Η ΕΣΗΕΑ με τον τρόπο της συμβάλλει στη δημιουργία μιας
«αποφράδας μέρας». Υποστηρίζει τη γένεση και καθιέρωση ενός ακόμη πένθους, το
οποίο δεν πρέπει να ξεχνάμε, την ανακύκλωση του θυμού, την αντίδραση -
τυφλοσούρτη (στάση εργασίας - συγκέντρωση - πορεία ), ένα «επαναστατικό»
τελετουργικό δηλαδή, που καμία βοήθεια δεν προσφέρει προς καμία κατεύθυνση.
Προφανώς, όμως, η Ενωση Συντακτών, απορροφημένη στις αντιμνημονιακές κορώνες
της, αδυνατεί να παρέμβει με άλλο τρόπο ή να την απασχολήσει, έστω, άλλος
τρόπος παρέμβασης.
[.................]
Η ΝΕΡΙΤ εκπέμπει μέσα σε αντίξοες συνθήκες, είναι βέβαιο ότι
δεν έχει βρει ακόμα τον βηματισμό της, ο παλιός συνδικαλοπατερισμός διαπρέπει
(η Ν.Δ. έχει το προβάδισμα), αλλά η οθόνη δεν είναι «μαύρη».
Κατασκευάζοντας μια επέτειο, τροφοδοτώντας το «δράμα», οι
λόγοι είναι... ο εξής ένας: πολιτική εκμετάλλευση. Το πρόβλημα δεν είναι ούτε η
απώλεια της «δημοκρατίας» ούτε η έλλειψη «πλουραλισμού», αλλά η τόνωση της
αντιπαράθεσης, μέσα από έναν παλιό, παρωχημένο και κουρασμένο συνδικαλισμό, που
δεν «βλέπει», δεν «ακούει», αδιαφορώντας για την αναδιάταξη –διεθνώς– του
οπτικοακουστικού τοπίου. Υπόσχεται την «αποκατάσταση της δικαιοσύνης», μόλις
πάρει την εξουσία στα χέρια του, κρύβοντας επιμελώς τις πραγματικές προθέσεις:
την αλλαγή φρουράς. Το «φύγετε εσείς, να έρθουμε εμείς». Γιατί τι προοιωνίζεται
ότι θα διαμορφωθεί η πολυπόθητη «νέα συνθήκη», μιας ανεξίθρησκης και
ανεξάρτητης δημόσιας τηλεόρασης; Ολοι (κυβέρνηση, αντιπολίτευση, η ΔΗΜΑΡ την
εποχή της συγκυβέρνησης) έβλεπαν και βλέπουν την ΕΡΤ σαν το μαγαζάκι των διορισμών.
Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Και η σημερινή λιτανεία εις ανάμνηση του
«μαύρου» μόνο τους εργαζομένους δεν σκέφτεται. Εκτός εάν οι συμβασιούχοι της ΔΤ
- ΝΕΡΙΤ ανήκουν σε άλλη κατηγορία.
Μαρία Κατσουνάκη : Κατασκευάζοντας μια επέτειο | Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 11/6/14
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου