Σκάφη, πολυτελή αυτοκίνητα και άμαξες οι μεγάλες αδυναμίες της οικογένειας
Στόλο από σκάφη, πολυτελή αυτοκίνητα και άμαξες διέθετε, διάγοντας παραμυθένια ζωή, η βασιλική οικογένεια των Γκλίξμπουργκ ή Ντε Γκρες, όπως ονομάστηκαν προσφάτως.
Την ίδια εποχή ο λαός εξαντλημένος από τη φτώχεια και τις στερήσεις στη ρημαγμένη μεταπολεμική Ελλάδα μετανάστευε στη Γερμανία, στις ΗΠΑ ή στην Αυστραλία είτε συγκεντρωνόταν στα μεγάλα αστικά κέντρα ψάχνοντας μια καλύτερη ζωή...
Τα τελευταία χρόνια μερικά βασιλικά αυτοκίνητα και ορισμένες άμαξες «ανασύρθηκαν» από τα μέρη που είχαν εγκαταλειφθεί για δεκαετίες και, όπως ανακοινώθηκε, συντηρούνται για να εκτεθούν.
Ομως, αυτά τα ευρήματα, σε συνδυασμό με προδικτατορικές συζητήσεις στη Βουλή, εφημερίδες της εποχής αλλά και τα στοιχεία της πρώτης καταγραφής της κινητής και ακίνητης περιουσίας της βασιλικής οικογένειας, που έγινε στη διάρκεια της δικτατορίας των συνταγματαρχών και περιλήφθηκε σε νομοθετικό διάταγμα (Ν.Δ. 225, ΦΕΚ 278/5.10.1973), «ξεδιπλώνουν» αρκετές πτυχές της «χλιδάτης» ζωής των Γκλίξμπουργκ με τη συνεργασία των «εθνικοφρόνων» κυβερνήσεων της Δεξιάς.
Χαρακτηριστικό των «ιδιοκτησιακών» αντιλήψεων κυβερνήσεων και παλατιού, ακόμα και για την αρχαία κληρονομιά, είναι το δώρο που έκανε, το 1958, η κυβέρνηση της ΕΡΕ του Κ. Καραμανλή στον τότε διάδοχο Κωνσταντίνο για την ενηλικίωσή του. Οπως αποτυπώνεται στην καταγραφή των περιουσιακών στοιχείων, η κυβέρνηση δώρισε στον τότε διάδοχο μία γυναικεία μαρμάρινη κεφαλή χρονολογούμενη στο τέλος του 5ου αιώνα π.Χ., λες και ήταν ιδιοκτησία της...
Εκείνο, όμως που προκαλούσε το λαϊκό αίσθημα ήταν η χλιδή και η σπατάλη της βασιλικής οικογένειας.
Μεγάλες αντιδράσεις υπήρξαν για τις πολυδάπανες κρουαζιέρες για έκπτωτους «γαλαζοαίματους», που διοργάνωσε, το 1954 και το 1956, η τότε βασίλισσα Φρειδερίκη.
Μάλιστα, για τη δεύτερη κρουαζιέρα οι αντιδράσεις έφεραν σε δύσκολη θέση την κυβέρνηση Κ. Καραμανλή και φαίνεται ότι προκάλεσαν κάποια «υπόγεια» αντιπαράθεση με το Παλάτι. Ομως, παρά τις αρχικές κυβερνητικές διαψεύσεις, η κρουαζιέρα, το «πλωτό νυφοπάζαρο», όπως το χαρακτήρισε ο λαός, πραγματοποιήθηκε αλλά χωρίς την παρουσία του βασιλικού ζεύγους.
Η πρώτη κρουαζιέρα έγινε με το νεότευκτο επιβατηγό «Αγαμέμνων» και η δεύτερη με το «αδελφό» του, «Αχιλλεύς». Ηταν δύο πλοία που δόθηκαν από την Ιταλία στο πλαίσιο των ιταλικών επανορθώσεων και αγοράστηκαν από τον εφοπλιστή Π. Νομικό. Το κόστος της δεύτερης κρουαζιέρας ανήλθε σε 140.000 δολάρια (περίπου 4.200.000 δραχμές της εποχής) και ένα μέρος φαίνεται να καλύφθηκε από τον Σταύρο Νιάρχο («Ελευθερία» 29.8.1956).
Ενα άλλο στοιχείο πρόκλησης αντιδράσεων ήταν το κόστος «των πολυδάπανων μετακινήσεων της βασιλικής οικογένειας», που επιβάρυναν το Δημόσιο, όπως είχε πει ο βουλευτής της ΕΔΑ Β. Εφραιμίδης (19.3.1962) αλλά και οι αγορές τους στα ταξίδια.
«(...) επί 15 ολόκληρα χρόνια [από το 1947] εισέρχονται και εξέρχονται χιλιάδες κιβώτια και μπαούλα όχι μόνο της βασιλικής οικογενείας αλλά και όλων των θαλαμηπόλων και συνοδών, χωρίς να έχει κανείς το δικαίωμα να τα ελέγξη», είχε επισημάνει (15.3.1962) ο βουλευτής Ηλίας Μπρεδήμας.
Κάποιες αγορές στο εξωτερικό όπως φαίνεται τράβηξαν την προσοχή ακόμα και του διεθνούς Τύπου:
«Είναι γνωστά τα γραφέντα περί προικώων της βασιλόπαιδος [Σοφίας] εξ 125 τεμαχίων, διά την μεταφορά των οποίων εχρειάσθησαν 3 καμιόνια εις το Παρίσι, πράγμα το οποίον εντυπωσίασε την διεθνήν γνώμην» είπε (14.3.1962) ο βουλευτής της ΕΔΑ Ι. Παπαδημητρίου ενώ ο βουλευτής της Ενωσης Κέντρου Α. Φωτήλας είχε αναφερθεί «εις 110 κομμάτια αποσκευάς από το Λονδίνον και εις πολυτελείς αμφιέσεις».
Μια άλλη «αγαπημένη» δαπανηρή δραστηριότητα της βασιλικής οικογένειας ήταν η αγορά πολυτελών αυτοκινήτων, τα οποία προμηθευόταν αφορολόγητα, πράγμα σημαντικό καθώς ο φόρος εισαγωγής αυτοκινήτων στην Ελλάδα στις αρχές της 10ετίας του ’60 ήταν από τους υψηλότερους στον κόσμο![..................................................]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου