Κωνσταντίνος Δασκαλάκης , ο επιστήμονας που έλυσε τον γρίφο του Νας

ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΣ  ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ : Ο ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑΣ ΠΟΥ ΤΙΜΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΟ Μ.Ι.Τ.

 

[........]
Τι θα δούμε στο άμεσο μέλλον; Αυτοοδηγούμενα αυτοκίνητα, «έξυπνα σπίτια» σαν του Zuckerberg με τον Jarvis, περισσότερο internet of things; Θα τα δούμε όλα αυτά, και πολλά σε κάποιο βαθμό ήδη υπάρχουν. Το internet of things είναι προ των πυλών. Θα δούμε αυτοοδηγούμενα αυτοκίνητα σε βάθος 5 χρόνων. Σε βάθος 30 χρόνων ίσως κάνουμε αναζήτηση με την σκέψη μας αντί να χρησιμοποιούμε τη φωνή μας ή να πληκτρολογούμε στο Google. Τα Google glasses, για παράδειγμα, είχαν σχεδιαστεί ώστε παίρνουν σήμα από τις κόρες των ματιών μας. Η διεπαφή του ανθρώπινου εγκεφάλου με την τεχνολογία θα γίνει πιο άμεση.
Θα μπορέσουμε να διαγράψουμε κιόλας την σκέψη ή τη μνήμη μας όπως στο Black Mirror; Αυτό δεν το ξέρω, βλέπω πιο πιθανή την αύξηση των δυνατοτήτων παρά την επέμβαση στη δομή του εγκεφάλου που έτσι κι αλλιώς δεν άπτεται της δικής μου επιστήμης. Δεν το αποκλείω, απλά ο εγκέφαλος είναι μεγαλύτερο μυστήριο. Στην τεχνητή νοημοσύνη παράγουμε νοημοσύνη έξω από το σώμα μας.
Υπάρχουν πράγματα που αποκλείεις; Ναι, το ταξίδι στον χρόνο. Η νοοτροπία μας πάντως είναι, αν κάτι φαίνεται λογικό ας προσπαθήσουμε να το φτιάξουμε.
Μπορεί να υπάρξει ηθικός φραγμός στην ανάπτυξη της τεχνολογίας; Για παράδειγμα, υπάρχουν τα «έξυπνα όπλα» που έχουν σχεδόν «κανονικοποιήσει» τον πόλεμο, τα social media κατάργησαν σχεδόν την αλήθεια, η τεχνητή νοημοσύνη έχει χρησιμοποιηθεί ως μέσο μόχλευσης της χρηματιστηριακής αγοράς κ.ο.κ…. Τίθενται πολλά ηθικά ζητήματα. Ας πάρουμε για παράδειγμα τα αυτοοδηγούμενα αυτοκίνητα που λέγαμε πριν. Έστω ότι το αυτοοδηγούμενο όχημα που έχεις σχεδιάσει συνειδητοποιεί ότι σε λίγα δευτερόλεπτα θα βρεθεί σε ατύχημα και πρέπει να διαλέξει: να πατήσει μια ομάδα παιδιών που περνάει τη διάβαση ή να τα αποφύγει και να ρίξει το αυτοκίνητο σε μια κολώνα σκοτώνοντας τους επιβάτες του; Ο αλγόριθμος που οδηγεί τό όχημα καλείται να πάρει την απόφαση. Πώς θα το κάνει; Θα είναι ντετερμινιστικό το κριτήριό του; Και αν ναι πώς θα ιεραρχήσει τα πιθανά θύματα του ατυχήματος; Ή θα το αφήσει στην τύχη ρίχνοντας ζάρια;
Μια τέτοια προβληματική φρενάρει την πρόοδο ή μπαίνει στη ζυγαριά με όσα καλά συνεπάγεται; Είναι φιλοσοφικό το ζήτημα. Αυτή η συζήτηση έχει μεγάλη ιστορία. Είμαστε ακόμα πίσω στη φιλοσοφική προσέγγιση του θέματος και πιο μπροστά στην εξερεύνηση των δυνατοτήτων της τεχνολογίας.

Υπάρχει κόκκινη γραμμή για τον επιστήμονα, όταν μπορεί να προβλέψει κακή χρήση της τεχνολογίας που θα παράξει ή το αφήνει στο νομοθέτη, τον φιλόσοφο κι, εν τέλει, στον πολιτικό; Εξαρτάται από τον άνθρωπο, προφανώς. Ο επιστήμονας θεωρεί κύριο καθήκον του να σπρώξει το όριο της ανθρώπινης επινόησης και ο νομοθέτης/φιλόσοφος/πολιτικός οφείλει να βάλει φραγμούς. Ένα πολύ απλό παράδειγμα είναι στο ποιος θα έχει πρόσβαση σε όπλα, τουλάχιστον σε χώρες όπου δεν επικρατεί ο παραλογισμός των ΗΠΑ.
Στο τέλος της ημέρας είναι δύσκολο να υποστηρίξει κανείς φραγμούς στην τεχνολογία. Σε έναν τέλειο κόσμο δε θα υπήρχαν πυρηνικά. Η λογική του ψυχρού πολέμου –αν δεν τα φτιάξουμε εμείς, θα τα φτιάξουν οι άλλοι – τελικά υπαγόρευσε την κατασκευή τους. Η πρόοδος, ειδικά σε ένα ανώνυμο ιντερνετικό περιβάλλον όπως το σημερινό, είναι και προστασία.
Ένα άλλο μεγάλο ερώτημα είναι το αν η τεχνολογία έχει μικρύνει την ανισότητα. Ενώ έχει βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο, φαίνεται ότι έχει ανοίξει την ψαλίδα. Ζούμε σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία που έχει φέρει πολλά κράτη στα όριά τους. Με τις γνωστές συνέπειες της απαξίωσης του πολιτικού συστήματος, το Brexit, τον Trump, την έξαρση του εθνικισμού.
Η μεγάλη εικόνα επιβεβαιώνει ότι η τεχνολογία έχει κάνει τη ζωή μας καλύτερη. Γιατί όμως νομίζεις υπάρχει διάχυτη η άποψη ότι περνάμε μια μάλλον σκοτεινή περίοδο της ιστορίας; Έχεις δίκιο. Βιώνουμε μια έξαρση του λαϊκισμού και του ταξικού κι εθνικού μίσους που πατάνε στην απογοήτευση μιας μεγάλης μερίδας των πολιτών από το πολιτικό και οικονομικό σύστημα. Είναι εμφανές ότι χρειαζόμαστε ένα νέου είδους κοινωνικό συμβόλαιο που να μοιράσει πιο δίκαια τα οφέλη από την παγκόσμιοποιημένη οικονομία.
Υπάρχει κόκκινη γραμμή για τον επιστήμονα, όταν μπορεί να προβλέψει κακή χρήση της τεχνολογίας που θα παράξει ή το αφήνει στο νομοθέτη, τον φιλόσοφο κι, εν τέλει, στον πολιτικό; Εξαρτάται από τον άνθρωπο, προφανώς. Ο επιστήμονας θεωρεί κύριο καθήκον του να σπρώξει το όριο της ανθρώπινης επινόησης και ο νομοθέτης/φιλόσοφος/πολιτικός οφείλει να βάλει φραγμούς. Ένα πολύ απλό παράδειγμα είναι στο ποιος θα έχει πρόσβαση σε όπλα, τουλάχιστον σε χώρες όπου δεν επικρατεί ο παραλογισμός των ΗΠΑ.
Στο τέλος της ημέρας είναι δύσκολο να υποστηρίξει κανείς φραγμούς στην τεχνολογία. Σε έναν τέλειο κόσμο δε θα υπήρχαν πυρηνικά. Η λογική του ψυχρού πολέμου –αν δεν τα φτιάξουμε εμείς, θα τα φτιάξουν οι άλλοι – τελικά υπαγόρευσε την κατασκευή τους. Η πρόοδος, ειδικά σε ένα ανώνυμο ιντερνετικό περιβάλλον όπως το σημερινό, είναι και προστασία.
Ένα άλλο μεγάλο ερώτημα είναι το αν η τεχνολογία έχει μικρύνει την ανισότητα. Ενώ έχει βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο, φαίνεται ότι έχει ανοίξει την ψαλίδα. Ζούμε σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία που έχει φέρει πολλά κράτη στα όριά τους. Με τις γνωστές συνέπειες της απαξίωσης του πολιτικού συστήματος, το Brexit, τον Trump, την έξαρση του εθνικισμού.
Η μεγάλη εικόνα επιβεβαιώνει ότι η τεχνολογία έχει κάνει τη ζωή μας καλύτερη. Γιατί όμως νομίζεις υπάρχει διάχυτη η άποψη ότι περνάμε μια μάλλον σκοτεινή περίοδο της ιστορίας; Έχεις δίκιο. Βιώνουμε μια έξαρση του λαϊκισμού και του ταξικού κι εθνικού μίσους που πατάνε στην απογοήτευση μιας μεγάλης μερίδας των πολιτών από το πολιτικό και οικονομικό σύστημα. Είναι εμφανές ότι χρειαζόμαστε ένα νέου είδους κοινωνικό συμβόλαιο που να μοιράσει πιο δίκαια τα οφέλη από την παγκόσμιοποιημένη οικονομία.[.......]

ΠΗΓΗ: popaganda.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ Κ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗ

Ο Κωνσταντίνος Δασκαλάκης Δεν Πιστεύει ότι Είναι ο Εξυπνότερος Άνθρωπος στο Δωμάτιο. Αλλά, ο Πιο Παθιασμένος.