Ο συνταξιούχος Ιβάν Ιβάνοβιτς, βετεράνος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, υιοθετεί ένα μικρό σέτερ, με το οποίο γίνονται αχώριστοι. Όταν όμως εκείνος μεταφερθεί εσπευσμένα στο νοσοκομείο, ο Μπιμ θα ξεκινήσει ένα περιπετειώδες ταξίδι αναζήτησής του.
-
Stanislav Rostotsky
Director, Screenplay
-
Gavriil Troepolsky
Novel, Screenplay
********************
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΚΡΙΤΙΚΗΣ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ΣΤΟΝ ΙΣΤΟΤΟΠΟ katiousa.gr
Συντάκτης του κριτικού σημειώματος: ανώνυμος
[..................................]
«Εν ολίγοις, ένας βετεράνος του Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου, συγγραφέας, ψάχνει ένα κυνηγόσκυλο για να το εκπαιδεύσει και να το παίρνει μαζί του στο κυνήγι στην εξοχή. Πηγαίνοντας στο σπίτι ενός εκτροφέα (που τα εκτρέφει παράνομα ίσως) πέφτει το μάτι του σε ένα άσπρο σέτερ, σκυλάκι που θεωρείται ντροπή για τη φυλή του. Μπροστά στο δίλλημα να αφήσει το σκυλάκι στη μοίρα του, αυτή του πνιγμού, και αυτό της επιλογής ενός καθαρόαιμου, ο πρωταγωνιστής επιλέγει το δρόμο της ζωής. Το άσπρο αυτό σκυλί, ο Μπιμ, εκπαιδεύεται, είναι αρκετά έξυπνο, όμως η επιτροπή που τα αξιολογεί το απορρίπτει και αρνείται να το αναγνωρίσει.
Η περιπέτεια του σκύλου ουσιαστικά ξεκινάει όταν ο πρωταγωνιστής κινδυνεύει θανάσιμα από ένα παλιό θραύσμα στην καρδιά του και μεταφέρεται στη Μόσχα. Ο Μπιμ ψάχνει το αφεντικό του απεγνωσμένα σε όλα τα μέρη στα οποία πηγαίναν μαζί, βιώνει την ανθρώπινη σκληρότητα αλλά και αγάπη και μερικές ώρες πριν επανασυνδεθεί με το αφεντικό του πεθαίνει από τις κακουχίες, κάνοντας και τον πιο σκληρό άνθρωπο να κλαίει σαν μικρό παιδί.
Η ταινία τον πρώτο της σκοπό τον πετυχαίνει. Όταν γυρίσαμε σπίτι πήραμε τα σκυλιά μας αγκαλιά και ορκιστήκαμε ότι δεν θα τα πειράξει κανένας.
Η ταινία όμως έχει πολλά και βαθύτερα νοήματα. Ο πρώτος άνθρωπος που αρχίζει να θέλει να κάνει κακό στο σκυλί είναι η μαυραγορίτισσα γειτόνισσα, που τις Κυριακές πουλάει κρυφά το πλεόνασμα της παραγωγής και τριπλασιάζει τις τιμές. Στα ΚΤΕΛ για την εξοχή, ο οδηγός – κρατικός λειτουργός ζητάει και παίρνει μίζα από τον πρωταγωνιστή μας, ο οποίος έντεχνα εξηγεί στο σκυλί (σε εμάς κατ’ επέκταση) ότι αυτά τα χαρτιά (τα χρήματα) αλλοιώνουν τις συνειδήσεις.
Οι γονείς ενός μικρού παιδιού που προσπαθεί να βοηθήσει το σκυλάκι, λένε συνεχώς ψέματα στο παιδί, το οποίο μέσα από την ειλικρινή ματιά του, αποκαλύπτει αθώα σε σχολική έκθεση, ότι οι ανειλικρινείς γονείς του δεν αποδίδουν όλη την παραγωγή στο πενταετές πλάνο και κλέβουν μέρος της. Ένας κακός γείτονας τον απαγάγει (τον ιδιοποιείται), έχοντας στο σπίτι κλεμμένα κειμήλια σοβιετικών αξιωματικών τα οποία συλλέγει, διδάσκοντας δήθεν στα παιδιά την «επαγρύπνηση».
Με λίγα λόγια: στο σώμα του Μπιμ, αυτοί που τον οδηγούν τελικά στο θάνατο είναι η ανερχόμενη αστική τάξη που κλέβει τον παραγόμενο πλούτο, δείχνει ασέβεια στους βετεράνους του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου, υποτιμά και σιχαίνεται τη νεολαία. Θεωρεί τον εαυτό της την καθωσπρέπει και καλή κοινωνία έναντι όλων των άλλων, σιχαίνεται το καινούριο, το διαφορετικό και την πρόοδο. Είναι το κομμάτι του σοβιετικού κόσμου που έχει εκφυλιστεί από το αλκοόλ, την αδιαφορία για τα κακώς κείμενα.
Υπάρχει και το καλό κομμάτι. Οι νεολαίοι φοιτητές που αγαπούν την πρόοδο, οι νέοι εργαζόμενοι που είναι ταμένοι στο καθήκον της εργασίας τους, το μέλος του Κόμματος στη γειτονιά που μέσα στις αντιφάσεις και το μηχανιστικό καθήκον, έχει εν τέλει σωστή οπτική των πραγμάτων. Τα παιδιά που αγαπούν την αλήθεια και με αθωότητα αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες με προσωπικό παράδειγμα δίνουν όλο τους τον εαυτό για να βοηθήσουν τον Μπιμ. Υπάρχουν και άνθρωποι που βοηθούν, αλλά μέχρι το σημείο που δεν θα χαλάσουν τη μέρα τους. Σταματά για παράδειγμα το τρένο ο μηχανοδηγός για να μην πατήσει το σκυλί, το οποίο όμως μετά το αφήνει ελεύθερο και γεμάτο πληγές θεωρώντας ότι επιτέλεσε το καθήκον του.
Μέσα στην ταινία υπάρχουν αποτυπωμένες και αντιλήψεις για την αντίθεση της πνευματικής με την χειρωνακτική εργασία. Ο βετεράνος μας αρκετές φορές δέχεται χλευασμό για το επάγγελμά του, αυτό του συγγραφέα, μιας και οι περισσότεροι θεωρούν ότι δεν παράγει στην κοινωνία, τεμπελιάζει. Ο γιατρός του, ο επιστήμονας, βάζει τα πράγματα στη θέση τους όταν εξομοιώνεται μαζί του, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «εγώ θεραπεύω τα σώματα, εσύ τις ψυχές».
Στο τέλος ο Μπιμ πεθαίνει. Είναι μία πολύ σκληρή εξέλιξη αν αναλογιστεί κάποιος ότι στις περισσότερες ταινίες του είδους υπάρχει ευτυχισμένο τέλος. Είναι σοκαριστικό για ένα παιδί που θα δει την ταινία, μαθαίνει όμως με σκληρό τρόπο τα αποτελέσματα του να βασανίσεις ένα ζωάκι.
Είναι όμως σοκαριστικό και το γεγονός ότι τα εκφυλιστικά φαινόμενα που οδήγησαν εν τέλει στην ανατροπή της Σοβιετικής Ένωσης είχαν φτάσει σε σημείο να αποτυπώνονται σε ταινίες το 1977, αλλά δεν έγιναν τα βήματα εκείνα που θα απέτρεπαν τελικά το «θάνατό» της.
Ο πρωταγωνιστής στο τέλος επιλέγει να μην πει στα παιδιά την αλήθεια, ότι η σκληρότητα, η αδιαφορία και ο εκφυλισμός της κοινωνίας οδήγησαν στο θάνατο του Μπιμ. Τα αφήνει να τον αναζητούν ακόμα.»[....................................]
Διαβάστε ολόκληρη την κριτική:
Μη ζητάς ανθρώπινη αγάπη
ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ
(από τον ιστότοπο filmy .gr)
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Belyy Bim Chernoe Ukho
- Ελληνικός Τίτλος: Μη Ζητάς Ανθρώπινη Αγάπη
- Διεθνής Τίτλος: White Bim Black Ear
Σεναριακή Πηγή
- Μυθιστόρημα: Belyy Bim Chernoe Ukho του Gavriil Troyepolsky.
Το βιβλίο μεταφράστηκε και στα ελληνικά, αλλά είναι πλέον εξαντλημένο(Σημ.: gerontakos.blogspot.com)
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας (ΕΣΣΔ).
- Κρυστάλλινη Σφαίρα καλύτερης ταινίας στο φεστιβάλ του Καρλόβι Βάρι.
Παραλειπόμενα
- Δύο σέτερ, ο Styopa και ο Dandy, είναι που “υποδύονται” τον Μπιμ.
- Η Valentina Vladimirova, που ερμηνεύει την κύρια “κακιά” της ταινίας, είχε αποκαλύψει πως μετά την πρεμιέρα φοβόταν να βγει από το σπίτι της.
- Στο
Βορόνεζ, που έγιναν τα γυρίσματα, βρίσκεται το άγαλμα του Μπιμ, που
έχει γίνει άτυπη μασκότ της πόλης αλλά και σημείο έλξης για ζωόφιλους
από όλο τον πλανήτη.
All the videos, songs, images, and graphics used in the video belong to their respective owners and I or this channel does not claim any right over them. © Copyright Disclaimer under section 107 of the Copyright Act of 1976, allowance is made for “fair use” for purposes such as criticism, comment, news reporting, teaching, scholarship, education and research. Fair use is a use permitted by copyright statute that might otherwise be infringing. Non-profit, educational, or personal use tips the balance in favor of fair use.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η ανάρτηση της ταινίας δεν έχει κερδοσκοπικό χαρακτήρα . Γενικότερα, το αρχειακό και μη υλικό που χρησιμοποιείται στην ιστοσελίδα βρίσκεται διαθέσιμο προς όλους στο διαδίκτυο , επιλέγεται δε με ποιοτικά κριτήρια και αναρτάται για στοχευμένους ψυχαγωγικούς (ιστορικούς, ψυχαγωγικούς, αισθητικούς, παιδαγωγικούς κ.τ.λ.) σκοπούς και μόνο.Όλα τα πνευματικά δικαιώματα του υλικού αυτού ανήκουν στους δημιουργούς του και σε όσους τα κατέχουν τώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου