Η καραμέλα του «αντισημιτισμού» προς όσους/ες αποδεικνύουν τη γενοκτονία των Παλαιστινίων με τεκμήρια

 

Ο «αντισημιτισμός» σαν διάτρητο άλλοθι

Παντελής Μπουκάλας

kathimerini.gr 

~3 λεπτά

---

Μονότονα, ίσως και με βαριεστημένο κυνισμό, οι πολιτικές και στρατιωτικές αρχές του Ισραήλ επικαλούνται τον αντισημιτισμό σαν άλλοθι και σαν δικαιολογία για ό,τι κι αν πράττουν. Οσο βάρβαρο κι αν είναι. Όσα στοιχεία κι αν αποδεικνύουν πως έδρασαν –στο ένα ή το άλλο από τα δεκάδες δεκάδων ομοειδή επεισόδια– με τυφλή, σαρωτική στόχευση και με τρομακτική βία. Βομβαρδίζουν, πάλι και πάλι, από στεριά, θάλασσα και αέρα, νοσοκομεία, σχολεία, προσφυγικούς καταυλισμούς, μες στην εκκαθαριστική σπουδή τους σκοτώνουν ακόμα και ομοεθνείς τους, ομήρους που κατόρθωσαν να αποδράσουν, κι όμως συνεχίζουν να διατείνονται ότι «ουδείς άλλος στρατός έλαβε ποτέ μέτρα τόσο μεγάλης ευρύτητας για να μη σκοτώνονται άμαχοι». Άλλα λένε, πάντως, όσοι Ισραηλινοί στρατιώτες λιποτακτούν από ντροπή ή όσοι αρνούνται να στρατευθούν για δεύτερη φορά. Οι δε φωτογραφίες από τη μαρτυρική Γάζα, σαφώς λιγότερες απ’ όσες αντιστοιχούν σε τέτοια καταστροφή, φέρνουν στον νου εικόνες από τις πόλεις που ισοπεδώθηκαν στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο με ηθελημένο (αν όχι κύριο) στόχο τους αμάχους. Τίποτε όρθιο. Χαλάσματα παντού. Κι ανάμεσα στα χαλάσματα, ένα συντρίμμι κι αυτή, η περιλάλητη «ηθική του πολέμου» και το «δίκαιό» του.

Να υποθέσουμε, λοιπόν, ότι ο «ιός του αντισημιτισμού» μόλυνε και το Πανεπιστήμιο Yale; Και τη Σχολή Υγιεινής και Τροπικής Ιατρικής του Λονδίνου; Και το Κέντρο Ανθρωπιστικής Υγείας στη Σχολή Δημόσιας Υγείας του Johns Hopkins Bloomberg; Και το βρετανικό ιατρικό περιoδικό «Lancet», την τεράστια αξιοπιστία του οποίου τη μαρτυρούν δύο αιώνες και δύο χρόνια βίου; Να το υποθέσουμε. Εφόσον κατακρίνονται για αντισημιτισμό ο ΟΗΕ, ο ΠΟΥ, το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, η Διεθνής Αμνηστία, οι Γιατροί του Κόσμου, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα, οι Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα, γιατί να μην υποστηριχθεί ότι μολύνθηκε και σύμπασα η βρετανική ακαδημαϊκή κοινότητα;

Στο «Lancet», λοιπόν, δημοσιεύθηκε προ ημερών μελέτη Βρετανών ακαδημαϊκών, βασισμένη στην ίδια μέθοδο που χρησιμοποιήθηκε για τον προσδιορισμό των θανάτων στο Κοσσυφοπέδιο και στο Σουδάν. Το πόρισμά της: Ο αριθμός των νεκρών στη Γάζα ενδέχεται να είναι 40% υψηλότερος από τον επίσημο αριθμό του παλαιστινιακού υπουργείου Υγείας, άρα 65.000 και όχι 46.000. Το 59,1% ήταν γυναίκες, παιδιά και άνθρωποι άνω των 65 ετών. Δηλαδή, αν δεν είχαν ληφθεί «για πρώτη φορά τέτοια μέτρα προστασίας των αμάχων», σε τι ποσοστό θα αφανίζονταν τα γυναικόπαιδα; 80%;