Μᾶλλον τῶν σοβαρῶν τὰς δουλίδας ἐκλεγόμεσθα͵

οἱ μὴ τοῖς σπαταλοῖς κλέμμασι τερπόμενοι.
ταῖς μὲν χρὼς ἀπόδωδε μύρου σοβαρόν τε φρύαγμα
καὶ μέχρι κινδύνου πεσσομένη σύνοδος·
ταῖς δὲ χάρις καὶ χρὼς ἴδιος καὶ λέκτρον ἑτοῖμον͵
δώροι΄ ἐκ σπατάλης οὐκ ἀλεγιζόμενον.
μιμοῦμαι Πύρρον τὸν Ἀχιλλέος͵ ὃς προέκρινεν
Ἑρμιόνης ἀλόχου τὴν λάτριν Ἀνδρομάχην.

ΡΟΥΦΙΝΟΣ, 5.18

Από τις υπερόπτισσες κυράδες
γουστάρουμε τις δούλες τους,
εμείς που δεν   κάνουμε κέφι τα σπάταλα
παιχνίδια του κρυφού έρωτα.
Οι πρώτες είναι τίγκα στο άρωμα κι έχουνε
ύφος αλαζονικό , χώρια ο κίνδυνος
ώσπου ν' ανεβείς στο κρεβάτι τους.
Όμως κι οι άλλες έχουν τρυφερή επιδερμίδα
και χάρη όμοια, το δε κρεβάτι τους είναι
καταδεκτικό, χωρίς σκοτούρα για πλούσια δώρα.
Οδηγός μου είναι ο Πύρρος του Αχιλλέα,
που διάλεξε την Ανδρομάχη αντί για
τη γυναίκα του, την Ερμιόνη.

 

Απόδοση: Gerontakos