Επάγγελμα η λούφα
Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ,
Μια φορά κι έναν καιρό, πριν από
τέσσερα-πέντε χρόνια δηλαδή, ήρθε στο σπίτι για κάποιο μικροπρόβλημα
ένας ηλεκτρολόγος της γειτονιάς, άγνωστός μου. Τη δουλειά την έκανε ο
βοηθός. Ο μάστορας ήταν απασχολημένος να απαντάει στις απανωτές κλήσεις
στο κινητό του. Κάποια στιγμή, θα απαντούσε φαίνεται σε επίμονο πελάτη,
του ξέφυγε: «Μα δεν μπορώ τώρα σας λέω. Τώρα είμαι στη δουλειά μου. Στη
ΔΕΗ. Ισως το απόγευμα...». Ενιωσα πολλαπλώς συνένοχός του. Και για την
απόδειξη που δεν κόπηκε και για την απουσία του από την κανονική του
δουλειά, τη ΔΕΗ, εν ώρα υπηρεσίας.
Αυτήν τη μηχανή παρασιτισμού τη χρησιμοποιούν πολλοί δεκαετίες τώρα. Είτε με το σπαθί τους προσλήφθηκαν σε κάποια δημόσια υπηρεσία είτε μπήκαν επειδή είχαν μπάρμπα στην Κορώνη και παππού στη Μεθώνη, από τη στιγμή που «τρούπωσαν» δεν έδιναν λογαριασμό σε κανέναν άλλον πλην του εαυτού τους. Του ξύπνιου εαυτού τους. Του μάγκα. Την εκθρέψαμε σχεδόν όλοι μας αυτήν τη μαγκιά. Πολιτικοί, με τα ρουσφέτια τους, και πολίτες, με την ανοχή μας. Και να τοι τώρα οι άφαντοι πλην αμειβόμενοι ηλεκτρολόγοι και υδραυλικοί του Κέντρου Φιλοξενίας Προσφύγων στη Ριτσώνα. Προσλήφθηκαν «βάσει του οριστικού πίνακα κατάταξης επιτυχόντων του ΟΑΕΔ», όπως διαβάζουμε στη σχετική καταγγελτική ερώτηση είκοσι βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, για να δουλέψουν στο συγκεκριμένο Κέντρο. Μολαταύτα: «Το ποσοστό του εργατικού δυναμικού που ασχολείται τελικώς για τον σκοπό για τον οποίο προσλήφθηκε δεν ξεπερνά το 20%. Ταυτόχρονα οι εξειδικευμένοι εργαζόμενοι και τεχνικοί, όπως υδραυλικοί και ηλεκτρολόγοι που είναι απαραίτητοι εντός της Δομής (στη Ριτσώνα), εκλείπουν σε ποσοστό 100%». (Εκ παραδρομής εικάζω θα γράφτηκε εδώ το μακάβρια σοβαροφανές «εκλείπουν», μάλλον αντί του «ελλείπουν», διά του οποίου υποτίθεται ότι αναβαθμίζεται το ταπεινό «λείπουν»· οι τεχνικοί δεν έπαψαν βέβαια να υφίστανται, δεν συμπεριελήφθησαν στη χορεία των εκλιπόντων, απλώς απουσιάζουν, κατ’ εξακολούθησιν.)
Μολαταύτα δεύτερο, σχετικό με την εμπλοκή των δήμων, μια και στα προσφυγικά προγράμματα έχει λόγο και η Τοπική Αυτοδιοίκηση: «Ο εκάστοτε εντεταλμένος δημοτικός υπάλληλος για τη διαχείριση του προγράμματος και την κατανομή του προσωπικού λειτουργεί κατά το δοκούν και χωρίς κανέναν έλεγχο, με αποτέλεσμα οι τοπικοί βουλευτές να γίνονται δέκτες καταγγελιών για άνιση μεταχείριση εργαζομένων, αυταρχικές συμπεριφορές, συστηματικές αυθαιρεσίες, αλλά και απαξίωση της “Δράσης για την ενίσχυση και υποστήριξη των Κέντρων Φιλοξενίας Προσφύγων”»...
Με το προσφυγικό αναδείχθηκαν τα καλύτερα γνωρίσματά μας, αλλά δυστυχώς και τα χειρότερα. Ποια η αναλογία ανάμεσα σε ανιδιοτελώς φιλόξενους και σε σαΐνια που μυρίστηκαν χρήμα και εκμετάλλευση, ανάμεσα σε αυτοθυσιαστικής συμπεριφοράς ψαράδες και σε ανάλγητους αλιείς ατομικού κέρδους; Παραμυθητική φαινόταν μέχρι τώρα. Ισως όμως αισθήματα και πράγματα αλλάζουν.
Αυτήν τη μηχανή παρασιτισμού τη χρησιμοποιούν πολλοί δεκαετίες τώρα. Είτε με το σπαθί τους προσλήφθηκαν σε κάποια δημόσια υπηρεσία είτε μπήκαν επειδή είχαν μπάρμπα στην Κορώνη και παππού στη Μεθώνη, από τη στιγμή που «τρούπωσαν» δεν έδιναν λογαριασμό σε κανέναν άλλον πλην του εαυτού τους. Του ξύπνιου εαυτού τους. Του μάγκα. Την εκθρέψαμε σχεδόν όλοι μας αυτήν τη μαγκιά. Πολιτικοί, με τα ρουσφέτια τους, και πολίτες, με την ανοχή μας. Και να τοι τώρα οι άφαντοι πλην αμειβόμενοι ηλεκτρολόγοι και υδραυλικοί του Κέντρου Φιλοξενίας Προσφύγων στη Ριτσώνα. Προσλήφθηκαν «βάσει του οριστικού πίνακα κατάταξης επιτυχόντων του ΟΑΕΔ», όπως διαβάζουμε στη σχετική καταγγελτική ερώτηση είκοσι βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, για να δουλέψουν στο συγκεκριμένο Κέντρο. Μολαταύτα: «Το ποσοστό του εργατικού δυναμικού που ασχολείται τελικώς για τον σκοπό για τον οποίο προσλήφθηκε δεν ξεπερνά το 20%. Ταυτόχρονα οι εξειδικευμένοι εργαζόμενοι και τεχνικοί, όπως υδραυλικοί και ηλεκτρολόγοι που είναι απαραίτητοι εντός της Δομής (στη Ριτσώνα), εκλείπουν σε ποσοστό 100%». (Εκ παραδρομής εικάζω θα γράφτηκε εδώ το μακάβρια σοβαροφανές «εκλείπουν», μάλλον αντί του «ελλείπουν», διά του οποίου υποτίθεται ότι αναβαθμίζεται το ταπεινό «λείπουν»· οι τεχνικοί δεν έπαψαν βέβαια να υφίστανται, δεν συμπεριελήφθησαν στη χορεία των εκλιπόντων, απλώς απουσιάζουν, κατ’ εξακολούθησιν.)
Μολαταύτα δεύτερο, σχετικό με την εμπλοκή των δήμων, μια και στα προσφυγικά προγράμματα έχει λόγο και η Τοπική Αυτοδιοίκηση: «Ο εκάστοτε εντεταλμένος δημοτικός υπάλληλος για τη διαχείριση του προγράμματος και την κατανομή του προσωπικού λειτουργεί κατά το δοκούν και χωρίς κανέναν έλεγχο, με αποτέλεσμα οι τοπικοί βουλευτές να γίνονται δέκτες καταγγελιών για άνιση μεταχείριση εργαζομένων, αυταρχικές συμπεριφορές, συστηματικές αυθαιρεσίες, αλλά και απαξίωση της “Δράσης για την ενίσχυση και υποστήριξη των Κέντρων Φιλοξενίας Προσφύγων”»...
Με το προσφυγικό αναδείχθηκαν τα καλύτερα γνωρίσματά μας, αλλά δυστυχώς και τα χειρότερα. Ποια η αναλογία ανάμεσα σε ανιδιοτελώς φιλόξενους και σε σαΐνια που μυρίστηκαν χρήμα και εκμετάλλευση, ανάμεσα σε αυτοθυσιαστικής συμπεριφοράς ψαράδες και σε ανάλγητους αλιείς ατομικού κέρδους; Παραμυθητική φαινόταν μέχρι τώρα. Ισως όμως αισθήματα και πράγματα αλλάζουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου