ αυτόν το ρόλο.
Για τον Μητσοτάκη κανείς στην ΝΔ δεν προφέρει τη λέξη «ηγέτης» – λένε απλώς  «ο πρόεδρος». Πολλοί  περιμένουν στη γωνία για να τον αποπέμψουν με το πρώτο στραβοπάτημα: Καραμανλικοί,  Σαμαρικοί, οι φίλοι της Ντόρας και του Μεϊμαράκη, οι περιφρονημένοι βουλευτές, ου μην αλλά – για να μιλήσουμε στη γλώσσα που του αρέσει- ο Άδωνις, που προβάλλεται ως πραγματικός επικεφαλής της σημερινής ΝΔ.
Γ: Προσωπική ακτινοβολία. Ο Τσίπρας είναι κυρίαρχος στο δημόσιο χώρο. Έχει συγκροτημένη πολιτική σκέψη, συναρπαστικό λόγο και σκηνική ακτινοβολία. Είναι ευγενής, οικείος, ανθρώπινος  και ανοιχτόκαρδος, έχει χιούμορ και άνεση την επικοινωνία του με όλους- μέχρι παρεξηγήσεως μερικές φορές. Μιλάει με ειρμό και επιχειρήματα, δεν κάνει γκάφες  και τα σαρδάμ του ενίοτε είναι συμπαθητικά. Η αποδοχή του στην Ευρώπη είναι πασιφανής και ενισχύεται διαρκώς, παρότι ξεκίνησε ως ταύρος σε υαλοπωλείο.
Ο Κυριάκος είναι ευπρεπής άνθρωπος, αλλά η δημόσια παρουσία του χαρακτηρίζεται κρύα, ασύμμετρη, με αδέξιες κινήσεις και ξύλινο λόγο, με επιδερμική  πολιτική σκέψη και επιχειρηματολογία του συρμού και της εύκολης ατάκας,- όχι ιδιαίτερου επιπέδου. Η παρουσία του δεν εμπνέει ούτε και στο εξωτερικό, όπου δεν έχει  σοβαρά ερείσματα. Τελευταία πιστεύει ότι θα γίνει πρόεδρος της Κομισιόν ο -ανθέλληνας κατά τις παρελθούσες τοποθετήσεις του – Βέμπερ και θα έχει τα μέσα- δίνοντας πόντους στον Τσίπρα που είναι αυτοκόλλητος με τον Γιούνκερ, παρότι ανήκει στην πολιτική ομάδα του Μητσοτάκη. Θεωρείται μια ακόμη από τις αλλεπάλληλες γκάφες του προέδρου της ΝΔ.
Δ: Αποτελεσματικότητα. Ο Τσίπρας ως Πρωθυπουργός μιλάει και κινείται με τη δυσκολία της πράξης. Ωστόσο έβγαλε τη χώρα από το Μνημόνιο, υλοποίησε την μόνη αποδεκτή από όλους λύση στο Μακεδονικό, επιλύει το Εκκλησιαστικό, μεταρρυθμίζει το Σύνταγμα και ολοκληρώνει τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Στην οικονομία εφάρμοσε μια διόλου ελκυστική  πολιτική- η ανάγκη για την οποία προέκυψε από τη χρεοκοπία που δεν τον βαρύνει- και πέτυχε να φέρει αποτελέσματα που του αναγνωρίζονται  στο διεθνή χώρο. Μαζί με το προνόμιο να αξιοποιήσει το πλεόνασμα αυτής της πολιτικής κατά βούληση- και το κάνει ήδη με κοινωνική δικαιοσύνη.
Ο Μητσοτάκης έχει την ευχέρεια των λόγων ως αντιπολίτευση, αλλά με τις υποσχέσεις του απλώς έστησε παγίδα στον εαυτό του και ήδη πέφτει μέσα. Αντί για πρόγραμμα προβάλλει σλόγκαν και «δεσμεύεται προσωπικά» για τα πάντα. Βεβαιώνει ότι αν γίνει πρωθυπουργός θα δώσει… μετά από δυο χρόνια, όσα ήδη δίνει ο Τσίπρας … σήμερα.  Αναφέρεται σε μεταρρυθμίσεις που δεν κατονομάζει, αλλά δεν κρύβει τις προτιμήσεις του στην απέραντη ιδιωτικοποίηση, την απόρριψη του συνδικαλισμού, τον αυταρχισμό και την αποστροφή στα κοινωνικά δικαιώματα.
Ε: Ηθικό πλεονέκτημα. Ο Τσίπρας δεν έχει ηθικά στίγματα σε βάρος του κόμματος του ή στην προσωπική του λειτουργία. Οτιδήποτε μπορεί να πει κανείς για τον -αναγκαστικό-  εταίρο του Πάνο Καμμένο, ίσως τον βλάπτει πολιτικά, αλλά δεν τον αγγίζει προσωπικά. Η κυβέρνησή του δεν βαρύνεται με σκάνδαλα και κανένα όργανο της Δικαιοσύνης δεν ερευνά πράξεις υπουργών και στελεχών του. Διατηρεί το ηθικό πλεονέκτημα και η επικοινωνιακή προσπάθεια της ΝΔ να το αμφισβητήσει κατέδειξε την ύπαρξή του. Κατά τον ίδιο τρόπο που η συντονισμένη απόπειρα να φορτιστεί αρνητικά το όνομά του, επιβεβαίωσε την πολιτική και προσωπική του ανωτερότητα του έναντι του αντίπαλου του.
Ο Κυριάκος έχει σκελετούς στα κομματικά ντουλάπια του, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις είναι υπόλογος και ο ίδιος. Το αμαρτωλό παρελθόν συγκεκριμένων προσώπων της ΝΔ  -που μπήκε στην ίδια κοίτη με τα επιβαρυμένα πρόσωπα του ΠΑΣΟΚ και επισήμως με τη συγκυβέρνηση του 2012- είναι παράγων αβεβαιότητας. Για άγνωστους λόγους έσπευσε να προσφέρει  κομματική  κάλυψη σε θέματα απολύτως προσωπικής ηθικής. Έτσι βρίσκεται αντιμέτωπος με τις δικαστικές έρευνες  που αφορούν στελέχη του και εφόσον απολήξουν σε κόλαφο για πρόσωπα και πράγματα των εποχών διακυβέρνησης ΝΔ και ΠΑΣΟΚ θα τον συμπαρασύρουν.
ΣΤ:  Η ταυτότητα. Ο Τσίπρας κινείται στις ιστορικές ράγες της Δημοκρατικής Παράταξης, είναι προοδευτικός πολιτικός, με τολμηρές ιδέες, πρωτοβουλίες και μαχητική διάθεση όταν αναπτύσσει την πολιτική του. Είναι νεότερος, αλλά πιο έμπειρος από τον αντίπαλό του και έχει ικανότητα απεμπλοκής από δύσκολες καταστάσεις, αλλά και από τα λάθη που κάνει ο ίδιος. Διαθέτει  εσωτερική δύναμη πολιτικής μετεξέλιξης και διαρκούς αναβάθμισης της οπτικής και των επιδόσεων του, κατά τρόπο που έχει εκπλήξει ευχάριστα την Ευρώπη. Οι πολιτικές δυνάμεις της του παρέχουν στήριξη, ανεξαρτήτως ιδεολογίας. Σε κάθε περίπτωση έγινε καλύτερος πολιτικός από τότε που εμφανίσθηκε στο κέντρο των εξελίξεων.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αντιθέτως, αμέσως μόλις έγινε επικεφαλής της ΝΔ διέψευσε την  συμπαθητική εικόνα που είχε φιλοτεχνήσει για τον εαυτό του ως τότε και κατέληξε τυπικός Βαλκάνιος πολιτικός της Δεξιάς. Ο σύγχρονος Ευρωπαίος, κεντροδεξιός ανοικτός στις νέες ιδέες -που περίμεναν  πολλοί και εκτός της ΝΔ, μετατράπηκε σε φορέα ακραίων ιδεολογικών αντιλήψεων, υπερσυντηρητικής πολιτικής και ευτελούς ρητορείας.
Πλέον λειτουργεί ως εγκλωβισμένος σε ένα νοσηρό σύστημα με ισχυρές πλευρές πολιτικής καθυστέρησης, ακροδεξιών  προσεγγίσεων και εθνικισμού από συγκεκριμένα προσωπα που τον περιβάλλουν και επιβάλλουν τις πολιτικές τους. Λόγω αυτής της εικόνας τον κρατούν σε απόσταση οι βασικοί πολιτικοί παράγοντες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στην απόπειρα να βγει από την απομόνωση προσκολλάται στους ακραίους της ευρωπαϊκής πολιτικής σκηνής.
Ζ: Προσωπικό βιογραφικό. Ο  Τσίπρας τέλειωσε το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και έκανε δυο μεταπτυχιακά, χωρίς να απουσιάζει από τους αγώνες της γενιάς του -αντίθετα ήταν πρωταγωνιστής. Μπήκε στην πολιτική με βάση την ιδεολογία του και το αγωνιστικό προφίλ του και έγινε πρωθυπουργός στα σαράντα του, χωρίς δεκανίκια από διαπλεκόμενους επιχειρηματίες και εκτεθειμένους μιντιάρχες.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε καλές σπουδές στο εξωτερικό και επέστρεψε με τρία πτυχία για να διορισθεί με τη μεσολάβηση του πατέρα του, όπως ελέχθη, σε υψηλές τραπεζικές θέσεις και να μπει στην πολιτική άνωθεν και χωρίς προγενέστερη πολιτική δράση. Στην πορεία εγκλωβίσθηκε εσωκομματικά και υπέκυψε σε υποδείξεις πολιτικής συμπεριφοράς, από μιντιάρχες και   διαπλεκόμενους παράγοντες, από όπου προέρχονται και κάποια προκλητικά πρόσωπα που φέρεται διατεθειμένος να βάλει στην πολιτική.
ΥΓ 1: Αν το πολυπληθές επικοινωνιακό επιτελείο του Κυριάκου ήθελε να κάνει ένα ακόμη τεστ αποδοχής των δυο ανδρών, θα μπορούσε να παραγγείλει μια -πραγματική- δημοσκόπηση με το εξής ερώτημα: Με ποιον από τους δυο θα προτιμούσατε να βγείτε το βράδυ για φαγητό, ή γενικώς να κάνετε παρέα;  
ΥΓ 2:  Η κοινοβουλευτική αναμέτρηση Τσίπρα -Μητσοτάκη για την αναθεώρηση του Συντάγματος ήταν η συμπυκνωμένη επικύρωση όσων αναφέρονται παραπάνω.