Ο πολιτικός που δεν σπάει ποτέ αβγά

Σταύρος Θεοδωράκης: ο άνθρωπος  που υπόσχεται το ακατόρθωτο.

Κουβαλά στο trolley του   αβγά από διάφορα πολιτικά

πουλερικά (κότες, πάπιες, χήνες, ακόμα και στρουθοκαμήλους!) 

και υποστηρίζει ότι μπορεί να τα μεταφέρει σε όλη την Ελλάδα 

 άπειρες φορές χωρίς να τα σπάσει." Στο δικό μου  trolley

κάθε αβγό διατηρεί την αυτονομία του και έχει μάθει να 

σέβεται τα δικαιώματα του άλλου, επειδή δεν υπάρχουν

δεξιά και αριστερά αβγά παρά μόνο αβγά. ", 

λέει χαρακτηριστικά ο νεόκοπος ισορροπιστής πολιτικός. 

 

Ο καλοπροαιρετισμός

• Μπαλτάς Αριστείδης

Καλοπροαιρετισμός είναι μια ενδιαφέρουσα πολιτική ιδεολογία που αναδύθηκε από τα εδάφη μας. Εμφορούνται από καλοπροαιρετισμό όσοι κατόρθωσαν (γιατί περί κατορθώματος πρόκειται) να αναγάγουν την καλή τους προαίρεση σε αποκλειστική πολιτική αρετή, τη μόνη που θεωρούν ότι ανταποκρίνεται στους καιρούς.

Τα χαρακτηριστικά του καλοπροαιρετισμού αναδίδουν την εσάνς της γαλλικής belle âme. Της ωραίας ψυχής που δεν μολύνεται από κοινωνικές διαιρέσεις, πολιτικές αντιπαραθέσεις και πεζά επίδικα. Όπου το ωραίο ενδύεται τις αποχρώσεις του απαλού ροζ.

Ο καλοπροαιρετιστής (ο γλωσσοδέτης καραδοκεί: ας με συγχωρέσουν οι καλοπροαιρετίστριες) είναι άνθρωπος ήπιος. Χωρίς σφοδρούς έρωτες, μεγάλα πάθη, εσωτερικές εντάσεις ή εμμονές. Επιμελείται το σώμα του, αλλά, παραδόξως, όχι τον νου του: η εκγύμναση του νου φαίνεται πως ολοκληρώνεται με την καλή προαίρεση. Ντύνεται απλά, προτιμώντας το ποιοτικό επώνυμο ρούχο. Τον γοητεύει η φύση, απελπίζεται με την υποβάθμιση του περιβάλλοντος, καταπολεμά το κάπνισμα, θα ήθελε να κάνει ποδήλατο συχνότερα. Υποστηρίζει τα ατομικά δικαιώματα, τον μετρημένο φεμινισμό, την ελευθερία επιλογής ερωτικού συντρόφου, την καλή κουζίνα και βεβαίως την τέχνη. Ενδιαφέρεται για τους ανήμπορους, λυπάται τους άστεγους, χαϊδεύει τα αδέσποτα, αλλά δυστυχώς οι λαθρομετανάστες έχουν γίνει υπερβολικά πολλοί.

Τα μελήματα του υλικού βίου δεν τον απασχολούν ιδιαίτερα. Ένα επαρκές εισόδημα, ένα καλό σπίτι, ένα εξοχικό, ένα αξιοπρεπές αυτοκίνητο και πιθανόν ένα ευκατάστατο οικογενειακό περιβάλλον του επιτρέπουν να διευρύνει ορίζοντες. Υπό τις αγαθότερες των προθέσεων.

Ο καλοπροαιρετιστής απεχθάνεται τον λαϊκισμό, τη βία (από όπου κι αν προέρχεται), τις πολιτικές συγκρούσεις. Ειλικρινά δεν καταλαβαίνει πού αποσκοπούν. Ένα δεν είναι το εθνικό συμφέρον και το κοινό καλό; Γιατί τα κόμματα δεν κάθονται να τα βρούνε; Δεν μπορεί να πρυτανεύσει επιτέλους η καλή προαίρεση; Κι εφόσον πρυτανεύσει, δεν είναι όλα τα υπόλοιπα τελικά βαρετές λεπτομέρειες; Αρμοδιότητας μόνο τεχνοκρατών;

Ο καλοπροαιρετιστής δεν θέλει να είναι ούτε δεξιός ούτε αριστερός. Τέτοιες διαιρέσεις είναι πια ξεπερασμένες. Αποτρέποντας μάλιστα τη συνάντηση των καλοπροαίρετων. Αλλά δεν αντέχει με τίποτε το κόλλημα σε τελειωμένα δόγματα. Που καλλιεργούν, εκτός των άλλων, τον φανατισμό των άκρων. Ούτε η "Κεντροαριστερά" τον ικανοποιεί. Αλλά εκεί τουλάχιστον προσφέρεται ευρυχωρία, όπου μπορούν να συνευρεθούν όσοι μοιράζονται τα προηγούμενα.

Ο καλοπροαιρετιστής είδε κι απόειδε και αποφάσισε να δράσει. Δηλαδή να αναγάγει ένα περιφερόμενο σακίδιο στην δική του αναγνωρίσιμη εικόνα. Εικόνα με ήχο, δηλαδή φωνή ικανή να διαδώσει πλατιά, με σεμνότητα και ταπεινότητα, την καλή του προαίρεση. Διάλεξε και όνομα. Που δεν παραπέμπει σε στερεότυπα ιδεών, αλλά στην ειρηνική φύση που νοσταλγούν οι άνθρωποι των πόλεων. Όνομα που δεν μπορούσε να παραπέμπει σε ζώο γιατί κάθε ζώο έχει δική του προσωπικότητα και άδηλη προαίρεση. Άρα ούτε γατούλα ούτε κόκορας ούτε νυφίτσα ούτε αγριογούρουνο. Αλλά κάτι που να φέρνει στο πιο ειδυλλιακό και στο πιο ρέον.

Δεν είναι ακόμη γνωστό τι περιλαμβάνει το σακίδιο. Μπορούμε να εικάσουμε, αλλά πάντως ανοίγει οσονούπω. Μέσα στη φύση, όπως αρμόζει. Όχι στη μαρτυρική Θράκη. Μα πιο κοντά, πιο βολικά. Σε τόπο αναψύξεως που δεν βρέχεται μεν από ποτάμι, αλλά ατενίζει καθάρια γαλανά νερά. Τόπο κατάφυτο με ελιές. Που τον κοσμούν γερανογέφυρες. Και ίσως τον διασχίσουν και γέφυρες άλλες.