QUERIDA

QUERIDA

Διήγημα της Ελισάβετ Αποστολοπούλου*

[Προδημοσίευση]

Η μέρα ήταν ηλιόλουστη,δεν υπήρχε ιδανικότερο μέρος από κείνο το μικρό καφενείο στην άκρη της θάλασσας ,μάλλον πάνω ακριβώς απ΄ την άκρη της ,όπως θα έλεγε ο Σαραμάγκου, για να συναντηθούν. Το ραντεβού ήταν για το μεσημέρι και δόθηκε μέσω Facebook, oh tempora oh mores!, σύγχρονα πράγματα, σύγχρονοι τρόποι...
 Είχαν συναντηθεί σε μια παρουσίαση βιβλίου ,του δικού του βιβλίου για να είμαστε πιο ακριβεις,όπως συνήθιζε να λέει ο Σαραμάγκου.

Έφθασε πρώτη και κάθισε μπροστά στο μεγάλο παράθυρο με θέα τη θάλασσα και τα καράβια, λίγο αργότερα εμφανίστηκε κι αυτός. Και οι δύο είχαν από καιρό περάσει την νιότη τους, για να μη πούμε ,όπως πάλι λέει ο Σαραμάγκου , και τη μέση ηλικια, ωστόσο δεν είχαν χάσει το ενδιαφέρον  για τη ζωή. Κοιτάχτηκαν  θαρρετά στα ματια,παράγγειλαν καφέδες κι άρχισαν να μιλάνε σα να γνωρίζονταν από καιρό ή σαν να είχαν πριν λίγες ώρες αφήσει την κουβέντα ατέλειωτη και τώρα τη συνέχιζαν περιμένοντας τον καφέ. Ξεδίπλωσαν τις ιστορίες τους, όπως ξεφυλλίζεις ένα περιοδικό μ΄ ένα χαμόγελο στα χείλη, και είχαν πολλά να πουν και ν΄ ακούσουν.

Που και που κοίταζαν απ το παράθυρο τα καράβια κι αυτή με τον ήλιο στα μάτια  τού μιλούσε για τα δικά της καράβια, αυτά που φτιάχνει και κρέμονται στους τοίχους του σπιτιού της.

 Εκείνος την κοίταζε με  μάτια γελαστά ,γεμάτα φως κι ανέσυρε τις δικές  του μνήμες απ΄ τα μαθητικά χρόνια ,όχι δεν ήταν καλός μαθητής ,ναι είχε πολλούς φίλους και πολλούς καυγάδες όπως όλα τ΄αγόρια του  καιρού του και όχι μόνο…υπήρχαν και θλιβερες ιστορίες…

Μαγείρευε, της έλεγε, με πολλά μπαχαρικά, όπως συνηθίζουν στην Ανατολή, κι έτσι η κουβέντα πήγε στα διάφορα φαγάκια που άρχισαν να παρελαύνουν κάτω από τη μύτη τους και μπροστά στα μάτια τους, μελιτζάνες στρουμπουλές και μακριές μοβ ριγέ, ντομάτες ,τοματίνια , τοματακια, κολοκυθάκια με σαλτσούλες διάφορες μυρωδάτες, μελιτζανοσαλάτες,haydari, τζατζίκια και χούμους διαφόρων γεύσεων.

Οι μυρωδιές της Ανατολής μπερδεύτηκαν με τις δικές της τις πιο Δυτικές και στις μύτες τους τώρα έφτανε η απαλή ευωδιά της μπεσαμέλας ,το άρωμα του φρέσκου βασιλικού, με κανέλες και γαρίφαλα, δεντρολίβανα  και δυόσμους ,μπούκοβο και peperoncini,  ούτε που κατάλαβαν πως πέρασε η ώρα.

Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Στ΄ αυτιά τους έφταναν μελωδίες της Traviata, ήχοι από Σεφαραδίτικα τραγούδια του 15ου αιώνα, μπερδεύονταν αρμονικά με τις μουσικές των προσφύγων της Μικρας Ασίας ,την αξεπέραστη φωνή της Σωτηρίας και ξαφνικά από κάπου το μαγικό βιολί του Perlman τούς ταξίδευε στη μακρινή Αργεντινή για ν΄ ακούσουν τη Μαντόνα να τραγουδάει don’t cry for me  Argentina…

 

κι όταν κοίταζαν γύρω τους, το καφενείο ήταν πλημμυρισμένο με νότες που χόρευαν ευτυχισμένες τανγκό ανάμεσα σε σύννεφα ψητού σκόρδου, που γαργαλούσε ερεθιστικά τα ρουθούνια τους.

Kι επέστρεφαν πάλι στις μαγειρικές τους κι ακoλουθούσε άλλη παρέλαση από χούμους και φαλάφελ ,μελιτζάνες ψητές στολισμένες με φύλλα φρέσκου βασιλικού ή γεμιστές, όπως τις συνηθίζουν στην Ανατολή, γελούσαν χαρούμενοι κι οι δύο από τις αφηγήσεις των μαγειρικών ικανοτήτων τους μα και των αποτυχιών τους, όταν αυτή θυμήθηκε την πρώτη προσπάθεια για μια χορτόπιτα στα νιάτα της,το φύλλο που δεν άνοιγε, αλλά που ωστόσο ήθελε να το κάνει πίτα και να την παρουσιάσει στους φίλους, και τα μακαρόνια που κόλλαγαν σαν κόλλα ταπετσαρίας με σάλτσα ντομάτας, αντσούγιες και κάπαρη. Για να μη τα πετάξει στην τουαλέτα, τα τηγάνισε προσθέτοντας δυο αυγά κι έτσι έμαθε ν΄αυτοσχεδιάζει από τις αποτυχίες της .

Χοντροκομμένες πατάτες  με μπόλικα κρεμμύδια,  γυρισμένες στο τηγάνι με λαδάκι, σκεπασμένες με μπόλικο μαϊντανό, πρότεινε εκείνος, με μια βραστή σαλάτα με φρεσκοκομμένα βλίτα απ τον κήπο, που τα νοστιμίζει με κάπαρη μαζεμένη τα καλοκαίρια απ τους βράχους στα Ελληνικά νησιά, που περνά τις διακοπές του.

Mama mia ,how can I resist you?Πώς μπορείς ν΄αντισταθείς στην καλοκαιρινή ραστώνη και τη μαγεία των νησιων,τα  πλακόστρωτα δρομάκια, τα κρυμμένα  καφενεία  στ΄ αγιοκλήματα με τη δροσερή μυρωδιά του καλοκαιριάτικου ούζου να πλανιέται στον μεσημεριάτικο αέρα και τον ήλιο να καίει τους βράχους, να ωριμάζει τις ελιές, να ξεραίνει τα θυμάρια και να διασκορπίζεται στο πελαγος; Όταν τα καλοκαίρια πηγαίνει στο νησί της, αναγνωρίζει τις μυρωδιές στον αέρα, έφτασα ,λέει μέσα της.

Τώρα στ΄αφτια τους η φωνή του  Lennon, Imagine….Φαντάζονται κι δυο τον καιρό της νιότης , κι όλα τα περασμένα και ξεχασμένα που προβάλλουν μεσ΄ απ΄ τις κουβέντες, όχι ,δεν είναι νοσταλγία, κοιτάζουν τις εικόνες μ΄ένα χαμόγελο στα χείλη σαν τη Μόνα Λίζα,  κι όταν σκέφτονται τη Μόνα Λίζα, φτάνει η μελωδική φωνή του Nat King Cole, που ακουμπάει στα μάτια τους τρυφερά την εικόνα της...

 Πώς εμφανίστηκαν οι μαρμελάδες και τα γλυκάκια; Μάλλον καθώς έπιναν τον Ελληνικό καφέ με το λουκουμάκι. Εκείνη μίλησε  για τα αμυγδαλωτά που φτιάχνουν οι γυναίκες στα νησιά και  τ΄αρωματίζουν με ανθόνερο, μυρωδάτη μαστίχα και λεμονανθούς ,κι έπειτα του εξήγησε πως από τότε που έμεινε μόνη , χρόνια τώρα ,κάθε καλοκαίρι κάνει μαρμελάδα βερίκοκο, στην αρχή για θεραπεία, για  να φύγει η θλίψη του χωρισμού, πρώτη φορά που καταπιάνονταν με γλυκά και μαρμελάδες, η διαδικασία  είναι αρκούντως θεραπευτική.

 

 (photo: argyro.gr)

Αγοράζεις τα βερίκοκα ή τα κόβεις απ΄ το δέντρο σου ,αν έχεις. Πάντοτε ήθελα να  έχω μια βερικοκιά με απαλά ροζ λουλούδια στο μπαλκόνι  μου  και μια κερασιά  με διαφορετικά ροζ λουλούδια ,πώςγίνεται  όμως να έχεις δέντρα στο μπαλκόνι σου, το δικό μου δεν είναι δα και τεράστιο, τέλος πάντων, επιβιώνεις χωρίς δέντρα στο μπαλκόνι, τότε ήμουν  πολύ άρρωστη…άσε, δεν θέλω να τα θυμάμαι, έτσι  άρχισα να φτιάχνω μαρμελάδες , όπως είπαμε παραπάνω. 
Μετά καθαρίζεις τα φρούτα , βγάζεις  τα κουκούτσια ,δεν τα πετάς γιατί μόλο που είναι πικραμύγδαλα είναι υπέροχο φάρμακο για πολύ σοβαρές αρρώστιες, ξέρω εγώ ,γιατρός είμαι, ρίχνεις τη ζάχαρη, πάντα λιγότερη από τις κλασικές συνταγές, κι αφήνεις να μείνουν όλη νύχτα, την άλλη μέρα βράζεις τα φρούτα μέχρι να γίνουν , περίπου μια ώρα , αλλά πρόσεχε, πρέπει να είσαι εκεί από πάνω ν΄ ανακατεύεις με ξύλινο κουτάλι όχι αυτό του μαγειρέματος που κουβαλάει του κόσμου τις μυρωδιές, άλλο, μόνο για τις μαρμελάδες σου!

Και κατόπιν είναι η διαδικασία  με τα βάζα, το μέγεθος που θα διαλέξεις και σε ποιον θα το χαρίσεις! Έτσι πέρασα ένα από κείνα τα οδυνηρά Σαββατοκύριακα και τη Δευτέρα χάρισα το βαζάκι σε μια  φίλη μου!

Κάνα δυο χρόνια αργότερα έβαλα και τις φράουλες στη σκηνή,  είχε αρχίσει η διαδικασία της επούλωσης των πληγών ,μ΄ένα τόσο δα κομματάκι κανέλα κι ένα δυο γαρίφαλα  ,όχι παραπάνω γιατί θα χαθεί το άρωμα της φράουλας, ούτε το βράζουμε πολύ,να κρατάνε το σχήμα τους οι κόκκινες φράουλες.

Μια άλλη χρονιά ,μπορεί όμως να ήταν εκείνη η πρώτη που ήμουν πολύ θλιμμένη, δεν θυμάμαι πια ,ευτυχώς, πήρα να κάνω  βύσσινα ,μα τα δάκρυα τρέχαν ποτάμι απ τα μάτια μου   που νερούλιασε το γλυκό, άσε που δεν ήταν καθόλου γλυκό με τόση θλίψη που το πότισα…

Τώρα κάνω  μαρμελάδες για να τις χαρίζω σε φίλους, θεωρώ πως μοιράζομαι μαζί τους ένα δικό μου  κομματάκι  που το ΄χα για χρόνια  κλεισμένο σε βάζο κρυφό, όπως λέει γνωστό τραγουδάκι.

Ήρθε η ώρα να φύγουν, κάποιες φορές ο χρόνος περνάει τόσο γρήγορα, όπως σήμερα που κύλισε σα νεράκι γάργαρο,κι άλλες πάλι τόσο μα τόσο αργά,  όπως τον καιρό της θλίψης… Περπατούσαν στους δρόμους της πόλης ανάμεσα στους ανθρώπους που έτρεχαν να προλάβουν τη ζωή που έφευγε, δε βιάζονταν είχαν όλο τον καιρό μαζί τους.

Αποχαιρετίστηκαν κάτω από τις ανθισμένες νεραντζιές στην άκρη του δρόμου, θα ξαναβρεθούμε, είπαν γελαστά.

Στα σύντομα μηνύματά του στο  facebook τής έγραφε:

-βλέπω πως είσαι εκεί

-δες το φεγγάρι που κατεβαίνει απ΄ το βουνό, του απαντούσε

-δεν μπορώ να το δω, μπορεις να μου το περιγραψεις ;

-απόψε θα το δω απ το μπαλκόνι μου

-Είσαι τυχερή που βλέπεις ολόκληρο τον κόσμο απ΄ το μπαλκόνι σου ! πες μου πώς είναι απόψε το φεγγάρι;

-θα γράψω για σένα μια ιστορία ,του είπε

Θεσσαλονίκη, 15-06-2012

 Ελισάβετ Αποστολοπούλου

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε αρχικά

 Γαλλική Φιλολογία και, στη συνέχεια, στράφηκε

στην Οδοντιατρική, παίρνοντας το πτυχίο της

από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Έκτοτε ζει και εργάζεται στη γενέθλια πόλη της,

κάνοντας όμως συχνά ταξίδια στην Ευρώπη και 

στα ελληνικά νησιά. Έχει εκδώσει τη συλλογή 

διηγημάτων "ΟΙ δυσκολοπρόφερτοι ιΟΙ"

(Εκδ. Παρατηρητής).