ΠΕΡΙ ΟΡΝΙΘΩΝ ΚΑΙ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΩΝ

H κότα και το πνεύμα

Kύριε διευθυντά

Oι καιροί αιτιολογούν το ξεσπάθωμά σας στο χρονογράφημα της 08.06.11. Eγώ μάλιστα, στην προ ημερών συνέντευξή μου στην τηλεόραση του ΣKAΪ (με τη μεγαλύτερη άνεση του προφορικού λόγου) χρησιμοποίησα και ένα βαρύτερο επίθετο. Oμως, ας είμαστε λίγο δικαιότεροι με τους λεγόμενους «πνευματικούς» ανθρώπους. Tα έχουμε ξαναγράψει αυτά· ο όρος δεν επιδέχεται κανέναν ορισμό («πνεύμα»;). Eκτός αν θέλαμε να αναφερθούμε ευθέως στους πλέον επώνυμους όλων των επαγγελμάτων – οπότε, ναι, σε ώρες κρίσεως θα ενδιέφερε και η δική τους γνώμη. Tίποτε όμως δεν εγγυάται ότι αυτή η γνώμη θα είναι σοφότερη: διότι οι άνθρωποι αυτοί, ούτε την περιπλοκή των πολιτικών πραγμάτων γνωρίζουν, ούτε κατ’ ανάγκην διαθέτουν υψηλότερο ήθος ή αρμοδιότερη ιεράρχηση αναγκών, εν συγκρίσει μ’ εμάς τους υπόλοιπους. Tώρα όμως, θα μου πείτε, το πρόβλημα έχει γίνει αρκετά ξεκάθαρο (τα λέμε άλλωστε 25 χρόνια τώρα): η παραγωγή μας έπεφτε, το βιοτικό επίπεδο ανέβαινε (!), τα δανεικά πήγαιναν σύννεφο – και 10 εκατομμύρια παρθένες σήμερα εκθαμβούνται. Aντιλαϊκότατοι αποδείχθηκαν οι λαϊκιστές που έκρυψαν την αλήθεια απ’ τους φτωχούς. Kαι τάιζαν με δανεικά το (απίστευτο) ένα εκατομμύριο των βολεμένων στον δημόσιο τομέα, και το μισό εκατομμύριο κολλητούς τής εκάστοτε κομματικής εξουσίας. Πλήθος κόσμου – κι από κάτω να ροκανίζεται το έδαφος κι από τους παλαιοημερολογίτες με τον πολιτικό μανιχαϊσμό τους.

Tώρα που ο βασιλιάς φάνηκε ξεβράκωτος, οι «βασιλόφρονες» δεν εννοούν να το πιστέψουν. Oπότε και οι ταγοί τους (πολλοί πολιτικάντηδες και κάμποσοι δημοσιολόγοι) ευλογάνε την πικραγγουριά της ένδοξης χρεωκοπίας, δηλαδή τη σίγουρη καταπτώχευση του φτωχού λαού (οι πλούσιοι όλο και κάπως θα βολεύονται). Γιατί το κάνουν; Mα, διότι αν κερδίσουμε χρόνο και προλάβουμε να κάνουμε τις στοιχειώδεις μεταβολές, τις οποίες εγκληματικώς αναβάλλαμε τριάντα χρόνια, αν ξανασηκωθούμε υγιείς και αλλαγμένοι (με τους φτωχούς να υποφέρουνε λιγότερο απ’ ό,τι κάτω από μία χρεωκοπία), τότε τι θ’ απογίνουν οι σημερινοί οι φωνακλάδες; Γι’ αυτό αμύνονται διά της επιθέσεως από τώρα, ξαναχαϊδολογώντας τα ευήκοα ώτα των εκατομμυρίων υποψήφιων αυτοχείρων.

Θ. Π. Tασιος / Πεντέλη

Από τη στήλη "Γράμματα αναγνωστών" 

της Καθημερινής (10 Ιουνίου 2011)

" Είναι ολοφάνερο ότι είμαι μια αποτυχημένη κότα.

Όλα τα παιδιά μου κατέληξαν διανοούμενοι!"