Τον κύνα ταν πήραν τε και αγκυλόδοντα σιγύναν
Πανί τε και Νύμφαις ανατίθεμαι Δρυάσιν
Τον κύνα δέ ζώοντα πάλιν ποτί τωΰλιον άξω
ξηράς εις ακόλους ζυνόν έχειν έταρον.
Μακηδόνιος Ύπατος (6ος αιώνας), Παλατινή Ανθολογία VI 176
*
Το σκύλο , το δισάκκι και το στραβοράβδι μου
τ΄αφιερώνω στον Πάνα και στις Δρυάδες νύμφες.
Όμως το σκύλο μου θα ΄ρθω να τον ξαναπάρω ζωντανό,
μαζί του να μοιράζομαι το ξεροκόμματό μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου