Η ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Ανάγκη ενημέρωσης

Tου Aγγελου Σταγκου

Η Καθημερινή, 9/6/2011

Ο Ομπάμα ανησυχεί σφόδρα, ο Σόιμπλε είναι αγχωμένος, οι Μπαρόζο, Γιουνκέρ και Ρεν δεν κρύβουν την αμηχανία και την απογοήτευσή τους, ο Φιγιόν προτρέπει για συναίνεση, αλλά τελικά όλα ίσως κριθούν από τις διαθέσεις της Τόνιας Αντωνίου, του Μίμη Ανδρουλάκη, της Χρύσας Αράπογλου και άλλων βουλευτών του ΠΑΣΟΚ. Μιλάμε βέβαια για την αποτροπή του κινδύνου χρεοκοπίας της Ελλάδας, την πέμπτη δόση και το νέο δάνειο, που όμως προϋποθέτουν ότι θα περάσει από τη Βουλή το μεσοπρόθεσμο δημοσιονομικό πρόγραμμα και θα υλοποιηθεί το νέο Μνημόνιο.

Ωστόσο, για να γίνει κάτι τέτοιο θα πρέπει να το αποδεχθεί και ο λαός και αν κρίνουμε από τις μεγάλες καθημερινές συγκεντρώσεις, η λαϊκή βούληση που αποτυπώνεται είναι διαφορετική. Αλλοι μαζεύονται στις πλατείες γιατί θέλουν να αλλάξει η πολιτική σκηνή, οι περισσότεροι καταφέρονται κατά του πολιτικού προσωπικού που ψήφιζαν εδώ και χρόνια, μερικοί διαμαρτύρονται για τα προνόμια των πολιτικών, πάρα πολλοί επιθυμούν απαλλαγή της χώρας από το Μνημόνιο, κάποιοι επιζητούν ευθέως διέξοδο στη δραχμή, υπάρχουν και εκείνοι που θεωρούν ότι είναι προτιμότερη η πτώχευση από την «εθνική υποδούλωση» και γενικώς επικρατεί μία... «αγανάκτηση». Η αλήθεια είναι ότι αντίστοιχη εικόνα παρουσίασε προχθές και η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ!

Σεβαστές οι συγκεκριμένες εκδηλώσεις όταν δεν συνοδεύονται από χουλιγκανισμούς και βία, που πολύ συχνά υποθάλπονται. Ωστόσο, παράγοντες στην Αθήνα και στις Βρυξέλλες εκτιμούν ότι οι περισσότεροι άνθρωποι κινητοποιούνται από ανασφάλεια, ότι αναζητούν μία στιβαρή ηγεσία που δεν την βλέπουν, ψάχνουν για μία προοπτική. Ενδεχομένως να είναι έτσι. Σίγουρα όμως πρέπει να «επιστρατευθούν σοφοί» (με την πραγματική έννοια), που η γνώμη τους λαμβάνεται σοβαρά υπ’ όψιν, για να εξηγήσουν στους «Αγανακτισμένους» και τους υπολοιπους Ελληνες μερικά βασικά πράγματα, γιατί ακούγονται απίστευτες ανοησίες και φοβεροί λαϊκισμοί.

Να εξηγήσουν με ακρίβεια πού βρίσκεται και τι θα συμβεί στους ίδιους τους πολίτες αν η χώρα πτωχεύσει. Να επισημάνουν τι σημαίνει επιστροφή στη δραχμή για το βιοτικό τους επίπεδο και ότι μεταξύ άλλων θα κατεβάσει ακόμη περισσότερο την αξία των πολύτιμων «ασημικών», τα οποία θα παρακαλούμε να τα αγοράσουν κυριολεκτικά για ένα κομμάτι ψωμί. Να τους πουν, για να καταλάβουν, ότι η έννοια της υποδούλωσης δεν υπάρχει στο πλαίσιο της Ευρωζώνης, όταν μάλιστα ακόμη και για τη φύλαξη των συνόρων ζητάμε την βοήθεια της FRONTEΧ. Και στη συνέχεια να εξηγήσουν, για να γίνει αντιληπτό, ότι για να αλλάξει το πολιτικό προσωπικό απαιτείται να εμφανισθούν νέοι, άφθαρτοι και ικανοί άνθρωποι που θα ενδιαφέρονται για τα κοινά. Οι οποίοι μάλιστα δεν μπορούν να είναι ουρανοκατέβατοι, αλλά αναγκαστικά θα προκύψουν μέσα από κομματικές και πολιτικές διαδικασίες.

Σε άλλες κοινωνίες, με περισσότερη λογική, ενδεχομένως τέτοιες εξηγήσεις να ήταν περιττές. Η ελληνική κοινωνία όμως τις έχει ανάγκη και η κυβέρνηση, που βαθμολογείται με στρογγυλό μηδενικό στον τομέα της επικοινωνίας, τις οφείλει. Οφείλει ακόμη και να εξηγεί λεπτομερώς γιατί επιβάλλεται ο κάθε φόρος, σε τι αποσκοπεί η κάθε περικοπή και πού θα πάνε τα συγκεκριμένα χρήματα. Ο ρόλος αυτός έχει αφεθεί στα μίντια και τα μίντια στην πλειοψηφία τους τον παίζουν με αρνητικό τρόπο. Από την άλλη πλευρά, είναι αλήθεια ότι τα επιχειρήματα της λογικής έχουν σχεδόν στερέψει...