Μεγάλοι συγγραφείς, κακοί πατέρες

Κατερίνα Σχινά.

Πηγή: Ο Αναγνώστης,
 19 Ιουνίου, 2014

Ο Γκράχαμ Γκρην διατεινόταν ότι κάθε συγγραφέας πρέπει να έχει στην
καρδιά του ένα κομμάτι πάγο. Ο Λ. Τολστόι ανησυχούσε όταν περνούσε
ευχάριστα ανάμεσα στους οικείους του ( “Η οικογενειακή ευτυχία με
απορροφά ολοκληρωτικά και είναι αδύνατον να κάνω οτιδήποτε άλλο”, έγραφε
στο ημερολόγιό του το 1863). Ο τρυφερός Τσέχωφ αστειευόταν λέγοντας ότι
θα προτιμούσε μια σύζυγο, “η οποία, όπως το φεγγάρι, δεν θα εμφανιζόταν
στον ουρανό μου κάθε μέρα”. Και ο Τζωρτζ Στάινερ υποστηρίζει
ανενδοίαστα ότι “η φιλοσοφία, ο στοχασμός, η δημιουργία είναι ασύμβατα
με την οικογενειακή ζωή”. Ξεφυλλίζοντας το συλλογικό έργο «Ζώντας με ένα
συγγραφέα» (επιμέλεια Dale Salwak, εκδόσεις Palgrave Macmillan*) 
διαπιστώνουμε ότι η πλειονότητα των συγγραφέων και των οικείων τους θα
συμφωνούσε με τον αφορισμό του Στάινερ.  

Στο βιβλίο, φίλοι, παιδιά και
σύζυγοι συγγραφέων καταθέτουν τις εμπειρίες από τη ζωή τους κοντά σε
ανθρώπους της γραφής, αναμνήσεις που αποκαλύπτουν την αποθάρρυνση, την
καταπίεση, ακόμη και την ακύρωση όσων μοιράστηκαν την ίδια στέγη με τους
«εγωϊστές, αλαζόνες, σκληρούς, ματαιόδοξους, μελοδραματικούς» γραφιάδες
της σύγχρονης λογοτεχνίας. Και κάποιοι συγγραφείς κάνουν την
αυτοκριτική τους και προβάλλουν τα δικαιολογητικά τους. Ο Τζων Απντάικ,
ας πούμε, παραδέχεται πως, μολονότι εργαζόταν στο σπίτι και θα μπορούσε
να αφιερώνει περισσότερη ώρα στα παιδιά του, το απέφευγε επιμελώς,
φοβούμενος ότι η ενασχόληση μαζί τους θα τον αποσπούσε από το έργο του.
«Ήμουν αρκετά κοντά τους», σημειώνει, «όμως σήμερα αναρωτιέμαι: ήμουν
πραγματικά ελεύθερος; Η δουλειά του συγγραφέα είναι παράξενη, χαώδης·
ποτέ δεν τελειώνει και τον περισσότερο καιρό τον αναγκάζει να μην είναι
ποτέ πραγματικά παρών εκεί που βρίσκεται». Ο γιος του Ντέιβιντ,
συγγραφέας και ο ίδιος, συμφωνεί. «Δεν γράφεις κάθε χρόνο ένα βιβλίο
400-500 σελίδων, αν διασπάσαι κάθε τόσο», υπογραμμίζει.[.......................]

[* Το βιβλίο στην αγγλική έκδοση: Living with a Writer | Edited by Dale Salwak | Macmillan]



Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου της Κ. Σχινά ΕΔΩ=>Μεγάλοι συγγραφείς, κακοί πατέρες