Τα αδιέξοδα της αμερικανικής οικονομίας, ο Τραμπ και η πλάνη της «ηττημένης παγκοσμιοποίησης»
Γράφει ο
Νίκος Σίμος
Η νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ αναλαμβάνει σε ελάχιστο χρόνο επίσημα και θα βρεθεί στο τιμόνι μιας υπό εξέλιξη οικονομικής παρακμής, την οποία ο ίδιος ο Τράμπ έχει επισημάνει πολλές φορές
Η νομισματική πολιτική που ακολουθήθηκε μετά το τέλος του κανόνα του χρυσού είναι ο πυρήνας της στρατηγικής που κατέστησε τις ΗΠΑ υπερδύναμη, στην ουσία μια νεοαποικιακή αυτοκρατορία και αυτήν ακριβώς θέλει να «αναστήσει» ο μεγαλόστομος Τράμπ.
To «υπερβολικό νομισματικό προνόμιο» των ΗΠΑ – που έδωσε η κατάργηση του κανόνα του χρυσού – έδωσε ταυτόχρονα τη δυνατότητα στην άλλοτε υπερδύναμη:
Πρώτον, να «νομισματοποιεί» το χρέος της, δηλαδή να εκδίδει απεριόριστη ποσότητα νομίσματος και να «απορροφά» έπειτα, την πλεονάζουσα ποσότητα, το διεθνές χρηματοπιστωτικό και εμπορικό σύστημα, χωρίς οι ΗΠΑ να κινδυνεύουν από πληθωριστικές εκρήξεις, αφού για παράδειγμα, στην ενεργειακή αγορά του πετρελαίου η ζήτηση του αμερικανικού νομίσματος ήταν και παραμένει- επι της ουσίας – υποχρεωτική.
Ενισχύστε το militaire.gr ,δείτε γιατί ΕΔΩ
Δεύτερον, η κατάργηση του κανόνα του χρυσού, έδωσε την δυνατότητα ακόμα και μέσα από δημοσιονομικά και εμπορικά ελλείμματα να μην επηρεάζεται η Αμερικανική οικονομική ανάπτυξη.
Τρίτον, να έχει την δυνατότητα να χρησιμοποιεί το νόμισμά της σαν γεωπολιτικό και γεωοικονομικό «όπλο», επιβάλλοντας κυρώσεις σε όποια χώρα θεωρούσε εχθρική.
Το αρνητικό αντίτιμο αυτής της πολιτικής το φορτώνονταν η εγχώρια παραγωγή γιατί το αποτέλεσμά της ήταν να κάνει ακριβές τις επενδύσεις των επιχειρήσεων, με αποτέλεσμα ο τομέας της μεταποίησης μαζί με τις θέσεις εργασίας να αναγκαστεί, σε μεγάλο μέρος του, να μεταναστεύσει σε χώρες με φθηνότερο εργατικό κόστος.
H κυβέρνηση του εκλεγμένου προέδρου Τράμπ το πιθανότερο είναι σε πρώτη φάση να επιδιώξει να «αποδυναμώσει» τη συναλλαγματική ισοτιμία του δολαρίου, αφού είναι ίσως το μόνο μέσο προκειμένου να αναστρέψει την τάση της παραγωγικής παρακμής που μαστίζει – χρόνια τώρα – τις ΗΠΑ.
Η δυσκολία που θα αντιμετωπίσει ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ βρίσκεται στην ανεξαρτησία της Κεντρικής Αμερικανικής Τράπεζας (Fed), που κάτω από το φάσμα του φόβου για δραματική αύξηση του πληθωρισμού θα αντισταθεί σθεναρά σε μια ανάλογη προοπτική
Ακόμα κάθε ανάλογη κίνηση χειραγώγησης της Αμερικανικής οικονομίας, που οι χρηματοπιστωτικές αγορές θα θεωρήσουν υπερβολική, είναι βέβαιο ότι θα αντιδράσουν σκληρά και αυτό θα αποτελέσει έναν από τους πονοκεφάλους του οικονομικού επιτελείου του Τράμπ
Επειδή μια χαλαρότερη νομισματική πολιτική θα προκαλούσε άνοδο του πληθωρισμού, ακυρώνοντας επι της ουσίας τον όποιο, θετικό ίσως, αντίκτυπο είχε η ασθενέστερη συναλλαγματική ισοτιμία του δολαρίου, η κίνηση αυτή μοιάζει παράτολμη και με εκ των προτέρων αμφίβολα οικονομικά αποτελέσματα
Εδώ δεν πρέπει να λησμονηθεί ότι ένα σημαντικό μερίδιο του αμερικανικού κρατικού χρέους στο εξωτερικό -της τάξης του ενός τρίτου του συνόλου αυτού του χρέους – κατέχεται από ιδιώτες επενδυτές, οι οποίοι δεν θα επηρεαστούν από τυχόν τιμωρητικές πολιτικές πειθαναγκασμού κεντρικών τραπεζών και κρατών – όπως οι εξαγγελλόμενες αυξήσεις δασμών – οπότε ο κίνδυνος ρευστοποίησης των δολαριακών αποθεματικών τους είναι ενεργός.
Αυτά είναι μερικά από τα προβλήματα που καλείται να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση του κ Ντόναλντ Τράμπ καθώς και την επαπειλούμενη αντίδραση στην αύξηση δασμών της αντιπάλου Κίνας, που θα μπορούσε σε μια δυναμική αντίδραση να ρευστοποιήσει μέρος του διακρατούμενου Αμερικανικού χρέους για να ενισχύσει το Γιουάν, σε μια περίοδο που η πρώτη παγκόσμια παραγωγική Κινεζική υπερδύναμη αντιμετωπίζει ήδη το φάσμα της στασιμότητας και του αποπληθωρισμού
Το τι θα επιλέξει στο οικονομικό πεδίο και ποιες είναι οι προθέσεις της νέας κυβερνητικής εξουσίας υπό τον Τράμπ θα φανεί στους επόμενους μήνες
Οι μέχρι τώρα όμως «εξαγγελίες» του κ Τράμπ και των συνεργατών του προϊδεάζουν σε μια κατ’ ουσία όξυνση της παγκόσμιας γεωοικονομικής και γεωπολιτικής κατάστασης αφού – στο πεδίο της οικονομίας – η ρητορική της απειλής αύξησης δασμών και προστατευτισμού θα φέρει αντιδράσεις στο στρατόπεδο των αναπτυσσόμενων κρατών, που επηρεάζονται εν πολλοίς από την Κινεζική υπερδύναμη και την συμμαχία των BRICS και όπως πιο πάνω ακροθιγώς καταδείχτηκε, οι εξαγγελίες αυτές καθ’ αυτές είναι για τις ΗΠΑ ένα ενεργό «δίκοπο μαχαίρι»[.....................................................................................]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου