Ονειρεύομαι μουσικές...

Μιλάνε τη γλώσσα που ενώνει όλους τους ανθρώπους.
Είναι πολίτες της μουσικής Utopia, μιας περιοχής
απόλυτα υπαρκτής και ελεύθερης, όπου είναι άγνωστες
οι φυλετικές , θρησκευτικές, ιδεολογικές και εθνικές διαφορές.
Οι μουσικές τους πλημμυρίζουν με ηχοχρώματα την
γκρίζα καθημερινότητα και φτιάχνουν τη διάθεσή μας.
Για λίγα λεπτά ξεχνούμε τους λογαριασμούς που τρέχουν,
τη μίζερη εργασία μας και την κακία των ανθρώπων.
Ονειρεύομαι μια πόλη που οι δημόσιοι χώροι της
θα πάλλονται από καλή μουσική. Κάθε πλατεία
και ένα είδος: στην πλατεία Δικαστηρίων , σημείο
συνάντησης πολλών λαών, θα κυριαρχεί η ethnic,
στην Αριστοτέλους, των μαμάδων και των αραχτών,
θα μας διασκεδάζουν οι μπαλαντοποιοί όλου του κόσμου,
στις στάσεις των λεωφορείων της πλατείας Ελευθερίας
θα ευφραίνουν τους οικογενειάρχες με τα ψώνια από τη Μοδιάνο
οι μεγάλοι μας , ο Χατζηδάκις, ο Θεοδωράκης , ο Μαρκόπουλος
και ο Τσιτσάνης, ενώ μέσα από τις φυλλωσιές των δέντρων
απέναντι από τη ΧΑΝΘ θα τέρπουν τα ζευγαράκια απαλές
μελωδίες των Κλασικών και στην παραλία η μοντέρνα μουσική
θα προτρέπει τους μεσήλικες περιπατητές να ανοίξουν με κέφι
το βήμα τους, για να κάψουν τη χοληστερίνη
από τα σουτζουκάκια και το γύρο της Διαγωνίου.
Ονειρεύομαι ένα Δήμο που δε θα περιμένει να μας
"ψυχαγωγήσει" ex cathedra τρεις φορές το χρόνο με μουσικές
αμφίβολης έως απαράδεκτης ποιότητας, αλλά θα
προνοεί να μας φτιάχνει καθημερινά τη διάθεση:
"Φυτεύοντας" εδώ και εκεί μουσικές κομπανίες,
συνδέοντας τα μεγάφωνα όλων των πλατειών
με καλούς ραδιοφωνικούς σταθμούς,
κάνοντας πράματα υψηλού γούστου και φαντασίας.
Ονειρεύομαι ένα Δήμο με φαντασία και
συναίσθημα , που θα προσπαθεί να γλυκάνει
λιγουλάκι τη ζωή των δημοτών του, αυτών των ταλαίπωρων
που τόσο φαρμάκι τους κερνάει καθημερινά...
Θα μου πείτε: " Όνειρα εαρινής νυκτός!".
Όνειρα , ναι , που όμως δε θέλουν πολλά,
για να γίνουν πραγματικότητα...
Allons enfants de la Lamogia Thessalonikiana!