Γιάννης Πετρίδης, ένας θρύλος του παγκόσμιου (και όχι μόνο του ελληνικού) ραδιοφώνου
Φέτος ο Γιάννης Πετρίδης, ο πιο γνωστός Ελληνας ραδιοφωνικός παραγωγός, επιτυγχάνει ένα ασύλληπτο ρεκόρ που πιθανότατα να μην υπάρχει άλλο παρόμοιο σε ολόκληρο τον κόσμο. Συμπληρώνει πενήντα χρόνια εκπομπών, μισό αιώνα δηλαδή, στην ίδια ώρα, στον ίδιο ραδιοσταθμό. Δεν συμπληρώνει δηλαδή απλώς πενήντα χρόνια ραδιοφωνικής καριέρας γενικώς, που και αυτό βέβαια από μόνο του είναι πολύ σημαντικό. Αφήστε δε που ο Πετρίδης είναι ακόμα περισσότερα χρόνια στο ραδιόφωνο, μιας και έκανε εκπομπές πριν από το 1975 που ξεκίνησε στην ΕΡΤ από το 1966 σε ραδιοσταθμό στη Λάρισα.
Τον ακούμε καθημερινά στο Πρώτο Πρόγραμμα, από Δευτέρα έως Παρασκευή, «από τις 4 έως τις 5» που είναι και το όνομα της εκπομπής. Πάντα στις τέσσερις από το 1975 έως και σήμερα. Και πάντα στο Πρώτο Πρόγραμμα διότι ο Γιάννης θεωρεί (και πολύ σωστά) ότι κάνει ειδησεογραφική εκπομπή. Μουσική μεν, αλλά με δημοσιογραφική λογική. Εξ ου και το γεγονός πως δεν μετακίνησε ποτέ την εκπομπή του σε ένα από τα μουσικά ραδιόφωνα της ΕΡΤ. Παρουσιάζει και μια εβδομαδιαία εκπομπή στο Kosmos FM κάθε Κυριακή στις 6 το απόγευμα, αλλά αυτή είναι μια άλλη περίπτωση, διαφορετική.
Τον Γιάννη Πετρίδη τον έβαλε στην ΕΡΤ (ποιος άλλος;) ο Μάνος Χατζιδάκις. «Ηταν η εποχή που ο Μάνος Χατζιδάκις είχε αναλάβει διευθυντής όλου του ραδιοφώνου» έλεγε παλιότερα στο ΒΗΜΑ ο Γιάννης. «Ηθελε να κάνει τις πρώτες ζωντανές εκπομπές, γιατί ας μην ξεχνάμε ότι ώς τότε ζωντανό ραδιόφωνο δεν υπήρχε γιατί καθετί που λεγόταν στο ραδιόφωνο έπρεπε να εγκριθεί από την αρμόδια επιτροπή».
Να σας ομολογήσω ότι είμαι φανατικός ακροατής της εκπομπής του εδώ και δεκαετίες. Από μικρό παιδί στο σχολείο τον άκουγα. Θυμάμαι να παίζουμε μπάλα στη γειτονιά και ήμασταν δύο φίλοι που φεύγαμε πάντοτε στις 4 ακριβώς να πάμε σπίτι να ακούσουμε ραδιόφωνο και επιστρέφαμε στο παιχνίδι στις 5. Ακόμα και τώρα η ζωή μας είναι (μουσικά και ραδιοφωνικά) κομμένη στα δύο, πριν από τις 4 και μετά τις 5.
Με τον Γιάννη γίναμε φίλοι με το πέρασμα των χρόνων, είχαμε άλλωστε πολλά κοινά ενδιαφέροντα (μουσική, ταινίες, σειρές, βιβλία κ.ά.). Και κάναμε μαζί και πολλά ταξίδια στο εξωτερικό για συναυλίες. Σε Ευρώπη και Αμερική. Βρίσκαμε δύο καλές συναυλίες στο Λονδίνο για παράδειγμα και ξεκινούσαμε ένα γρήγορο ταξίδι τριών ημερών. Δύο από τα ταξίδια μας ξεχωρίζω. Το ένα ήταν στην Αμερική, δεκαπενθήμερο. Ηταν ένα μουσικό ταξίδι. Νοικιάσαμε ένα βαν με δορυφορικό ραδιόφωνο και ξεκινώντας από τη Νέα Υόρκη επισκεφτήκαμε διάφορες Πολιτείες που είχαν σχέση με τη μουσική. Το Νάσβιλ για τα κάντρι, το Μέμφις για τα σόουλ, την Αλαμπάμα για τα μπλουζ, τη Νέα Ορλεάνη για τα τζαζ. Αλλά και αλλού. Το άλλο ταξίδι που σας λέω ήταν στην Ευρώπη. Το ένα βράδυ είδαμε live στο Βερολίνο τους U2 και το επόμενο τον Bruce Springsteen στη Ρώμη. Και καταλαβαίνετε τι σημαίνει να ταξιδεύεις με τον Πετρίδη, πόσα πολλά πράγματα μαθαίνεις για τη μουσική.
Ο ίδιος κατά καιρούς θυμάται ιστορίες για τους ακροατές του. «Ενα αγόρι και ένα κορίτσι από την Καβάλα μού είπαν ότι βρίσκονταν στην παραλία, δεν γνωρίζονταν και άκουγαν την εκπομπή μου. Ε, με αφορμή τις μουσικές προτιμήσεις τους έγιναν ζευγάρι και παντρεύτηκαν» έλεγε στο ΦΩΣ. Αλλά και μία ακόμα: «Ενας γιος βοσκού έβγαζε την ώρα της εκπομπής μου τα πρόβατα, άκουγε ραδιόφωνο και, όταν έγινε γιατρός, μου είπε ότι τον βοήθησα με τα τραγούδια, με τις απόψεις μου».
Μιλώντας στον Θεοδόση Μίχο, στο News 24/7, εξηγούσε πώς φτιάχνει τις εκπομπές του, ποια διαδικασία ακολουθεί. «Ακούω μουσική όλο το Σαββατοκύριακο και σημειώνω τα τραγούδια που θεωρώ ότι είναι ραδιοφωνικά, ώστε να τα έχουμε έτοιμα τη Δευτέρα με τους συνεργάτες μου. Δηλαδή στην πρώτη φάση ο χρόνος που χρειάζομαι είναι όλος αυτός που ακούω μουσική. Από εκεί και πέρα κάποιες εκπομπές της εβδομάδας είναι ιστορικού περιεχομένου. Αυτές δεν μου παίρνουν καθόλου χρόνο. Μόνο για να βγάλω τους δίσκους από τα ράφια. Τριγυρνάω στο σπίτι, έχω στο μυαλό μου ότι ετοιμάζω μια εκπομπή για το 1970, θα ανοίξω τα αρχεία μου για να δω ποια τραγούδια είναι εκείνης της εποχής, και το ένα μου φέρνει το άλλο. Μπορεί, ας πούμε, να δω μια ταινία εκείνης της εποχής στην τηλεόραση, να ακούσω ένα τραγούδι και να το βγάλω από το ράφι για να το παίξω. Δηλαδή μου παίρνει όλη την εβδομάδα –και τίποτα. Το μυαλό μου είναι συνέχεια εκεί. Χωρίς όμως να είναι επί τούτου εκεί. Είναι κάτι που με διατηρεί σε εγρήγορση».
Ο Γιάννης Πετρίδης διαθέτει μια τεράστια δισκοθήκη. Θυμάμαι παλιότερα να τον ρωτάει κάποιος πόσους δίσκους διαθέτει και η απάντησή του ήταν του τύπου έχω σχεδόν όλα τα τραγούδια που βρίσκονται στα charts του Billboard από το ξεκίνημά του έως και σήμερα. Αληθινός θησαυρός.
Γιάννης Πετρίδης, ένας θρύλος του παγκόσμιου (και όχι μόνο του ελληνικού) ραδιοφώνου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου