ΤΙ ΑΠΑΙΤΟΥΝ;

Εκοιμώντο   βαθέως  επί  επτά
και τριάκοντα έτη , αλλά τώρα 
πλέον  ξύπνησαν.

Ροχαλίζοντες συνωστίζονταν  
στους θαλάμους των φαύλων 
πολιτικών και υπνοβατούντες 
τούς επευφημούσαν κάτω 
από τα μπαλκόνια και τους έραιναν
  με άνθη στις περιοδείες τους.

Οι ονειρώξεις τους είχαν να κάνουν

με πάσης φύσεως ρουσφέτια, διορισμούς,

μεταθέσεις και μίζες .

Αγανακτούν που τους ξύπνησαν 

απότομα και τους χάλασαν 

τον παρατεταμένο υπέροχο ύπνο τους.

Η πραγματικότητα τούς φαίνεται αβίωτη,

το μέλλον τους  είναι κατάμαυρο.

Εγκλωβισμένοι ανάμεσα στο μηδέν και το τίποτα,

απαιτούν να τους επιστρέψουν τα όνειρα 

που τους έκλεψαν, να τους γυρίσουν στη

χώρα του μακάριου ύπνου, με τα υπέροχα

χρώματα , τις ουράνιες μουσικές, 

τις λουκούλειες αστακομακαρονάδες,

τα εορτοδάνεια , τα διακοποδάνεια,

τα θηριώδη πάντσερ της ασφάλτου,

τα επώνυμα ρούχα , τα ρόλεξ, τις φιλιπινέζες,

τις βιλάρες σε βόρεια προάστεια 

και τα κοσμοπολίτικα νησιά.

Καθηλωμένοι βρίσκονται στις πλατείες,

υβρίζοντες, καταγγέλοντες, απαιτούντες.

Απαιτούν το δικαίωμά τους στο όνειρο.

Όχι διά της φυγής προς τα εμπρός ,

αλλά διά της καταφυγής στη χώρα του Μορφέα
ή της περιδιάβασης στους λειμώνες με τα ασφοδίλια.

Εθισμένοι στη μόνιμη καταστολή,

αδυνατούν να συνηθίσουν στην ιδέα

ότι από δω και μπρος οφείλουν να 

αντιδρούν ως  κανονικοί άνθρωποι:

με δυναμισμό, με ρεαλισμό και με αισιοδοξία.