Κεφτέδες με άρμη

Κεφτέδες με άρμη (Μια συνταγή Κατραντζιώτικη) Οι κεφτέδες* είναι ένα από τα πιο αγαπημένα φαγητά των νεοελλήνων. Δεν υπάρχει Έλληνας που να μην τους έχει αδυναμία. Μολονότι τα βασικά συστατικά τους είναι παντού σχεδόν τα ίδια, οι τρόποι παρασκευής τους ποικίλουν από τόπο σε τόπο. Εδώ παραθέτουμε μια συνταγή, η οποία έλκει την καταγωγή της από τους Πύργους Εορδαίας ( πρώην Κατράνιτσα), ένα θαυμάσιο σε φυσικές ομορφιές και πλουσιότατο στην παραγωγή φρούτων χωριό, το οποίο έγινε ολοκαύτωμα κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο με πάνω από τριακόσιους νεκρούς. Το μυστικό της επιτυχίας των κεφτέδων αλα Κατράνιτσα βρίσκεται από τη μια μεριά στα πλούσια μυρωδικά που περιέχουν και από την άλλη στη νοστιμότατη σάλτσα τους, που δε στηρίζεται στη χημεία και είναι πολύ απλή στην παρασκευή της. *** ΥΛΙΚΑ: (για 4-5 άτομα) * 600 γραμμάρια κιμάς ανάμικτος (2 μέρη μοσχαρίσιο + 1 μέρος χοιρινό κρέας) * 2-3 φέτες ψίχα μπαγιάτικου ψωμιού * 1 κρεμμύδι μέτριο , ξυσμένο στον τρίφτη * Λίγος ψιλοκομμένος βασιλικός * Αρκετός μαϊντανός * Μπόλικος δυόσμος ψιλοκομμένος * 2 Ντομάτες φρέσκιες,αλεσμένες στον τρίφτη, ή μισό κουτί κονκασέ * 2 σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένες. * 1 Αυγό * Αλάτι - Πιπέρι κατά βούληση * Αλεύρι * Ελαιόλαδο ΕΚΤΕΛΕΣΗ: Μουλιάζουμε το ψωμί στο νερό και το στραγγίζουμε καλά. Το ανακατεύουμε με τον κιμά. Προσθέτουμε όλα τα μυρωδικά , το αυγό , τη μισή ποσότητα της ντομάτας και το αλατοπίπερο. Ζυμώνουμε καλά το μίγμα προσθέτοντας λίγο λάδι , για να «δέσει» καλά, και το αφήνουμε στο ψυγείο για μισή περίπου ώρα. Πλάθουμε τους κεφτέδες, τους αλευρώνουμε και τους τηγανίζουμε σε καυτό λάδι. Αφού βγάλουμε τους κεφτέδες απ’ το τηγάνι, σουρώνουμε το λάδι τους και το βάζουμε σε ένα άλλο τηγάνι, χαμηλώνοντας την ένταση της φωτιάς. Στη συνέχεια, ρίχνουμε το σκόρδο στο λάδι , προσθέτοντας 6-8 κουταλιές της σούπας αλεύρι, λίγο χλιαρό νερό και αλατοπίπερο κατά βούληση. Ανακατεύουμε συνεχώς επί δύο λεπτά, προσέχοντας να μην κολλήσει το αλεύρι. Τέλος ρίχνουμε στο μίγμα και την υπόλοιπη ντομάτα, συνεχίζοντας διαρκώς το ανακάτεμα επί 3-4 λεπτά. Όταν «δέσει» η άρμη, ρίχνουμε μέσα τους κεφτέδες και τους αναδεύουμε επί 2-3 λεπτά , για να «ποτίσουν». Πόθεν προέρχεται η λέξη «κεφτές» κεφτές ο : (μαγειρ.) είδος φαγητού που παρασκευάζεται από κιμά, ο οποίος ζυμώνεται με διάφορα καρυκεύματα και πλάθεται σε μικρές μπαλίτσες που τηγανίζονται σε καυτό λάδι: Zυμώνω / πλάθω / τηγανίζω τους κεφτέδες. || Kεφτέδες στο φούρνο με πατάτες. κεφτεδάκι το YΠOKOP. [τουρκ. köfte (από τα περσ.) -ς] Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών [Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη] Στον τομέα του Λεξιλογίου τα δάνεια της ελληνικής από την τουρκική είναι πάρα πολλά και οφείλονται στη μακρόχρονη κυριαρχία των Τούρκων επί των Ελλήνων. Αυτά ανήκουν κυρίως στους εξής τομείς: α) μαγειρική (γιαλαντζί, κεφτές, μεζές, ντοντουρμάς, μπουγάτσα, κεμπάπ κλπ) , β) ενδυμασία και επίπλωση (γιακάς, σοφάς, σόμπα, τσέπη, μαγκάλι, ντιβάνι κλπ), γ) αντικείμενα καθημερινής χρήσης (φλιτζάνι, τσακμάκι, καπάκι, τσάντα κλπ), δ) ιδιότητες ανθρώπων (καραβανάς, μανάβης, μουσαφίρης, νταγλαράς, τσοπάνος, νταντά, γουρσούζης, μπεκρής κλπ). Τέλος, πάρα πολλά επώνυμα Ελλήνων πολιτών αποτελούν κατασκευές λέξεων τουρκικής προέλευσης, όπως π.χ. Κάλφας (kalfa=μαθητευόμενος ράπτης, Σεφέρης (sefer=πορεία, Βουδούρης (bodur = μικρός, κοντός. ΤΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΤΟΥ...ΚΕΦΤΕ Ένας νευρικός οδηγός χάνει την ψυχραιμία του, όταν ένα σαραβαλάκι, παραβιάζοντας το Stop από δεξιά του, «καρφώνεται» προκλητικά μπροστά του. Σε έξαλλη κατάσταση ανοίγει το παράθυρο και χειρονομώντας εναντίον του παραβάτη φωνάζει συνεχώς: « Κεφτέ! , ε κεφτέ!». Όμως η τύχη τα φέρνει έτσι, ώστε να βρεθούν δίπλα δίπλα στο επόμενο φανάρι! Ο νευρικός οδηγός μας τότε βρίσκει την ευκαιρία να τα «ψάλει» στον απείθαρχο οδηγό συνεχίζοντας το τροπάρι του: «Κεφτέ, ε κεφτέ!». Του κόβεται όμως η φόρα, όταν βλέπει με δέος να βγαίνει από το σαραβαλάκι ένα δίμετρο «θηρίο», που τον πλησιάζει και του λέει με ύφος δηλητηριώδες: « Συμβαίνει τίποτε, κύριος;». Τότε ο οδηγός μας , κάνοντας στροφή 180 μοιρών», του απαντά κάθιδρος: - Τι, τι, τι να συμβαίνει, κα.. κα.. καλέ μου άνθρωπε! Απλώς σου φώ.. φώ..ναζα: «Και φταις και δε φταις!». Επιμέλεια: Αθήναιος Επταπυργιώτης