Τότε θα τους φάνε τα κοράκια του φασισμού

ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ

Πληθαίνουν οι νοσταλγοί των παλαιών "καλών ημερών",
όταν ο κόσμος όλος , κυρίως όμως η Ευρώπη , δεν ήταν
παραδομένος στα κοράκια της λεγόμενης "ελεύθερης αγοράς"
και το κράτος όριζε τους κανόνες του παιχνιδιού στον χρηματοπιστωτικό
τομέα, περιορίζοντας την ασύδοτη δράση των λαίμαργων
ιδιωτικών τραπεζών και των αδίστακτων "επενδυτικών" κύκλων.
Έως την κατάρρευση των χωρών του υπαρκτού σοσιαλισμού
ο χρηματοπιστωτικός καπιταλισμός λειτουργούσε στο πλαίσιο του
εθνικού κράτους , γεγονός που έδινε τη δυνατότητα στις κυβερνήσεις
να εξασφαλίζουν , λίγο-πολύ, συνθήκες σταθερότητας, οι οποίες
ήταν ορατές στο επίπεδο της πραγματικής οικονομίας,
επιτρέποντας καλύτερους μισθούς, κατοχυρωμένα
εργασιακά δικαιώματα, εμπεδωμένη κοινωνική ασφάλιση,
καλύτερη εν γένει ποιότητα ζωής
στους τομείς της υγείας , της παιδείας και της πρόνοιας.
Οι όροι "κοινωνία της αφθονίας" και "κράτος κοινωνικής πρόνοιας"
( welfare state) παραπέμπουν σήμερα σε μια μακρά περίοδο
της μεταπολεμικής ιστορίας (1945-1990), κατά την οποία όλες
οι κυβερνήσεις στη Δυτική Ευρώπη εφάρμοσαν πολιτικές
οι οποίες επέτρεψαν μιαν πρωτοφανή ευημερία στους λαούς τους.
Το μεταπολεμικό "θαύμα" π.χ. της Γερμανίας χτίστηκε από τους δεξιούς
Αντενάουερ και Γκέρχαρτ και αναπτύχθηκε εντυπωσιακά από
τους σοσιαλδημοκράτες του Μπραντ και του Σμιτ.
Η αύτανδρη καταβύθιση του κομμουνιστικού σκάφους
και οι κάποιες υπερβολές και στρεβλώσεις στο σύστημα του κοινωνικού κράτους,
άνοιξαν τον ασκό του Αιόλου και απελευθέρωσαν τους μανιασμένους
αγέρηδες της Παγκοσμιοποίησης, έτσι όπως την ονειρεύονταν
ανέκαθεν οι πιο ακραίοι κύκλοι της Wall Street.
Τα αποτελέσματα της πιο άγριας , της πιο αδίστακτης πλευράς
της καπιταλιστικής θύελλας που ξέσπασε , στο πλαίσιο μιας
ριζικής αναθεώρησης της φιλοσοφίας και της πολιτικής στο
χώρο της οικονομίας , είναι συγκλονιστικά για τους λαούς
της Ευρώπης. Η "φυγή" των επιχειρήσεων σε μακρινούς ή κοντινούς
"εργασιακούς Παραδείσους" δημιούργησε εκατομμύρια ανέργους.
Σοσιαλδημοκρατικά κόμματα ανέλαβαν να προλειάνουν το έδαφος
για ξεκλήρισμα των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων
των εργαζομένων και έβαλαν τις βάσεις για
το ξεπάτωμα τους κράτους πρόνοιας. Στη συνέχεια όλα τα κράτη
παραδόθηκαν στις δυνάμεις της πιο ωμής, της πιο αδίστακτης
της πιο σπεκουλαδόρικης Αγοράς , που γνώρισε ο κόσμος από
το Κραχ του 1929 και μετά.
Οι νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις που διαδέχθηκαν τις παραπαίουσες
σοσιαλδημοκρατικές μετατράπηκαν σε απόλυτα πειθήνια όργανα των πιο
εγκληματικών χρηματοπιστωτικών κύκλων και , στο όνομα της
εξυγίανσης της οικονομίας με τους άτεγκτα ισοσκελισμένους
προϋπολογισμούς, έκλεισαν "προβληματικούς" δημόσιους
οργανισμούς , ξεπούλησαν δημόσιες ανθούσες επιχειρήσεις,
συμπίεσαν μισθούς, κατάργησαν δικαιώματα,
αύξησαν τα έτη εργασίας, μείωσαν συντάξεις, περιόρισαν τα ποσά
για την υγεία, την παιδεία, την πρόνοια και τον πολιτισμό.
Σήμερα οι ύαινες του απόλυτου οικονομικού φιλελευθερισμού
δρέπουν τους καρπούς του φοβερού αλληλοσπαραγμού τους,
που παίρνει τη μορφή μιας άνευ όρων αυτοεξόντωσης , και καταφεύγουν
έντρομοι στις κυβερνήσεις εκλιπαρώντας γονυπετείς να δώσουν τα λεφτά
των φορολογουμένων για να σωθούν.
Και οι κυβερνήσεις τα δίνουν! Τα δίνουν έτσι απλά, χωρίς να ζητούν
εγγυήσεις για τις θέσεις εργασίας που κινδυνεύουν να χαθούν,
χωρίς να σκέφτονται να αλλάξουν τους κανόνες του παιχνιδιού
προς όφελος των κοινωνιών που αντιπροσωπεύουν και για
τις οποίες υποτίθεται ότι νοιάζονται.
Θα μου πείτε : οι κυβερνήσεις αυτές βγήκαν από λαούς τους
οποίους παραπλάνησαν μοιράζοντας αφειδώς υποσχέσεις για καλύτερες
μέρες, στην ουσία όμως είναι οι υπηρέτες των κερδοσκοπικών κύκλων
που ρουφούν τον παγκόσμιο πλούτο , για να αυξάνουν την προσωπική τους
ευημερία. Είδατε ποτέ κόρακες να βγάζουν τα μάτια άλλων κοράκων;
Γι αυτό , αν δεν ξυπνήσουν οι ευρωπαϊκοί λαοί έγκαιρα,
αν δεν σαρώσουν τις νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις, αν
δεν βγάλουν κυβερνήσεις που θα δώσουν όρκους πίστεως ότι θα
επαναφέρουν τις παλαιές δοκιμασμένες συνταγές,τότε όντως θα τους φάνε τα κοράκια .

Τα κοράκια του Φασισμού.
Αγώνας χρειάζεται, όχι ευχολόγια και παρακλήσεις στην Παναγιά.
Συν Αθηνά και χείρα κίνει, έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι...

Gerontakos