ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΠΟΥ ΒΓΑΖΟΥΝ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ...

Francis Poulenc

(1899- 1963)

Γάλλος συνθέτης και πιανίστας, από τους πιο αντιπροσωπευτικούς 

των τάσεων που επικρατούσαν στο μεσοπόλεμο.
Ο συναισθηματισμός και το χιούμορ που κυριαρχούν στη μουσική του 

τον ανέδειξαν ως ένα από μεγαλύτερους συνθέτες του 20ού αιώνα.
Συνέθεσε κύκλους τραγουδιών βασισμένους σε ποιήματα

μεγάλων Γάλλων ποιητών, όπως του Γκιγιόμ Απολινέρ 

και του Πολ Ελιάρ, ενώ έγραψε την περίφημη όπερα μπούφα

Οι μαστοί του Τειρεσία, σε στίχους του Απολινέρ.
Το τραγούδι που αναρτούμε στηρίζεται σε στίχους 

του θαυμάσιου συγγραφέα Ζαν Ανούιγ και γράφτηκε το 1940,
 αφιερώθηκε δε στην ντίβα της εποχής του μεσοπολέμου
Yvonne Printemps (1894-1977).

Les chemins de l' amour

(Οι δρόμοι της αγάπης)

Les chemins qui montent à la mer ont gardé de notre passage
Des fleurs effeuillées et l'écho, sous leurs arbres, de notre rire clair.
Hélas ! Les jours de bonheur radieux, de joies envolées,
Je vais sans en trouver trace dans mon cœur.

Chemins de mon amour, je vous cherche toujours,
Chemins perdus vous n'étes plus et vos défauts sont sourds.
Chemin du désespoir, chemin du souvenir, chemin du premier jour
Divin chemin d'amour.

Si je dois l'oublier un jour, la vie effaçant toutes choses
Je veux qu'en mon cœur un souvenir repose plus fort que notre amour
Le souvenir du chemin où tremblante et toute éperdue
Un jour j'ai senti sur moi brûler tes mains.

Chemins de mon amour, je vous cherche toujours,
Chemins perdus vous n'étes plus et vos défauts sont sourds.
Chemin du désespoir, chemin du souvenir, chemin du premier jour
Divin chemin d'amour.

n>