Όχι στον κοινωνικό δαρβινισμό αλλά και στην «ταξική μεροληψία»

Η Αριστερά σε αναζήτηση ταυτότητας

  

Η Εφημερίδα των Συντακτών

Συντάκτης: 

Αντώνης Λιάκος

 

 

Πώς θα συγκροτηθεί η ταυτότητα της μείζονος Αριστεράς και συνακόλουθα η στρατηγική της στο επόμενο διάστημα και εν όψει συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ; Ας παραμερίσουμε τις κατηγορίες περί «λαϊκισμού».
Πρόκειται για υπερ-κατάχρηση του όρου, παράκρουση όμοια των εθνικοφρόνων του ’50, που έβλεπαν παντού κομμουνιστικό δάκτυλο. Παρακολουθώντας την προσυνεδριακή συζήτηση, αλλά και γενικότερα τον δημόσιο λόγο, εκείνο που αναδίδεται είναι μια διχασμένη ταυτότητα. Το πρόβλημα σχετίζεται με τη διαμόρφωση των κοινωνικών συμμαχιών της επόμενης μέρας. Και οι κοινωνικές συμμαχίες είναι σταθερότερες από τις πολιτικές.

Το αφήγημα της «ήττας»

Το βασικό αφήγημα είναι της «ήττας»: ο ΣΥΡΙΖΑ ηττήθηκε σε μια άνιση αναμέτρηση με τις ευρωπαϊκές συντηρητικές πολιτικές και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει ακόμη και το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης 2014, που το θεωρούσε ήδη προσαρμογή ως προς την προηγούμενη αντιμνημονιακή στρατηγική του.
Η αντίθεση Μνημόνιο/Αντιμνημόνιο ήταν βασικό σχήμα εξήγησης των εξελίξεων στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, τουλάχιστον από το 2010. Ηταν μια δυαδική αντίληψη ριζωμένη στον «αντιστασιακό» χαρακτήρα της ελληνικής Ιστορίας. Χωρίς αυτήν τι μένει τώρα; Ή μήπως η ιδεολογία Μνημόνιο/Αντιμνημόνιο συμβιώνει με την προσαρμογή στο Μνημόνιο;
Η διχασμένη ταυτότητα εγκαθιδρύει ασυμβατότητα ανάμεσα στην πραγματικότητα και στις επιθυμίες μας. Από τη μια: «Τι να κάνουμε, εκόντες άκοντες προσαρμοζόμαστε» (αλλά μερικές φορές εξαίρουμε την προσαρμοστικότητά μας).
Από την άλλη, ονειρευόμαστε πόσο διαφορετικοί είμαστε, εκφραζόμαστε με ενοχικά σύνδρομα για τη χαμένη εποχή της αθωότητας των κινημάτων (βλ. βραχυκύκλωμα για τις καταλήψεις), αλλά δεν βρίσκουμε μια γέφυρα ανάμεσα στον ρεαλισμό και τα οράματά μας.
[...........]
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ=>

Η Αριστερά σε αναζήτηση ταυτότητας