Πέμπτη, Ιουλίου 17, 2025

Την δυσκολία του να είσαι δημοσιογράφος στο Ισραήλ και να μην στηρίζεις το καθεστώς Νετανιάχου, περιγράφει συγκλονιστικά ο ισραηλινός δημοσιογράφος της Haaretz, Rogel Alpher


«Αξίζει μία νύχτα κράτησης;»: Ο εφιάλτης των αντικαθεστωτικών δημοσιογράφων στο Ισραήλ

Την δυσκολία του να είσαι δημοσιογράφος στο Ισραήλ και να μην στηρίζεις το καθεστώς Νετανιάχου, περιγράφει συγκλονιστικά ο ισραηλινός δημοσιογράφος της Haaretz, Rogel Alpher


Την δυσκολία του να είσαι δημοσιογράφος στο Ισραήλ και να μην στηρίζεις τον Νετανιάχου και τη γενοκτονία στη Γάζα, περιγράφει συγκλονιστικά ο ισραηλινός δημοσιογράφος της Haaretz, Rogel Alpher, σε κείμενό του το οποίο αναδημοσιεύει σε ανάρτησή του ο Πάνος Χαρίτος. Ο Alpher γράφει για τον κίνδυνο που διατρέχει κάθε δημοσιογράφος που καταγγέλλει την κυβέρνηση Νετανιάχου, αλλά και για την «αυτολογοκρισία» που επιβάλλει το καθεστώς με τις πρακτικές του και η οποία αποτελεί τον «μόνο τρόπο επιβίωσης».

«Κάθε αντικαθεστωτικός δημοσιογράφος και κάθε αντικαθεστωτικός πολίτης γνωρίζει ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να βρεθεί σε έναν εφιάλτη Καφκικό. Κατηγορούμενοι για σοβαρά αδικήματα εναντίον υπουργών, εναντίον αστυνομικών, εναντίον συνεργατών και κυβερνητικών υπαλλήλων, παρουσιάζονται ως βίαιοι, επιθετικοί, που διαταράσσουν το έργο της αστυνομίας, εγκληματίες – ανεξάρτητα από τα γεγονότα, παρέχοντας γελοία χειριστική και διαστρεβλωμένη ερμηνεία αθώων πράξεων ή έλλειψης κακόβουλης πρόθεσης, ή κάτι τέτοιο που θα έπρεπε να χρηματοδοτείται από την ελευθερία του λόγου», σημειώνει μεταξύ άλλων ο Rogel Alpher.

Αναλυτικά η ανάρτηση του δημοσιογράφου Πάνου Χαρίτου:



«Σκέφτομαι ήδη τι γράφω. Αξίζει καν τον κόπο; Αξίζει να κλητευτώ για έρευνα; Αξίζει μια νύχτα κράτησης; Ή δύο; Πόσο αξίζει αυτό για μένα; Τι διαφορά έχει; Άλλωστε έγραψα χιλιάδες μηνύματα και δεν άλλαξαν τίποτα. Απλώς δεν λειτουργεί. Οι αντικαθεστωτικοί δημοσιογράφοι αρχίζουν να κάνουν προσωπικούς υπολογισμούς. Η ζωή στη σούπα βατράχου ήταν διλήμματα. Όταν θα συλλαμβάνονται για μέρες αντί για ώρες, και για μήνες αντί για εβδομάδες, όταν θα τους απαγγέλλονται σοβαρές, εκδικητικές κατηγορίες, των οποίων η ικανότητα είναι να τους τιμωρούν, να είναι σκληροί μαζί τους και να τους φιμώνουν – η ζωή στη χώρα θα συνεχιστεί κανονικά».
Αναλυτικά η ανάρτηση του δημοσιογράφου Πάνου Χαρίτου 

Από όταν επέστρεψα από το Ισραήλ και τα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη στη Δυτική Όχθη ήθελα να βρω το χρόνο και να βάλω σε μια σειρά τις εικόνες και τα δεδομένα. Τις κουβέντες με τους φίλους που με κάποιους εξακολουθούμε να μιλάμε την ίδια γλώσσα και να καταλαβαινόμαστε κι άλλους που δυσκολεύτηκα να αναγνωρίσω. Απόψε λοιπόν ήταν η στιγμή. Έκατσα μπροστά στο πληκτρολόγιο και πριν ξεκινήσω το γράψιμο, έριξα μια ματιά στον τύπο της περιοχής κι έπεσα πάνω στο άρθρο του Rogel Alpher. Περιγράφει την κατάσταση με μοναδικό τρόπο. Άφησα στην άκρη τις δικές μου σκέψεις κι έκανα μια πρόχειρη μετάφραση του δικού του άρθρου.Διαβάστε τον Rogel κι αν έχετε απορίες ξαναδιαβάστε το.
Rogel Alpher [Haaretz]
Σκέφτομαι ήδη τι γράφω. Αξίζει μια νύχτα κράτησης;
14.07.25
Συλλήψεις μετά από συλλήψεις, έρευνες μετά από έρευνες, το μήνυμα της αστυνομίας περνάει, ξεκάθαρο και σαφές: δεν αξίζει να επικρίνουμε δημόσια το καθεστώς στο Ισραήλ, δεν αξίζει να πηγαίνουμε σε διαδηλώσεις διαμαρτυρίας, δεν είναι σωστό να απαιτούμε την επιστροφή των απαχθέντων, δεν αξίζει να πολεμάμε ένα αστυνομικό πραξικόπημα, δεν είναι σκόπιμο να απαιτούμε το άμεσο τέλος του πολέμου, δεν είναι σωστό να λέμε την αλήθεια για τον περιττό χαρακτήρα του, όχι. Δεν αξίζει να ισχυριζόμαστε ότι είναι ανήθικο, δεν αξίζει να προσπαθούμε να προστατεύσουμε τα ανθρώπινα δικαιώματα των Παλαιστινίων, όχι στη Γάζα, όχι στην προδοσία, δεν πρέπει να αντιμετωπίζουμε εποίκους, δεν αξίζει ποτέ να εκπαιδεύουμε τα παιδιά ότι τους επιτρέπεται να εκφράζουν τις απόψεις τους ακόμα κι αν αυτό αντιβαίνει στην πολιτική του καθεστώτος, απλώς δεν αξίζει τον κόπο.
Δεν είναι σωστό να είσαι δημοσιογράφος που προστατεύει το δικαστικό σύστημα και επιτίθεται στον Itamar Ben Gvir. Δεν αξίζει τον κόπο. Έτσι κι αλλιώς, τίποτα δεν αλλάζει. Ο πόλεμος δεν σταματά. Οι απαχθέντες δεν επιστρέφουν. Η δολοφονία των κατοίκων της Γάζας δεν σταματά. Η βία κατά των Παλαιστινίων στη Δυτική Όχθη συνεχίζεται. Το πραξικόπημα συνεχίζεται. Τα γεγονότα είναι άνευ νοήματος. Είναι επικίνδυνο τώρα να είσαι πολιτικός ακτιβιστής ή αντιπολιτικός δημοσιογράφος. Η αστυνομία είναι ένας βραχίονας της δικτατορίας. Η κοινή γνώμη, τα εχθρικά μέσα ενημέρωσης και το Ανώτατο Δικαστήριο δεν θα προστατεύσουν τα πολιτικά δικαιώματα των αριστερών. Θα συλληφθούν, θα διερευνηθούν και θα ταπεινωθούν, για την επιμονή τους να αναδεικνύουν και θα σας ξεσκεπάζουν. Για τους αριστερούς, η πραγματικότητα είναι Καφκική.
Κάθε αντικαθεστωτικός δημοσιογράφος και κάθε αντικαθεστωτικός πολίτης γνωρίζει ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να βρεθεί σε έναν εφιάλτη Καφκικό. Κατηγορούμενοι για σοβαρά αδικήματα εναντίον υπουργών, εναντίον αστυνομικών, εναντίον συνεργατών και κυβερνητικών υπαλλήλων, παρουσιάζονται ως βίαιοι, επιθετικοί, που διαταράσσουν το έργο της αστυνομίας, εγκληματίες - ανεξάρτητα από τα γεγονότα, παρέχοντας γελοία χειριστική και διαστρεβλωμένη ερμηνεία αθώων πράξεων ή έλλειψης κακόβουλης πρόθεσης, ή κάτι τέτοιο που θα έπρεπε να χρηματοδοτείται από την ελευθερία του λόγου.
Καμία δημόσια ή μιντιακή σύγκριση δεν θα βοηθήσει. Η εξουσία θριαμβεύει επί της αλήθειας. Δεν πρόκειται πλέον για την κλισέ περίπτωση του βατράχου που συνηθίζει στη θερμοκρασία βρασμού του νερού. Δεν πρόκειται πλέον για προειδοποίηση. Αυτό είναι όλο, το μαγείρεμα τελείωσε. Το φαγητό είναι έτοιμο. Είναι ήδη σούπα βατράχου, ζεστή και υγρή.
Σκέφτομαι ήδη τι γράφω. Αξίζει καν τον κόπο; Αξίζει να κλητευτώ για έρευνα; Αξίζει μια νύχτα κράτησης; Ή δύο; Πόσο αξίζει αυτό για μένα; Τι διαφορά έχει; Άλλωστε έγραψα χιλιάδες μηνύματα και δεν άλλαξαν τίποτα. Απλώς δεν λειτουργεί. Οι αντικαθεστωτικοί δημοσιογράφοι αρχίζουν να κάνουν προσωπικούς υπολογισμούς. Η ζωή στη σούπα βατράχου ήταν διλήμματα. Όταν θα συλλαμβάνονται για μέρες αντί για ώρες, και για μήνες αντί για εβδομάδες, όταν θα τους απαγγέλλονται σοβαρές, εκδικητικές κατηγορίες, των οποίων η ικανότητα είναι να τους τιμωρούν, να είναι σκληροί μαζί τους και να τους φιμώνουν - η ζωή στη χώρα θα συνεχιστεί κανονικά.
Οι υποστηρικτές τους θα το σκεφτούν δύο και τρεις φορές πριν κάνουν κάποιο προσεκτικά διατυπωμένο tweet. Έχουν παιδιά. Υπάρχει δουλειά να γίνει. Διαμέρισμα προς πώληση σε προετοιμασία μετεγκατάστασης, οικονομίες για μετακόμιση στο εξωτερικό. Ένας άνθρωπος για την ψυχή του. Είναι καλύτερα να κρατάς το κεφάλι σου χαμηλά και να περιμένεις μέχρι να περάσει η οργή σου. Μέχρι ο Νετανιάχου να αποφασίσει να πάει σπίτι. Η αστυνομία είναι πολύ δυνατή. Δεν μπορείς να την νικήσεις. Κάνει ό,τι θέλει. Ο μοναχικός πολίτης είναι μικρός και αβοήθητος απέναντί του. Το να σωπαίνεις, να ασχολείσαι με το σπίτι, να μην τραβάς την προσοχή, αυτό είναι το σωστό δόγμα της ζωής για αυτή την εποχή. Ο Μπενιαμίν Νετανιάχου δεν θα καθίσει ποτέ στη φυλακή, αλλά ο Αβιάντ Γκλίκμαν μπορεί σίγουρα να σταλεί στη φυλακή, με την υποστήριξη του Ντόναλντ Τραμπ. Αυτός είναι ο παράδεισος της αυτολογοκρισίας. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος επιβίωσης.
By: Rogel Alpher [Haaretz]
I'm already thinking about what I'm writing. Is it worth a night in detention?
14.07.25
Arrest after arrest, investigation after investigation, the message of the police passes, plain and clear: it is not worth to publicly criticize the regime in Israel, it is not worth going to protest demonstrations, it is not right to demand the return of the kidnapped, it is not worthy to fight a police coup, it is not advisable to demand the end of the war immediately, it is not appropriate to tell the truth about its unnecessary nature, no It's not worth claiming that it's immoral, it's not worth trying to protect the human rights of Palestinians, not in Gaza, not treason, it's shouldn't be confronted with settlers, it's never worth educating the children that they are allowed to express their opinions even if it goes against the policy of the regime, it's just not worth it.
It is not appropriate to be a journalist who protects the judicial system and attacks Itamar Ben Gvir. It's not worth it. But nothing changes. The war does not stop. The abducted do not return. The killing of the Gazans doesn't stop. Violence against Palestinians in the West Bank continues. The Coup D'état continues. The facts are meaningless. It's dangerous now to be a political activist or anti-political journalist. The police are an arm of dictatorship. Public opinion, hostile media and the High Court will not protect the civil rights of leftists. They will be arrested, they will be investigated and they will be humiliated, for they will show and show. For lefties, reality is Kafkaesque.
Every anti-regime journalist and every anti-regime citizen knows that at any moment they can find themselves in a Kafkaesque nightmare. Accused of serious offenses against ministers, against policemen, against associates and government employees, presented as violent, aggressive, disrupting police work, criminals - regardless of facts, providing ridiculously manipulative and distorted interpretation of innocent actions or lack of malicious intent, or such that should be sponsored under freedom of speech.
No public or media comparison will help. Power triumphs over truth. This is no longer the cliché case of the frog getting used to the boiling temperature of the water. This is no longer a warning. That's it, the cooking is done. Food is ready. It's already frog soup, hot and humid.
I'm already thinking about what I'm writing. Is it even worth it? Worth summoning for an investigation? Worth a night in detention? Or two? how much is this worth to me? What does it make any difference? After all I wrote thousands of texts and they didn't change. It just doesn't work. Anti-regime journalists begin to calculate personal calculations. Life in frog soup has been dilemmas. When they will be arrested for days instead of hours, and months instead of weeks, when they will be charged with severe, vindictive charges, whose ability is to punish them, to be cruel to them and to silence them - life in the country will go on as usual.
Their supporters will think twice and three times before they raise some carefully formulated tweet. They do have children. There is work to do. Apartment for sale in preparation of relocation, savings to move abroad. A man for his own soul. It's better to keep your head down and wait until your rage passes. Until Netanyahu decides to go home. The police are too strong. You can't beat her. She does what she likes. The lone citizen is small and helpless against him. To be silent, to do a house, not to draw attention, this is the correct doctrine of life for this time. Benjamin Netanyahu will never sit in jail, but Aviad Glickman may definitely be sent to prison, backed by Donald Trump. This is heaven of self-censorship. This is the only way to survive.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΠΩΣ Η ΔΥΣΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ ΤΗΝ ΙΣΛΑΜΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ- Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΑΛΙΜΠΑΝ

ΜΙΑ ΘΛΙΒΕΡΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ    Ανακατάληψη του Αφγανιστάν από τους Ταλιμπάν (2021) Οι Ταλιμπάν κατέλαβαν την πρωτεύουσα του Αφγανιστάν, Καμπούλ, το...