Για τον Δ. Χριστόπουλο των δικαιωμάτων
«Ένα πολιτικό σώμα χωρίς κεφάλι τρέχει χωρίς να βλέπει, χωρίς να
σκέφτεται. Και, έτσι, γίνεται έρμαιο των ένθεν κι ένθεν τερατογενέσεών
του. Κι αυτό είναι το χείριστο. Στο αφόρητα δύσκολο δρόμο που βρέθηκε να
διαβεί η χώρα, η διαφύλαξη της δυνατότητας της συντεταγμένης έκφρασης
των διαφωνιών εντός της πολιτικής κοινότητας ανήκει πλέον στα μεγάλα
ζητούμενα».
Είχα διαβάσει πολλές φορές το κείμενό του στην Αυγή μετά την παραίτησή του από τη θέση του ειδικού συμβούλου στο Υπουργείο Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης, πέρυσι το καλοκαίρι.
Το αποφάσισε όταν ερρίφθη ο κύβος για το δημοψήφισμα, πριν από τη διεξαγωγή του και ανεξάρτητα από την έκβασή του. Δεν είχε δημοσιοποιήσει την επιστολή παραίτησής του για να μην δώσει υλικό στους αντιπάλους του ΣΥΡΙΖΑ και κατέθεσε λίγο αργότερα τις σκέψεις του σε ένα κείμενο σπαρακτικό μέσα στην αλήθεια του.
Ο αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου Δημήτρης Χριστόπουλος είναι πλέον ο πρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (FIDH).
Υπερασπίζεται τα ανθρώπινα δικαιώματα περισσότερο από 20 χρόνια, με πάθος που δεν αναιρεί τον πραγματισμό, και εξελέγη στο 39ο παγκόσμιο συνέδριο της Ομοσπονδίας στο Γιοχάνεσμπουργκ σε αυτή την τιμητική για τη χώρα μας θέση.
Σε συνέντευξή του στην Monde, μίλησε για την ανάγκη υιοθέτησης μίας πιο επιθετικής στάσης προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. «Σαν να μην ήταν έτοιμη η Ευρώπη και τα 510 εκατομμύρια κάτοικοί της να απορροφήσουν δύο, τρία, πέντε εκατομμύρια πρόσφυγες. Σε μία στιγμή πανικού καταστρέφονται διακόσια χρόνια ευρωπαϊκής παράδοσης όσον αφορά το δικαίωμα ασύλου», σημείωσε.
Και σε μια δική μας συζήτηση λίγους μήνες πριν, για μια ακόμη φορά, δεν απέφυγε να πάρει καθαρή θέση για το τι πρέπει να γίνει μήπως και βγούμε από το τέλμα: «Δεν γνωρίζω που πάμε. Ας διαβάσουμε λίγο την ελληνική ιστορία των τελευταίων εκατό χρόνων, από το 1915 ως σήμερα, ώστε να έχουμε συναίσθηση του υπεδάφους κάθε φορά που θρυμματίζονται οι πολιτικές ελίτ της χώρας. Αυτό είναι το κακό σενάριο πολιτειακά ασύντακτων καταστάσεων, καθώς η συλλογική κόπωση έχει φτάσει στο όριο της εξάντλησης και της ματαίωσης, μιας και το πρόγραμμα δεν βγαίνει. Το καλό, αλλά σχεδόν απίθανο, σενάριο είναι να συνομολογηθεί μια πολιτική συνεννόηση που θα επιτρέψει στη χώρα πειστικά να αντισταθεί στις εφιαλτικές απαιτήσεις των δανειστών και πειστικά να εφαρμόσει τα τμήματα του μνημονίου που κάπου μπορούν να οδηγήσουν σε ένα μικρό ξέφωτο ώστε να διαπραγματευτούμε το χρέος».
Η αναφορά στον Δ. Χριστόπουλο είναι μια απάντηση στην βασανιστική ερώτηση αν αυτή η χώρα έχει τις δυνάμεις να σπάσει τον κύκλο της παρακμής. Τις έχει αλλά δεν φαίνονται.
______________________
Είχα διαβάσει πολλές φορές το κείμενό του στην Αυγή μετά την παραίτησή του από τη θέση του ειδικού συμβούλου στο Υπουργείο Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης, πέρυσι το καλοκαίρι.
Το αποφάσισε όταν ερρίφθη ο κύβος για το δημοψήφισμα, πριν από τη διεξαγωγή του και ανεξάρτητα από την έκβασή του. Δεν είχε δημοσιοποιήσει την επιστολή παραίτησής του για να μην δώσει υλικό στους αντιπάλους του ΣΥΡΙΖΑ και κατέθεσε λίγο αργότερα τις σκέψεις του σε ένα κείμενο σπαρακτικό μέσα στην αλήθεια του.
Ο αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου Δημήτρης Χριστόπουλος είναι πλέον ο πρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (FIDH).
Υπερασπίζεται τα ανθρώπινα δικαιώματα περισσότερο από 20 χρόνια, με πάθος που δεν αναιρεί τον πραγματισμό, και εξελέγη στο 39ο παγκόσμιο συνέδριο της Ομοσπονδίας στο Γιοχάνεσμπουργκ σε αυτή την τιμητική για τη χώρα μας θέση.
Σε συνέντευξή του στην Monde, μίλησε για την ανάγκη υιοθέτησης μίας πιο επιθετικής στάσης προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. «Σαν να μην ήταν έτοιμη η Ευρώπη και τα 510 εκατομμύρια κάτοικοί της να απορροφήσουν δύο, τρία, πέντε εκατομμύρια πρόσφυγες. Σε μία στιγμή πανικού καταστρέφονται διακόσια χρόνια ευρωπαϊκής παράδοσης όσον αφορά το δικαίωμα ασύλου», σημείωσε.
Και σε μια δική μας συζήτηση λίγους μήνες πριν, για μια ακόμη φορά, δεν απέφυγε να πάρει καθαρή θέση για το τι πρέπει να γίνει μήπως και βγούμε από το τέλμα: «Δεν γνωρίζω που πάμε. Ας διαβάσουμε λίγο την ελληνική ιστορία των τελευταίων εκατό χρόνων, από το 1915 ως σήμερα, ώστε να έχουμε συναίσθηση του υπεδάφους κάθε φορά που θρυμματίζονται οι πολιτικές ελίτ της χώρας. Αυτό είναι το κακό σενάριο πολιτειακά ασύντακτων καταστάσεων, καθώς η συλλογική κόπωση έχει φτάσει στο όριο της εξάντλησης και της ματαίωσης, μιας και το πρόγραμμα δεν βγαίνει. Το καλό, αλλά σχεδόν απίθανο, σενάριο είναι να συνομολογηθεί μια πολιτική συνεννόηση που θα επιτρέψει στη χώρα πειστικά να αντισταθεί στις εφιαλτικές απαιτήσεις των δανειστών και πειστικά να εφαρμόσει τα τμήματα του μνημονίου που κάπου μπορούν να οδηγήσουν σε ένα μικρό ξέφωτο ώστε να διαπραγματευτούμε το χρέος».
Η αναφορά στον Δ. Χριστόπουλο είναι μια απάντηση στην βασανιστική ερώτηση αν αυτή η χώρα έχει τις δυνάμεις να σπάσει τον κύκλο της παρακμής. Τις έχει αλλά δεν φαίνονται.
______________________
*Ο Δημήτρης Χριστόπουλος, καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης
και Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, πρώην υποψήφιος Ευρωβουλευτής του
ΣΥΡΙΖΑ και σύζυγος της δημοσιογράφου της ΕΡΤ, Μαριλένας Κατσίμη είναι ο
νέος Πρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
«"Πρόκειται για μια εξέχουσα μέρα για μένα και την Ένωση μας. Ο σχεδιασμός μιας στρατηγικής από το εθνικό στο περιφερειακό και από κει στο οικουμενικό επίπεδο είναι μια κατεξοχήν πρόκληση. Αλλά είναι και κάτι παραπάνω: είναι ένας πολιτικός αγώνας. Εδώ μπαίνουμε στο χώρο του πολιτικού. Όχι στο χώρο των κομμάτων ή των πολιτικών ελίτ. Αυτό που διακυβεύεται με τη δράση μας είναι ο πυρήνας του πολιτικού: ο αγώνας εναντίον της ανισότητας που διευρύνεται, ο αγώνας να αλλάξουμε τον συσχετισμό της εξουσίας υπέρ των αδυνάμων και των θυμάτων στο όνομα του κράτους δικαίου, στο όνομα του δικού μας οράματος για έναν δίκαιο κόσμο. Στον δύσκολο αυτό αγώνα εμείς είμαστε οι αδύναμοι. Το όπλο μας είναι η στρατηγική μας. Δεν μπορώ να υποσχεθώ παρά ένα πράγμα: τα επόμενα χρόνια θα σκεφτόμαστε, θα αναλύουμε, θα αντιδρούμε, θα δρούμε και θα προτείνουμε προτάσσοντας το λόγο μας για τα δικαιώματα. Αυτή είναι η δύναμή μας, αλλά αυτή είναι και η αναπόδραστη ιδιομορφία, η παραξενιά μας, αυτή που κάνει τη ζωή μας πιο δύσκολη. Αυτό κάνει τη ζωή κάποιων μελών της FIDH ακόμα και επικίνδυνη. Πάνω από όλα αυτό αντιλαμβανόμαστε ως τη δική μας κοινωνία των πολιτών.» Ευχόμαστε ολόψυχα στον Δημήτρη καλή επιτυχία στη βαριά ευθύνη που αναλαμβάνει. Η εκλογή του είναι νίκη μας. Νίκη των δικαιωμάτων."
Ο Έλληνας ακαδημαϊκός διαδέχτηκε στην ηγεσία της
Ομοσπονδίας τον Ιρανό νομικό Καρίμ Λαχίντζι, που ήταν επικεφαλής τα
τελευταία τρία χρόνια. Η ψηφοφορία διεξήχθη στο Γιοχάνεσμπουργκ της
Νοτίου Αφρικής, μεταξύ 178 οργανώσεων-μελών της Ομοσπονδίας από 120
χώρες.
Η συνεργασία του με το Συνήγορο του Πολίτη συνεχίστηκε με την ιδιότητα του συντονιστή του Προγράμματος «Ευνομία» υπό την αιγίδα του Συμβουλίου της Ευρώπης και στόχο τη στήριξη και παροχή τεχνογνωσίας σε ομόλογους θεσμούς σε χώρες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης και του Καυκάσου (2000-2009). Από το 2009 ως το 2011, είναι διευθύνων ευρωπαϊκού consortium διδυμοποίησης του Έλληνα, του Ολλανδού και του Σλοβένου Συνήγορο υπό την Ευρωπαϊκή Επιτροπή με το νεοπαγή Σέρβο ομόλογο θεσμό.
Από το 2000 διδάσκει στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου, όπου εκλέχτηκε λέκτορας το 2003 και επίκουρος καθηγητής το 2008. Διδάσκει «Εισαγωγή στην ευρωπαϊκή θεωρία του κράτους και του δικαίου» στους φοιτητές β’ εξαμήνου και ως μαθήματα ελεύθερης επιλογής στο προπτυχιακό: «Μειονότητες στην Ευρώπη», «Ιδιότητα του πολίτη και μετανάστευση» και «Τέχνη, ελευθερία και λογοκρισία». Στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών διδάσκει από το 2006 το μάθημα «Μειονότητες στη νεωτερικότητα». Σε προγενέστερη περίοδο, το μάθημα είχε διδαχθεί για τρία χρόνια και στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα «Πολιτική Επιστήμη και Κοινωνιολογία» του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παράλληλα, διδάσκει ως επισκέπτης σε πανεπιστήμια και ινστιτούτα εκτός Ελλάδας, όπως στο Πανεπιστήμιο του Essex (Η.Β.), του Βοσπόρου (Τουρκία), Αμιένης (Γαλλία), Columbia (U.S.A), Javaskyla (Φινλανδία). Το χειμερινό εξάμηνο του 2009-2010 στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής του άδειας δίδαξε στο Ινστιτούτο Κοινωνικής Θεωρίας και Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου του Βελιγραδίου (Σερβία).
Πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου από το 2003, (www.hlhr.gr), και μέλος της Ένωσης από το 1996. Η Ένωση είναι η παλαιότερη και μεγαλύτερη οργάνωση που δραστηριοποιείται στο χώρο των δικαιωμάτων στην Ελλάδα και μέλος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (www.fidh.org).
Ιδρυτικό μέλος του Κέντρου Ερευνών Μειονοτικών Ομάδων (www.kemo.gr), του πρώτου think tank που ασχολήθηκε με τα μειονοτικά στην Ελλάδα, και υπεύθυνος, μαζί με τον Κωνσταντίνο Τσιτσελίκη, της Σειράς Μελετών του ΚΕΜΟ, στις εκδόσεις Κριτική (1998-2008) και Βιβλιόραμα (2009-).
Μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών (1996 -), της Συντακτικής Επιτροπής του περιοδικού Θέσεις (1998 -), της Ελληνικής Εταιρίας Πολιτικής Επιστήμης (2003-) της Εθνικής Επιτροπής Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (2004-2005 και 2008-2010), αναπληρωματικό μέλος της Επιτροπής Πολιτογράφησης της Περιφέρειας Αθηνών (2010-) και ιδρυτικό μέλος του Ομίλου Αριστόβουλου Μάνεση (2002 -).
Γλώσσες εργασίας τα ελληνικά, αγγλικά και γαλλικά. Τα υπόλοιπα ενδιαφέροντα στον μεγάλο ελεύθερο χρόνο που προσπαθεί να έχει, σχετίζονται με τα ταξίδια, την πολιτική και τη μουσική.
__________________________
Ο Δημήτρης Χριστόπουλος αμέσως μετά την εκλογή του δήλωσε:
Το βιογραφικό του Δημήτρη Χριστόπουλου
Γεννήθηκε το 1969 στην Αθήνα. Είναι παντρεμένος με τη
δημοσιογράφοΜαριλένα Κατσίμη και έχουν τρία παιδιά. Με σπουδές νομικής,
πολιτικών επιστημών και θεωρίας του δικαίου στην Ελλάδα (Κομοτηνή), τη
Γαλλία (Στρασβούργο, Αμιένη) και το Βέλγιο (Βρυξέλλες) απέκτησε, από το
1992 ως το 1999, εργασιακή εμπειρία στο Συμβούλιο της Ευρώπης, την
Ευρωπαϊκή Επιτροπή, και στον Οργανισμό για την Ασφάλεια και Συνεργασία
στην Ευρώπη στην Αλβανία και Βοσνία–Ερζεγοβίνη ως διευθύνων
περιφερειακού γραφείου στο Brcko. Με την επιστροφή του στην Ελλάδα
εργάστηκε ως ειδικός επιστήμονας στο Συνήγορο του Πολίτη (1999-2003) και
στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου
Θεσσαλονίκης (2000-2002).Η συνεργασία του με το Συνήγορο του Πολίτη συνεχίστηκε με την ιδιότητα του συντονιστή του Προγράμματος «Ευνομία» υπό την αιγίδα του Συμβουλίου της Ευρώπης και στόχο τη στήριξη και παροχή τεχνογνωσίας σε ομόλογους θεσμούς σε χώρες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης και του Καυκάσου (2000-2009). Από το 2009 ως το 2011, είναι διευθύνων ευρωπαϊκού consortium διδυμοποίησης του Έλληνα, του Ολλανδού και του Σλοβένου Συνήγορο υπό την Ευρωπαϊκή Επιτροπή με το νεοπαγή Σέρβο ομόλογο θεσμό.
Από το 2000 διδάσκει στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου, όπου εκλέχτηκε λέκτορας το 2003 και επίκουρος καθηγητής το 2008. Διδάσκει «Εισαγωγή στην ευρωπαϊκή θεωρία του κράτους και του δικαίου» στους φοιτητές β’ εξαμήνου και ως μαθήματα ελεύθερης επιλογής στο προπτυχιακό: «Μειονότητες στην Ευρώπη», «Ιδιότητα του πολίτη και μετανάστευση» και «Τέχνη, ελευθερία και λογοκρισία». Στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών διδάσκει από το 2006 το μάθημα «Μειονότητες στη νεωτερικότητα». Σε προγενέστερη περίοδο, το μάθημα είχε διδαχθεί για τρία χρόνια και στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα «Πολιτική Επιστήμη και Κοινωνιολογία» του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παράλληλα, διδάσκει ως επισκέπτης σε πανεπιστήμια και ινστιτούτα εκτός Ελλάδας, όπως στο Πανεπιστήμιο του Essex (Η.Β.), του Βοσπόρου (Τουρκία), Αμιένης (Γαλλία), Columbia (U.S.A), Javaskyla (Φινλανδία). Το χειμερινό εξάμηνο του 2009-2010 στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής του άδειας δίδαξε στο Ινστιτούτο Κοινωνικής Θεωρίας και Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου του Βελιγραδίου (Σερβία).
Πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου από το 2003, (www.hlhr.gr), και μέλος της Ένωσης από το 1996. Η Ένωση είναι η παλαιότερη και μεγαλύτερη οργάνωση που δραστηριοποιείται στο χώρο των δικαιωμάτων στην Ελλάδα και μέλος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (www.fidh.org).
Ιδρυτικό μέλος του Κέντρου Ερευνών Μειονοτικών Ομάδων (www.kemo.gr), του πρώτου think tank που ασχολήθηκε με τα μειονοτικά στην Ελλάδα, και υπεύθυνος, μαζί με τον Κωνσταντίνο Τσιτσελίκη, της Σειράς Μελετών του ΚΕΜΟ, στις εκδόσεις Κριτική (1998-2008) και Βιβλιόραμα (2009-).
Μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών (1996 -), της Συντακτικής Επιτροπής του περιοδικού Θέσεις (1998 -), της Ελληνικής Εταιρίας Πολιτικής Επιστήμης (2003-) της Εθνικής Επιτροπής Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (2004-2005 και 2008-2010), αναπληρωματικό μέλος της Επιτροπής Πολιτογράφησης της Περιφέρειας Αθηνών (2010-) και ιδρυτικό μέλος του Ομίλου Αριστόβουλου Μάνεση (2002 -).
Γλώσσες εργασίας τα ελληνικά, αγγλικά και γαλλικά. Τα υπόλοιπα ενδιαφέροντα στον μεγάλο ελεύθερο χρόνο που προσπαθεί να έχει, σχετίζονται με τα ταξίδια, την πολιτική και τη μουσική.
__________________________
«"Πρόκειται για μια εξέχουσα μέρα για μένα και την Ένωση μας. Ο σχεδιασμός μιας στρατηγικής από το εθνικό στο περιφερειακό και από κει στο οικουμενικό επίπεδο είναι μια κατεξοχήν πρόκληση. Αλλά είναι και κάτι παραπάνω: είναι ένας πολιτικός αγώνας. Εδώ μπαίνουμε στο χώρο του πολιτικού. Όχι στο χώρο των κομμάτων ή των πολιτικών ελίτ. Αυτό που διακυβεύεται με τη δράση μας είναι ο πυρήνας του πολιτικού: ο αγώνας εναντίον της ανισότητας που διευρύνεται, ο αγώνας να αλλάξουμε τον συσχετισμό της εξουσίας υπέρ των αδυνάμων και των θυμάτων στο όνομα του κράτους δικαίου, στο όνομα του δικού μας οράματος για έναν δίκαιο κόσμο. Στον δύσκολο αυτό αγώνα εμείς είμαστε οι αδύναμοι. Το όπλο μας είναι η στρατηγική μας. Δεν μπορώ να υποσχεθώ παρά ένα πράγμα: τα επόμενα χρόνια θα σκεφτόμαστε, θα αναλύουμε, θα αντιδρούμε, θα δρούμε και θα προτείνουμε προτάσσοντας το λόγο μας για τα δικαιώματα. Αυτή είναι η δύναμή μας, αλλά αυτή είναι και η αναπόδραστη ιδιομορφία, η παραξενιά μας, αυτή που κάνει τη ζωή μας πιο δύσκολη. Αυτό κάνει τη ζωή κάποιων μελών της FIDH ακόμα και επικίνδυνη. Πάνω από όλα αυτό αντιλαμβανόμαστε ως τη δική μας κοινωνία των πολιτών.» Ευχόμαστε ολόψυχα στον Δημήτρη καλή επιτυχία στη βαριά ευθύνη που αναλαμβάνει. Η εκλογή του είναι νίκη μας. Νίκη των δικαιωμάτων."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου