Τα μπεμόλια IV
Στελλάκης Περπινιάδης - Παναγιώτης Τούντας
Ενας κέφαλος βαρβάτος, όμορφος και κοτσονάτος/ της Βαρβάρας το τσιμπάει, το καλάμι της κουνάει./ Μα η Βαρβάρα δεν τα χάνει τον αγκίστρωσε τον πιάνει/ τον κρατά στα δυο της χέρια και λιγώνεται στα γέλια.// Ωπ! Αϊντα./ Κοίταξε μωρή Βαρβάρα, μη σου μείνει η λαχτάρα/ τέτοιος κέφαλος με νύχι, δύσκολα να σου πετύχει./ Βρε Βαρβάρα μη γλιστρήσει και στη θάλασσα βουτήξει/ βάστα τον απ’ το κεφάλι μη σου φύγει πίσω πάλι.// Στο καλάθι της τον βάζει κι από την χαρά φωνάζει/ έχω τέχνη έχω χάρη ν’ αγκιστρώνω κάθε ψάρι./ Για ένα κέφαλο θρεμμένο όλη νύχτα περιμένω/ που θα 'ρθει να μου τσιμπήσει το καλάμι να κουνήσει. Γεια σου Γιοβάν Τσαούς με την παρέα σου. (Επρόκειτο για την ορχήστρα). Ωπ! Ωπ! Αϊντα!
Φαίνεται όμως πως ο Μεταξάς, ο Νικολούδης, ο Ψαρούδας και σύσσωμη η δική τους παρέα απεχθάνονταν τους κέφαλους, θεώρησαν το τραγούδι άσεμνο και το απαγόρευσαν. «Η αστυνομική Διεύθυνσις Πειραιώς κατόπιν διαταγής του Υπουργού Εσωτερικών εκοινοποίησεν εγκύκλιον προς όλα τα τμήματα της περιφερείας διά της οποίας απαγορεύεται η χρήσις του δίσκου γραμμοφώνου "Βαρβάρα". Οι άδοντες ή παίζοντες εις γραμμόφωνα το εν λόγω άσμα θα παραπέμπονται εις το Πταισματοδικείον» έλεγε η σχετική ανακοίνωση.
Απτόητοι αστυνομικοί πήραν τις ρούγες και τα στενά απ' άκρου εις άκρον της χώρας, συλλαμβάνοντας τους γραμμοφωνιτζήδες που έπαιζαν τη «Βαρβάρα» στους μαχαλάδες, σπάζοντας ταυτοχρόνως τα τεκμήρια του εγκλήματος, ήτοι χιλιάδες δίσκους. Στις 21 Δεκεμβρίου 1936 ο Θεμιστολής Λαμπρόπουλος, αφεντικό της Κολούμπια, ο Τούντας, ο Στελλάκης και δεκάδες δισκοπώλες και πλανόδιοι κάθισαν στο εδώλιο.
Λεφούσι οι κυρίες της αριστοκρατίας και πλήθος λαού απ' τις παρακατιανές τάξεις παρακολούθησαν τη δίκη, που αναδείχθηκε σε κορυφαίο κοσμικό γεγονός. Καταδικάστηκε μόνο ο συνθέτης σε τσουχτερό πρόστιμο. Είχε βγάλει βέβαια τα δεκαπλάσια από τις πωλήσεις.
Οι φωνογραφικές εταιρείες δεν είναι κορόιδα. Λίγες μέρες αργότερα ηχογραφήθηκε με την ίδια μελωδία από τον Ρούκουνα «Η Μαρίκα η δασκάλα», που πάει να ψωνίσει στην αγορά: Ενας νιος λεβέντης πρώτης/ ο ψαράς ο Παναγιώτης/ τη δασκάλα τη γνωρίζει/ και τηνε καλημερίζει/ έχω δυο λαβράκια φίνα/ που 'ρθαν τώρα απ’ τη Ραφήνα/ πάρ' το ένα να το βράσεις/ μια ψαρόσουπα να φτιάσεις...
Στους λογοκριτές όμως δεν άρεσαν ούτε τα λαβράκια, οπότε απαγόρευσαν εκ νέου το προκλητικό άσμα, που κυκλοφόρησε αυθωρεί, πάλι με τον Στελλάκη, σε τρίτη βερσιόν ως «Μανωλιός και Δημητρούλα», όπου ο ερωτευμένος νεανίας παίρνει αγκαζέ την κοπελιά και: Δυο φορές την εβδομάδα την πηγαίνει στη Γλυφάδα/ για να βρουν καλαμαράκι και μπαρμπούνι με μουστάκι. Η εκλεκτή ψαριά επετράπη εν τέλει. Ο κόσμος άκουγε τη μουσική, τραγουδούσε τη «Βαρβάρα», που γνώριζαν ακόμα και τα βρέφη, και η Κολούμπια έκανε χρυσές δουλειές.
********************
Τίτλος: " Μανωλιός Και Δημητρούλα "
Πρώτος Στίχος: " Ο Μανώλης, Ο Καημένος "
Σύνθεση: Τούντας Παναγιώτης
Στίχοι: Τούντας Παναγιώτης
Ερμηνεία: Περπινιάδης Στυλιανός Ή
Στελλάκης Ή Στελλάκι
Τόπος / Έτος: Αθήνα / 1939
Δίσκος: Columbia Ελλάδος DG - 6414 / CG - 1808.
Χορός / Ρυθμός: Χασαποσέρβικος
Ο Μανώλης, Ο Καημένος,
Είναι Πάλι Ερωτευμένος
Κι Αγαπά Τη Δημητρούλα,
Κοντοστρουμπουλή, Μικρούλα,
Δυο Φορές Την Εβδομάδα,
Τη(ν) Πηγαίνει Στη Γλυφάδα,
Για Να (Έ)'βρουν Καλαμαράκι
Και Μπαρμπούνι Με Μουστάκι,
Κάνουν Την Παραγγελία
Και Μ’(ε) Αυτήν Την Ευκαιρία,
Παίρνουν Βάρκα Και (Ε)'τραβάνε,
Παρά Πέρα, Για Να Πάνε,
Να Φορέσουν Τα Μαγιό Τους
Και Να Κάνουν Το Λουτρό Τους
Κι Από Τη Μικρή Βαρκούλα,
Πέφτει Πρώτη, Η Δημητρούλα,
Κι Ο Μανώλης Απ’(ό) Την Άλλη,
Κάνει Μια Βουτιά Μεγάλη,
Μακρυά Από Τη(ν) Βαρκούλα
Και Κοντά Στη Δημητρούλα,
Έχουν Βλέπεις, Τέτοια Χάρη,
Είναι, Αχώριστο Ζευγάρι
Και Στη Θάλασσα Ακόμα,
" Μια Ψυχή Και Ένα Σώμα ",
Κι Απ’(ό) Τη Θάλασσα Δροσάτοι,
Βγαίνουν Μ’(ε) Όρεξη Γιομάτοι,
Για Να Φάν’(ε) Καλαμαράκι
Και Μπαρμπούνι, Με Μουστάκι,
Πίνουν(ε) Και Ρετσινούλα,
Μανωλιός Και Δημητρούλα
Και Μ’(ε) Αυτοκινητάδα,
" Παίρνουν Δρόμο ", Απ’(ό) Τη Γλυφάδα._
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου