Δεξιά συγκυρία
| 26 Ιανουαρίου, 2025
Η ΕΠΟΧΗ
epohi.gr
Ο κ. Μητσοτάκης είναι ένας ευφυής πολιτικός. Και τώρα που έχω την προσοχή σας, συνοδεύστε την προηγούμενη πρόταση με την παραδοχή πως ταυτόχρονα έχει το ισχυρότερο επικοινωνιακό επιτελείο από την αρχή της Μεταπολίτευσης. Βάλτε τα μαζί και ας σκεφτούμε πως στο Μαξίμου προκύπτει αυτό που ο Αλτουσέρ ονόμαζε «σκέψη υπό τη συγκυρία», δηλαδή «κυριολεκτικά να παραδίνεσαι στο πρόβλημα που επιφέρει και επιβάλλει η περίπτωσή της». Ο σκληρός δομιστής Αλτουσέρ, που επανέφερε στη μόδα το παλιό, λενινιστικό μυστικό της συγκεκριμένης ανάλυσης για μια συγκεκριμένη κατάσταση τριγυρνάει στην Ηρώδου Αττικού. Ή έτσι νομίζουν.
Γι’ αυτό οι υπερεξοπλισμοί στον τελευταίο προϋπολογισμό, αλλά και σε πολλούς προηγούμενους. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται η ικανοποίηση του πάγιου αιτήματος των ενστόλων για ένταξη του επαγγέλματός τους στο καθεστώς επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας. Κάπως έτσι ο κ. Μητσοτάκης συνομίλησε με τον συντηρητικό συγγραφέα Πασκάλ Μπρυκνέρ, τονίζοντας την ανάγκη για αποφυγή της τυραννίας των μειοψηφιών και της woke ατζέντα. Γι’ αυτό ο κ. Τασούλας αποτελεί την πρόταση του πρωθυπουργού ως επόμενος πρόεδρος της Δημοκρατίας κι όχι κάποιος ή κάποια που θα συνεχίζει την άτυπη παράδοση της επιλογής ενός προσώπου από την αντίπαλη παράταξη. Γι’ αυτό και τα φύλα είναι δύο, όπως σημείωσε με τραμπικό νόημα την Τετάρτη ο ίδιος ο πρόεδρος της κυβέρνησης.
Στο Μαξίμου μετρούν με focus group, με δημοσκοπήσεις, με έρευνες δικών τους ινστιτούτων, με τη δυσαρέσκεια της κοινοβουλευτικής τους ομάδας. Μετρούν την πίεση στη Βόρεια Ελλάδα, τις μεταγραφές στελεχών προς την κ. Λατινοπούλου, την ανθεκτικότητα του κ. Βελόπουλου και της Νίκης. Μετρούν τι λέει και τι κάνει το AfD, τη φόρα που έχει πάρει ο Φάρατζ στην Αγγλία, τι έγινε στις βουλγαρικές εκλογές, τον γεφυροποιό ρόλο μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ που φιλοδοξεί να παίξει η Μελόνι. Μετρούν ακόμα και το κουστούμι του καγκελάριου που φαίνεται πως θα φορέσει ο Κιλκ στην Αυστρία, ένας για πρώτη φορά καθαρόαιμος εκπρόσωπος της Άκρας Δεξιάς.
Συντονίζονται, δημιουργούν μια διάταξη μάχης τέτοια που να ταιριάζει στον ψυχισμό της εποχής μας. Εντούτοις, δεν τελειώνει η προσπάθεια τους απλώς στο να ενισχύσουν έμπρακτα το δεξιό άκρο της διάταξης. Από την άλλη μεριά, επιδιώχθηκε με σθένος, με όλη την επικοινωνιακή ισχύ που είχαν και δεν είχαν, να οριστεί ως αντίπαλος το εσχάτως αξιωματικά αντιπολιτευόμενο ΠΑΣΟΚ για να του τραβάνε το χαλί κάτω από τα πόδια: «εφόσον δεν μας περνάτε στις δημοσκοπήσεις, η μόνη λύση σας είναι να συμμαχήσετε με τον ΣΥΡΙΖΑ. Άρα, κεντρώοι ψηφοφόροι, μην πέσετε στην παγίδα και ψηφίσετε ΠΑΣΟΚ, γιατί θα σας βγει (ο αναξιόπιστος και απαξιωμένος) ΣΥΡΙΖΑ. Στηρίξτε ΝΔ ακόμα κι αν κάνει λάθη, γιατί ό,τι άλλο είναι περιπέτεια». Σχεδόν ακριβώς αυτά τα λόγια χρησιμοποίησε η κ. Μπακογιάννη σε συνέντευξή της πριν λίγες ημέρες, έτσι ώστε να μην αποτραβηχτεί το κόμμα από το δόγμα πως «οι εκλογές κερδίζονται στο Κέντρο».
Τόσο καλοί είναι; Ναι, είναι, κι όποιος τους υποτιμά τον ξεβράζει η Ιστορία. Μάλιστα, ο αντίπαλός τους πιστεύουν πως είναι η Ιστορία και το κύρος, η υστεροφημία τους μέσα σε αυτήν. Από τη μια μεριά, ο κ. Μητσοτάκης, αν εκλεγεί το 2027 για τρίτη συνεχόμενη φορά πρωθυπουργός, θα ξεπεράσει σε συνεχόμενα χρόνια αρχηγίας του ελληνικού κράτους όλους τους προηγούμενους. Από την άλλη, η ιδεολογική ηγεμονία της Δεξιάς το 2027, αν και εφόσον η ΝΔ πρωτεύσει και στα δεξιά της βρίσκεται ένα ποσοστό άνω του 20%, θα είναι στα καλύτερα της. Δεν το λες και λίγο ή, μάλλον, το λες πάρα πολύ.
Ωστόσο, δεν είναι μοίρα όλο το παραπάνω. Όσοι νομίζουν ότι κατανοούν τη συγκυρία και τη μοναδικότητά της, γνωρίζουν τη μη αναγώγιμη ασυμφωνία της με την αναγκαιότητα. Και μαζί πάνε αυτά τα δυο και δεν συμφωνούν, ταυτόχρονα, και το μείγμα τους δεν μπορούμε να το αναγκάσουμε να μας πει από πριν τι θα βγάλει.
Πάντως, αν κανείς ζητάει με σοβαρότητα να αναστρέψει τους όρους που συγκροτούν τη δεξιά συγκυρία, απαιτείται να σκεφτεί στρατηγικά κι όχι τακτικά, ήρεμα κι όχι βιαστικά, γιατί τελειώνει ο χρόνος. Αν κανείς αντέχει μέσα στον ζόφο να οραματιστεί το γίγνεσθαι (κι όχι στατικές εικόνες), οργανικά δεμένο με τις ροπές, τις ανάγκες, τις δυνατότητες και σίγουρα τις επιθυμίες των περισσότερων, τότε δεν έχει παρά να κάνει περισσότερα απ’ όσα λέει. Να δημιουργήσει εμμενώς κι όχι σειριακά, να ανακατευτεί ξανά με την κοινωνία κι όχι να μιλάει αντί αυτής. Ζαριά είναι. Άλλωστε, «η γνώση είναι πάντοτε το ιστορικά προσδιορισμένο αποτέλεσμα ορισμένων συνθηκών, οι οποίες δεν ανήκουν στην τάξη της γνώσης. [...] συνιστά συμβάν το οποίο ανήκει στον αστερισμό της δραστηριότητας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου