ΑΙΜΑ ΣΤΟ ΑΙΜΑ

ΑΙΣΧΥΛΟΣ :ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ

Μεταφραστής: Τάσος Ρούσσος

Χρόνος έκδοσης:

Τίτλος μετάφρασης: «Αισχύλου Τραγωδίες», Πλειάς, Αθήνα 1973 

ΦΡΟΥΡΟΣ

[ Στίχοι: 1-11]

Τους θεούς παρακαλώ να με λυτρώσουν

απ' τα βάσανα τούτα της φρουράς μου

που τώρα κι ένα χρόνο εδώ υποφέρω,

σαν το σκυλί πλαγιάζοντας, απάνω

στων Ατρειδών τη στέγη κι έχω μάθει

των νύχτιων άστρων τα κοπάδια κι όλους

τους λαμπερούς των άρχοντες, τ' αστέρια

που ξεχωρίζουνε ψηλά και φέρνουν

χειμώνα στους θνητούς ή καλοκαίρι,

πότε σα στέκονται θολά στη δύση,

πότε σαν ανατέλλουν. Το σημάδι

προσμένω της φωτιάς, λάμπασμα φλόγας,

να φέρει το μαντάτο από την Τροία

πως την κουρσέψαν έτσι το προστάζει,

γεμάτη ελπίδες η σκληρή καρδιά γυναίκας.

Αραχναίο όρος...
***

Όταν ο Φύλαξ Eίδε το Φως

Χειμώνα, καλοκαίρι κάθονταν στην στέγη
των Aτρειδών κ’ έβλεπ’ ο Φύλαξ. Τώρα λέγει
ευχάριστα. Μακριά είδε φωτιά ν’ ανάβει.
Και χαίρεται· κι ο κόπος του επίσης παύει.
Είναι επίπονον και νύκτα και ημέρα,
στην ζέστη και στο κρύο να κοιτάζεις πέρα
το Aραχναίον για φωτιά. Τώρα εφάνη
το επιθυμητόν σημείον. Όταν φθάνει
η ευτυχία δίδει πιο μικρή χαρά
απ’ ό,τι προσδοκά κανείς. Πλην καθαρά
τούτο κερδήθηκε: γλιτώσαμ’ απ’ ελπίδας
και προσδοκίας. Πράγματα εις τους Aτρείδας
πολλά θα γίνουνε. Χωρίς να ’ναι σοφός
κανείς εικάζει τούτο τώρα που το φως
είδεν ο φύλαξ. Όθεν μη υπερβολή.
Καλό το φως· κι αυτοί που έρχονται καλοί·
τα λόγια και τα έργα των κι αυτά καλά.
Και όλα ίσια να ευχόμεθα. Aλλά
το Άργος ημπορεί χωρίς Aτρείδας να κάμει.
Τα σπίτια δεν είναι παντοτινά.
Πολλοί βεβαίως θα μιλήσουνε πολλά.
Ημείς ν’ ακούμε. Όμως δεν θα μας γελά
το Aπαραίτητος, το Μόνος, το Μεγάλος.
Και απαραίτητος, και μόνος, και μεγάλος
αμέσως πάντα βρίσκεται κανένας άλλος.

Κ. Π. Καβάφης (1863-1933), "Τα κρυμμένα Ποιήματα, 1877;-1923".

Εκδ. Ίκαρος 1993)

**********************************************

"Αγαμέμνων"
 Μουσική του Δημήτρη Παπαδημητρίου, σε ποίηση Οδυσσέα Ελύτη. 
Από τον δίσκο "Τραγούδια για τους μήνες" (1996).

Γρήγορα που σκοτεινιάζει, φθινοπώριασε,
Δεν αντέχω τους ανθρώπους άλλο, χώρια εσέ.
Που μιλάς και η νύχτα κλαίει σαν το σκύλο σου
Προδομένος απομένει ποιος; Ο φίλος σου.

Αγαμέμνων, Αγαμέμνων, άμοιρε που σου-
που σου '‘μελλε να το βρεις απ' τη γυναίκα σου.
Και το ένα σου, Αγαμέμνων, και το δέκα σου
θα μετράει στα δάχτυλά της η γυναίκα σου.

Άσ' τον άνεμο να λέει, άσ' τον να φυσά,
κάποιος θα 'ναι ο Αγαμέμνων ,κάποια η φόνισσα.
Κάποτε κι εσύ θα φτάσεις - ποιος ο νικητής;
αλλά βασιλιάς μιας χώρας ακατοίκητης.

Αγαμέμνων, Αγαμέμνων, άμοιρε που σου-
που σου '‘μελλε να το βρεις απ' τη γυναίκα σου.
Και το ένα σου, Αγαμέμνων, και το δέκα σου
θα μετράει στα δάχτυλά της η γυναίκα σου.

 

***********************

ΑΙΣΧΥΛΟΥ ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ

ΣΕ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ 

ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ , ΤΟ 2001