Οι Έλληνες και η έλλειψη αυτογνωσίας

Βυζαντινός ναός χτισμένος πάνω στο περίφημο νεκρομαντείο της αρχαιότητας στον Αχέροντα.

 

Εφημερίδα των Συντακτών

Συντάκτης: 

Γιώργος Σταματόπουλος

 

 

Σαφώς και δεν είμαστε Έλληνες εμείς που θορυβούμε και διαλαλούμε ότι είμαστε Έλληνες· είμαστε πολίτες, μάλλον υπήκοοι, που ζούμε σε μια χώρα που τη λένε Ελλάδα, ένα προτεκτοράτο των δυτικών «δημοκρατιών». Ανεμίζουμε βέβαια σε εθνικές εορτές την ελληνική σημαία, ουρλιάζουμε για τους προγόνους και πόσο αυτοί συνέτειναν στην εμπέδωση της δημοκρατίας στα νέα κράτη, έδωσαν τα φώτα στην ανθρωπότητα και λοιπά.
Μιλάμε για πολλά, που δεν τα ξέρουμε, δεν τα μάθαμε ποτέ, λέμε π.χ. για τη δύναμη και τη διαχρονικότητα του ελληνοχριστιανισμού - ταυτίζουμε ελληνισμό με χριστιανισμό· τι δουλειά έχει ο φάντης με το ρετσινόλαδο; Αλλά αυτό δεν μας απασχολεί, αφού εννιά στους δέκα πιστεύουμε στην πολιτισμική ανωτερότητα της ελληνικής φυλής.
Τι ξέρουμε από τους αρχαίους, ο θεός κι η ψυχή μας. Είναι θλιβερό όσο και κουραστικό να ταυτίζουμε ακόμη την εθνική ταυτότητα με τη θρησκεία και το αίμα [αίμα ελληνικό!]. Θα πει κάποιος ότι και παλιά η συνοχή [θεωρούσαν ότι] οφειλόταν στο όμαιμον, το ομόθρησκον και το ομόγλωσσον. Το λυκαυγές της δημοκρατίας και πόσο επαναστατικά και δραματικά το οικειοποιήθηκαν [το εφηύραν] δεν μας αφορά.
Αδιαφορούμε ωσαύτως ότι διαφορετικές πολύ είναι οι κοινωνικές συνθήκες σήμερα όπως και δεν λαμβάνουμε υπόψη τις κατακτήσεις στην επιστήμη, στην ψυχανάλυση, στη γνώση (;) της βαρύτητας, της εντροπίας κ.ά., που ερμήνευσαν την κίνηση του πλανήτη και των όντων.
Δηλώσαμε λοιπόν σε ευρωπαϊκή έρευνα, το 89%, ότι είμαστε πρώτοι στον πολιτισμό και την αγχίνοια [τη λεπτότητα στη σκέψη]. Τι έχουν ως παράδειγμα αυτοί που έτσι φρονούν και φθέγγονται ανάλογα; Τη βαριά βιομηχανία της χώρας; Πρότυπα πανεπιστήμια μήπως; Την παραγωγή πολύτιμων και μοναδικών γεωργικών προϊόντων; Αναδείξαμε, όπως τους αξίζει, τους αρχαιολογικούς χώρους και μαζί μ’ αυτούς και τους μεγάλους ποιητές; Δίνει η πολιτεία καμιά σημασία στην ποίηση; Στην τέχνη; Αστεία πράγματα.
Πώς γίνεται να είμαστε ο εξυπνότερος λαός του κόσμου και ταυτόχρονα από τους πιο αδύναμους και σχεδόν ασήμαντους του πλανήτη; Πώς δικαιολογείται να είμαστε τόσο καλλιτεχνικός και τόσο εγγράμματος λαός και να έχουμε τους λιγότερους αναγνώστες [ή θεατές στα θέατρα και σε εικαστικές εκθέσεις] απ’ ό,τι οι άλλοι ευρωπαϊκοί λαοί; Πονάει ίσως η σύγκριση, αλλά πώς μπορείς να την αποφύγεις; Ας βρεθεί ένας τομέας όπου διακρίνονται οι Έλληνες ως λαός και μετά μπορεί να γίνει κάποια συζήτηση - με λεονταρισμούς και βοναπαρτισμούς δεν βγαίνει άκρη, άσε που είναι κακοήθεια.
Το ότι το 92% δηλώνουν, ομολογούν πίστη στον Θεό φαίνεται λίγο παρατραβηγμένο. Πού, πότε εκτελούν τα θρησκευτικά τους «καθήκοντα»; Οι εκκλησίες είναι κενές, αν εξαιρεθούν οι αναστάσιμες κυρίως ημέρες. Θα πει κανείς ότι θρησκεύει κανείς όπως θέλει, κατά μόνας ή στην οικία του, δεν μπορούν να εξαχθούν συμπεράσματα από το πότε και πού οι άνθρωποι ευρίσκονται θρησκευτικώς - δεν είναι και δουλειά κανενός, πλην των ιδίων. Αλλά παρασύρθηκα· άλλο η πίστη στον θεό και άλλο η ένταξη σε μια θρησκεία. Πολλοί που λένε ότι είναι άθρησκοι πιστεύουν εντούτοις σε μια «ανωτέρα δύναμη», οπότε μάλλον σωστό είναι το μεγάλο ποσοστό.
Η αυτογνωσία και το μέτρο ελλείπουν παταγωδώς - και δεν φαίνεται να ξαναπροβάλλουν στη σκέψη των περισσοτέρων...