Ου!!!
Θα ήμουν ευτυχισμένος...
Θα ανύψωνα το χαμηλό αίσθημα αυτοεκτίμησης που έχω από μικρός...
Θα ένιωθα μια πρωτόγνωρη δύναμη να με κατακλύζει...
Θα έτρεχα ελεύθερος στα όρη και τους κάμπους της πατρίδας μου...
Θα έριχνα όλες τις γκόμενες του κόσμου...
Θα αύξαινα το κύρος μου στη γειτονιά, που θα 'λεγαν "Κοίτα ο Λάκης!"...
Θα με ζήλευαν όλοι, όπου κι αν πήγαινα...
Όμως 40.000 και βάλε ευρώ είναι πολλά λεφτά κι εγώ δεν τα έχω.
Το ξέρω πως μπορώ να το πάρω με δόσεις των 800 ευρώ το μήνα.
Εγώ όμως παίρνω μόνο 1.100 ευρώ μισθό! Τι θα μου μένει για να ζήσω;
Τι; Πώς τα καταφέρνουν ο Λαμογιόπουλος ο εφοριακός και ο
Μακρυχέρης της πολεοδομίας, που έχουν κι αυτοί τσίλικες C;
Μα θέλει ρώτημα; Μακάρι να δούλευα κι εγώ στις υπηρεσίες τους.
Να κάνω δεύτερη δουλειά; Μα αυτήν την κάνω ήδη. Πώς αλλιώς
θα τα έβγαζα πέρα με τα έξοδα των παιδιών μου;
Να πουλήσω το κτηματάκι που έχω κληρονομικό στο Στουρνοχώρι;
Α, αυτό είναι μια καλή ιδέα! Βέβαια, θα χρειαστεί
να κάμψουμε τις αντιστάσεις της Μαρίας , της γυναίκας μου, που
ονειρεύεται να στήσουμε ένα λυόμενο με το εφάπαξ που θα πάρω
σε πέντε χρόνια, αλλά πιστεύω ότι θα την καταφέρω.
Αλλιώς είναι να κυκλοφορείς με Φιατάκι στη γειτονιά
και άλλο πρεστίζ έχεις με μία Μερσεντεσάρα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου