Ανθολόγιο Βαλκάνιων Ποιητών

ΠΕΤΡΕ ΣΤΟΪΚΑ
(ΡΟΥΜΑΝΙΑ)

Συνεπώς

Καμιά φορά δεν εσήκωσα τη μύτη μου ψηλά
δηλώνοντας με έμφαση
πως αυτός είμαι εγώ- συνεπώς,
έχω μεγαλύτερα δικαιώματα από σας
πάντα είπα
αγαπώ αυτό το πουκάμισο λιωμένο από ιδρώτα
αγαπώ αυτό το οποιοδήποτε κομμάτι ψωμιού
αγαπώ αυτά τα βασανισμένα χέρια
σας το λέει ένας άνθρωπος, ο οποίος δε γνωρίζει
πώς δείχνει ένα σπίτι πολυτελείας
δε είμαι τίποτα
και δεν θα 'μαι ποτέ τίποτα
βεβαίως στις προηγούμενες σελίδες αστειεύτηκα
μήπως πιστέψατε πως μου απονεμήθηκαν παράσημα
για εξαιρετικές καλλιτεχνικές αρετές;
η ζωή μου ήταν πάντα ένα φορτηγό για όλους
τέλειωσα το τσιγάρο μου
βιάζομαι φεύγω στην κηδεία
ενός σκοτωμένου σκυλιού του πωλητή του σιροπιού
με το χαμόγελο στα χείλη και σταυρωμένα τα χέρια
θα περιμένω την άφιξη των μουσώνων.

Μετάφραση: Ανδρέας Ράδος