To κίνημα των Τεμπών
Αυτό που είδαμε την Κυριακή ήταν μία ενστικτώδης αντίδραση της Κοινωνίας των Πολιτών που δεν κεφαλαιοποιείται πολιτικά από κάποιον, αλλά χρεώνει την κυβέρνηση με βαρύ λογαριασμό.
Συλλαλητήριο στην πλατεία Συντάγματος για το σιδηροδρομικόδυστύχημα στα Τέμπη /ΚΩΣΤΑΣ ΤΖΟΥΜΑΣ/EUROKINISS
Σε κάποιες συγκεντρώσεις γίνεται προσκλητήριο νεκρών. Στις συγκεντρώσεις της Κυριακής το προσκλητήριο εστάλη από τους νεκρούς. Και ανταποκρίθηκαν χιλιάδες άνθρωποι σε όλη τη χώρα.
Μπορεί αυτό να ακούγεται κάπως δραματικό, ίσως και ελαφρώς μελό, όμως δεν απέχει ούτε χιλιοστό από την αλήθεια. Γιατί μόνο το συναίσθημα μπορεί να βγάλει τόσους ανθρώπους στις πλατείες. Ούτε καν η διαμαρτυρία. Μόνο ο θυμός. Και όσον αφορά τα Τέμπη, οι ρίζες του θυμού δεν ξεκινούν από το σημείο του δυστυχήματος. Πηγαίνουν ακόμα πιο βαθιά στο χρόνο και ποτίζονται από την πεποίθηση που έχει εδραιωθεί στη συλλογική συνείδηση για συγκάλυψη και ατιμωρησία ανθρώπων και μηχανισμών που συνδέονται με τραγωδίες.
Ήταν έγκλημα αυτό που συνέβη στα Τέμπη; Θα μας το πει η Δικαιοσύνη. Όταν δικάζουν οι πλατείες τα πράγματα δεν πάνε καλά. Ωστόσο, η κοινή γνώμη δικαιούται να πιστεύει ότι συγκεντρώθηκαν πολλά σύννεφα που κρύβουν την υπόθεση από το φως. Και οι τελευταίες αποκαλύψεις κάνουν τα ερωτήματα ακόμα πιο πιεστικά και δίνουν στις υποψίες τις διαστάσεις μεγάλων σκιών.
Ακούσαμε ηχητικά που επιβεβαιώνουν ότι θύματα, που επέζησαν της σύγκρουσης, υπέκυψαν από εκρήξεις και πυρκαγιά που εκδηλώθηκαν αμέσως μετά. Σύμφωνα με την επίσημη θέση της κυβέρνησης, το τρένο δεν μετέφερε εύφλεκτα υλικά. Όμως, τελικά, οι εκθέσεις πραγματογνωμοσύνης κατατείνουν προς το αντίθετο. Η έκθεση που δημοσίευσε το NEWS 24/7 επισημαίνει ότι θύματα που επέζησαν της σύγκρουσης, έχασαν τη ζωή τους από το μείγμα αρωματικών υδρογονανθράκων που συνέχισε να καίει χυμένο στο έδαφος μετά τη σύγκρουση. Συνεπώς το τρένο μετέφερε εύφλεκτα υλικά, κατά την έκθεση του Αχιλλέα Μιχόπουλου, τεχνικού συμβούλου οικογενειών θυμάτων στα Τέμπη.
Ένας έλεγχος στις κάμερες που κατέγραφαν τη φόρτωση του τρένου, στη Θεσσαλονίκη, ίσως έδινε την απάντηση. Όμως αυτό το βίντεο δεν υπάρχει, χάθηκε. Και είναι σαν κάποιο χέρι να απλώνεται πάνω στο οπτικό και ηχητικό υλικό. Είτε για να αφαιρέσει, είτε για να μοντάρει. Όλο αυτό το μυστήριο με τη συρραφή… συμπτώσεων είναι λογικό να προκαλεί απορία και θυμό.
Οι συγγενείς καταγγέλλουν. Και δέχονται απαντήσεις από υπουργούς και τρολ. Η Μαρία Καρυστιανού ελέγχεται επειδή θρέφει, υποτίθεται, πολιτικές φιλοδοξίες. Πρόκειται για το έσχατο σημείο της αναξιοπρέπειας και της απανθρωπιάς. Σε ένα γονιό που έχασε το παιδί του εκεί, απαντάς μόνο με σιωπή και χαμηλωμένο βλέμμα.
Εντάξει, αλλά αρκούν όλα τα παραπάνω για να βγάλουν τόσο κόσμο στο δρόμο; Ναι, γιατί είναι η αφορμή που ανάβει τη σπίθα του συναισθήματος. Οι άνθρωποι που κατέβηκαν στις πλατείες δεν πήγαν μόνο για τα Τέμπη. Δεν ήταν εκεί μόνο για τους νεκρούς, αλλά και για τους ζωντανούς που δυσφορούν ή βλαστημούν για τη ζωή που ζουν. Ασφαλώς κανένας δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι οι συγκεντρώσεις ήταν καθοδηγούμενες. Ποιος έχει τη δυνατότητα να κινητοποιήσει τόσο κόσμο; Τα απομεινάρια του ΣΥΡΙΖΑ;
Αυτό που είδαμε την Κυριακή ήταν μία ενστικτώδης αντίδραση της Κοινωνίας των Πολιτών που δεν κεφαλαιοποιείται πολιτικά από κάποιον, αλλά χρεώνει την κυβέρνηση με βαρύ λογαριασμό. Ήταν κάτι υγιές. Όπως ήταν κάτι άρρωστο το να επανεκλέγεται θριαμβευτικά ο Κώστας Καραμανλής.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου