Ουγκό, Σταντάλ, Αν Μπροντέ, Αραγκόν και Αγκάθα Κρίστι: Πέντε κλασικά «τούβλα», πολυσέλιδα και βαριά, που στηρίζουν το μακρύ ελληνικό καλοκαίρι μας.
Γράφει η Φανή Χατζή
Πέντε χορταστικά βιβλία που κυκλοφόρησαν πρόσφατα, βαριά όχι μόνο λόγω του αριθμού των σελίδων τους, πάνω από οκτακόσιες το καθένα, αλλά κυρίως χάρη στη λογοτεχνική αξία τους, μας διαμορφώνουν και οξύνουν το αναγνωστικό μας κριτήριο χαρίζοντας ταυτόχρονα αναγνωστική απόλαυση.
Οι άθλιοι (δίτομο, μτφρ. Ωρίωνας Αρκομάνης, εκδ. Gutenberg) του Βικτόρ Ουγκό
Εδώ και αρκετά χρόνια οι εκδόσεις Gutenberg έχουν επιδείξει εξαιρετικό ζήλο στην επανέκδοση σημαντικών κλασικών και μοντέρνων κλασικών μυθιστορημάτων στο πλαίσιο της σημαντικής σειράς Orbis Literae. Η επανέκδοση των Αθλίων σε νέα μετάφραση ήταν επιτακτική και η πραγματοποίησή της αποτελεί το εκδοτικό γεγονός του καλοκαιριού. Η δίτομη πλήρης έκδοση που κρατάμε στα χέρια μας περιλαμβάνει και τα πέντε βιβλία και μετρά συνολικά 2,702 σελίδες. Απαιτητική πρόκληση αλλά ταυτόχρονα ιδανική ευκαιρία για να γνωρίσουμε καλά ένα από τα σημαντικότερα έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας.
Το μυθιστόρημα έχει γνωρίσει δεκάδες κινηματογραφικές και τηλεοπτικές μεταφορές και έχει παρεισφρήσει με διάφορους τρόπους στη σύγχρονη κουλτούρα, με αποτέλεσμα όλοι να ξέρουν τη βασική του πλοκή και τα ονόματα των χαρακτήρων του. Ο Γιάννης Αγιάννης, που φυλακίστηκε επειδή έκλεψε ένα καρβέλι ψωμί, πασχίζει να ανακτήσει την αξιοπρέπειά του και να επανενταχθεί κοινωνικά παρά το «στίγμα» του εγκληματία. Καθώς διώκεται από τον ανελέητο επιθεωρητή Ιαβέρη, αλλάζει ταυτότητα και προσπαθεί να χτίσει εκ νέου τη ζωή του. Οι Άθλιοι του Ουγκό είναι ένα έπος για το δίκαιο και τη δικαιοσύνη, τη φτώχεια, την ανισότητα και τον αγώνα για έναν καλύτερο κόσμο.
Το κόκκινο και το μαύρο (μτφρ. Σωτήρης Παρασχάς, Κώστας Σπαθαράκης, εκδ. Αντίποδες) του Σταντάλ
Πριν από τον Προυστ ή τον Φλoμπέρ, πριν από τους Ρώσους ρεαλιστές, λίγο πριν δημοσιεύσει ο Ντίκενς το πρώτο του βιβλίο και ο Μπαλζάκ στραφεί προς τον ρεαλισμό, ο Μαρί-Ανρί Μπελ ή κατά κόσμoν Σταντάλ έθεσε με Το κόκκινο και το μαύρο τις βάσεις για το ρεαλιστικό Ευρωπαϊκό μυθιστόρημα του 19ου αιώνα. Γραμμένο το 1830, δηλαδή σχεδόν διακόσια χρόνια πριν, Το κόκκινο και το μαύρο παραμένει αμετακίνητο στην κορυφή του Κανόνα, παρά τις μεταβολές που αυτός έχει δεχτεί ανά τα χρόνια. Η πρόσφατη έκδοση από τους Αντίποδες του δίνει νέα πνοή, ειδικά χάρη στην καλοδουλεμένη μετάφραση του έμπειρου εκδότη Κώστα Σπαθαράκη και του επίκουρου καθηγητή στο Τμήμα Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του ΕΚΠΑ Σωτήρη Παρασχά, ο οποίος υπογράφει και το ιδιαιτέρως προσεγμένο αναλυτικό επίμετρο.
Το μυθιστόρημα μαθητείας (bildungsroman) του Σταντάλ παρακολουθεί την ύστερη ενηλικίωση του Ζυλιέν Σορέλ, ενός νεαρού άνδρα που βιώνει την εποχή της Παλινόρθωσης. Φτωχός, ρομαντικός και φιλόδοξος προσπαθεί να ανελιχθεί κοινωνικά στη γαλλική επαρχία και το Παρίσι. Καθώς μαθητεύει πλάι σε έναν παλιό πολεμιστή του Ναπολέοντα και σε έναν εφημέριο, διχάζεται ανάμεσα στον στρατό και την εκκλησία, έναν από τους συμβολισμούς που λέγεται ότι περικλείει το «κόκκινο» και το «μαύρο» αντίστοιχα. Ο Ζυλιέν αποφασίζει να ακολουθήσει μια καριέρα ως κληρικός, αλλά οι ρομαντικές του περιπέτειες ανακόπτουν την πορεία του.
Η ένοικος του Γουάιλντφελ Χολ (μτφρ. Σοφία Αυγερινού, εκδ. Loggia) της Αν Μπροντέ
Μέχρι πρότινος, δεν υπήρχε κανένα μεταφρασμένο έργο της Αν Μπροντέ στα ελληνικά, επιβεβαιώνοντας τη φιλολογική διαπίστωση ότι η μικρότερη και λιγότερο γνωστή αδερφή Μπροντέ επισκιάστηκε από τις δυο αδελφές της. Στην αρχή της χρονιάς, ωστόσο, οι εκδόσεις Αίολος μετέφρασαν το πρώτο της βιβλίο, Άγκνες Γκρέι (μτφρ. Μαρία Γιακανίκη), μια τέλεια εισαγωγή στην πρωτο-φεμινιστική γραφή της. Το δεύτερο και τελευταίο της μυθιστόρημα, πληρέστερο και αφηγηματικά πιο περίτεχνο, είναι Η ένοικος του Γουάιλντφελ Χολ, που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Loggia.
Έτη μπροστά από την εποχή του, το μυθιστόρημα της Αν Μπροντέ εστιάζει σε μια μυστηριώδη γυναίκα που εγκαθίσταται σε μια εγκαταλελειμμένη έπαυλη με τον μικρό της γιο. Ενώ συστήνεται σε όλους ως η χήρα Χέλεν Γκράχαμ, στην πραγματικότητα η νεαρή έχει εγκαταλείψει τον μέθυσο και μοιχό άνδρα της, αλλάζοντας ταυτότητα, σε μια προσπάθεια να προστατέψει το παιδί της από την επιρροή του. Η απομόνωσή της και η καριέρα της ζωγράφου που προσπαθεί να επιδιώξει εγείρουν την περιέργεια και τα επικριτικά σχόλια της συντηρητικής επαρχιακής κοινότητας. Όπως και στην Άγκνες Γκρέι, στο δεύτερο μυθιστόρημα της η Αν Μπροντέ εστιάζει πάλι σε μια αντισυμβατική ηρωίδα, που αγωνίζεται για την ανεξαρτησία της και πάει κόντρα σε όλες τις νομικές και κοινωνικές επιταγές.
[........................................................................] ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΣΗΤι διαβάζουμε τώρα; Πέντε κλασικά «τούβλα» για ένα μακρύ αναγνωστικό καλοκαίρι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου