OSULS & ANDREA MOTIS "FEBRERO" / XXXVIII ENCUENTROS MUSICALES DE LA SERENA CHILE/ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΤΗ LA SERENA ΤΗΣ ΧΙΛΗΣHILE..

TEATRO CENTENARIO DE LA SERENA
  / teatrocentenario 

La Serena, Chile

SYMPHONY JAZZ GALA με την εξαιρετική Ισπανίδα τραγουδίστρια , συνθέτρια, τρομπετίστρια και σαξοφωνίστα, ANDREA MOTIS @motis_andrea,

Andrea Motis(1995)

που παρουσιάζει την πιο πρόσφατη φωνογραφική της δουλειά με τίτλο "FEBRERO", στο πλαίσιο των XXXVIII MUSICAL MEETINGS OF LA SERENA, μαζί με τους 20 phoenaser.
 

 

Andrea Motis / Trompeta & Voz
Federico Dannemann / Arreglos Musicales, Guitarra, Cuatro & Coros
Christoph Mallinger / Violin, Mandolina & Coros
Carlos Cortes / Piano, Batería& Percusión
Tomas Moreno / Marimba, Vibráfono & Percusión
Cristian Monreal / Baby Bass

Producción Ejecutiva & General
Mezcla & Masterización Audio / Post Producción Audiovisual:
Cristian Monreal Cortés
produccion@sinfonicalaserena.cl

Dirección Artística OSULS
Leonardo Godoy / Concertino OSULS

Asistente de Producción & Registro de Audio
Cinthia Olivares
Renzo Guerra

Equipo Comunicaciones
Camila Pérez / Periodista
Rodrigo Carmona / Diseño & Multimedia

Grabación & Edición Video
Andres Tolosa

ΣΥΡΙΖΑ: μεγαλύτερος εξευτελισμός δε γίνεται

 

Πόσο πιο κάτω ακόμη;...

3–4 λεπτά

---

Του Γιώργου Κακαφίκα

anoixtoparathyro.gr 

 

Μέχρι τώρα νόμιζα ότι ο πάτος ήταν η γελοιότητα μα διαψεύστηκα , γιατί πιο κάτω είναι η ξεφτίλα και η αηδία! Προγραμμάτισε το τετραήμερο γαμήλιο σόου και ξαφνικά κάλεσε την Κ.Ο. , χωρίς να υπάρχει κάτι έκτακτο που έπρεπε να αντιμετωπιστεί. Το έκτακτο ήταν στις δικές του προθέσεις, να προλάβει να ελέγξει τις καταστάσεις και να σταθεροποιήσει την δική του θέση. Τον Φάμελλο από νωρίς τον είχε «προγράψει» και, αν καθυστερούσε λίγο ακόμη, με την έλευση της Τσαπανίδου στα βουλευτικά έδρανα, ενδεχόμενα να μην του έβγαιναν τα «κουκιά». Οπότε το έκανε εσπευσμένα : την Δευτέρα το αποφάσισε,  την Τρίτη έγινε η συνεδρίαση, για να βάλει τον εκλεκτό του πρόεδρο της ΚΟ , και την επόμενη«τακτοποίησς» και τον άλλο εκλεκτό του με την διαγραφή της Λινού!

Τακτική και πρακτική «μονάρχη»! Και όλα αυτά ,με το πρωτάκουστο ,χωρίς την φυσική παρουσία του «ηγεμόνα» ,αλλά μέσω διαδικτυακής σύνδεσης!Γιατί να ασχοληθεί με τέτοια «τετριμμένα» , άλλωστε έχει τους «αυλικούς» του που μπορούν να τα διεκπεραιώσουν.

Καλά αυτός τουρίστας είναι , όπως με τις φωτιές στην Αττική ήρθε από την Μύκονο ,έδειξε την συμπάθεια του και γύρισε στην Πάρο σύμφωνα με τα αναγραφόμενα , οι βουλευτές εκλεγμένοι από τον λαό γιατί ανέχθηκαν αυτή την ιλαροτραγωδία και δεν αντέδρασαν αποχωρώντας και να ορίσουν ημερομηνία για νέα σύγκλιση; Δεν καταλαβαίνετε ότι σε αυτό το τσίρκο που εξελίσσεται έχετε σοβαρές ευθύνες και εσείς;Δεν βλέπετε τα χαμόγελα των αντιπάλων , τον χλευασμό τους για ένα κόμμα με ιστορία; Είδατε τα πρωτοσέλιδα του φιλοκυβερνητικού τύπου; Δεν αντιλαμβάνεστε η κοινωνία στενάζει και εσείς πετάτε «αετό» ;

Ο CEO κατάντησε ένα «κουφάρι» το ΣΥΡΙΖΑ, και απόμειναν μόνο τα τρολ του να βρίζουν όσους αντιστέκονται σ’ αυτόν τον κατήφορο. Το επαναλαμβάνουμε για πολλοστή φορά ότι δεν έχει καμία ενσυναίσθηση  ούτε σχέση με την Αριστερά. Παιδί του συστήματος είναι και μάλιστα του μητροπολιτικού. Τον γάμο του , μία προσωπική του υπόθεση , τον μετέτρεψε σε Χολιγουντιανή φιέστα , πεδίο επίδειξης πλούτου του σε μια κοινωνία που στενάζει από την λιτότητα!Δεν βλέπετε πώς τον «χαϊδεύουν» τα "πετσωμένα" μέσα που δήθεν «τον πολεμούν»;. Συγκρίνετε την συμπεριφορά που είχαν στον Τσίπρα, τα χτυπήματα κάτω από την μέση, δείτε και τώρα. Έπιασε «στασίδι» στον Ευαγγελάτο , περιμένει την «εργολαβία» του Λιάγκα , άντε και με το καλό στον Οικονόμου και Πορτοσάλτε...

Όσοι ακόμη διαθέτετε αριστερή σκέψη και συνείδηση πρέπει να συνειδητοποιήσετε ότι δεν υπάρχει καμία προοπτική σε αυτό το κόμμα. Τι μπορείς να περιμένεις από ένα κουφάρι: να νεκραναστηθεί ή να χτίσεις στα απολιθώματα; Ο λύκος μπροστά σας , εσείς τον ντορό ψάχνετε;Η εξέλιξη και τα αποτελέσματα είναι προδιαγεγραμμένα. Δεν σώζεται τίποτα ούτε με νέες κάλπες , ούτε πιο πολύ με συμμετοχή σε αυτές αν στηθούν. 

Η λύση είναι μία: η αναζήτηση και το στήσιμο του νέου φορέα απαλλαγμένου από τοξικά βαρίδια του παρελθόντος .Ανοίξτε νέους ορίζοντες, χτίστε καινούργιες γέφυρες , ενώστε τις δυνάμεις με άλλους να δημιουργηθεί το νέο για να ανατρέψει την πιο επικίνδυνη και καταστροφική κυβέρνηση, και να δώσετε όραμα και ελπίδα στην κοινωνία. Δεν υπάρχει χρόνος για καθυστέρηση!

Βέροια

_________________

ΔΙΑΒΑΣΤΕ =>Τα των διαδρόμων / Η χλιδή στο γάμο του Κασσελάκη...

 Αυτοχειρίες επιφανών: η κατάδυση του Εμπεδοκλή στην Αίτνα και η αυτοκτονία του Κάτωνος του Νεωτέρου, ξυλογραφία του 16ου αιώνα (akg-images/picture alliance)

Ένα νέο παπυρικό απόσπασμα του Εμπεδοκλή

Εντοπίστηκε και ταυτίστηκε σπάραγμα παπύρου του 1ου μ.Χ. αιώνα που βρέθηκε στην Αίγυπτο με κολοβούς στίχους από το έργο "Περί φύσεως" του προσωκρατικού φιλοσόφου Εμπεδοκλή.

 

Σπύρος Μοσκόβου

Πηγή: Deutsche Welle

5–7 λεπτά

---

Το παπυρικό απόσπασμα φαίνεται ευτελές και αδιάφορο, ένα κομματάκι μόνο 10,9 εκατοστά στο φάρδος επί 13,2 εκατοστά στο ύψος, σε ξεθωριασμένο καφέ με μια τρύπα στη μέση, κομμένο από κάτω. Πάνω του διακρίνονται δυο στήλες στα ελληνικά, στην αριστερή τα τέλη 13 γραμμών κάποιου κειμένου, στη δεξιά οι αρχές 17 γραμμών, το κείμενο σε μεγαλογράμματη γραφή με ανθρακί μελάνη. Το σκύβαλο αυτό των αρχαίων χρόνων εντόπισε μόλις το 2021 ο Βέλγος παπυρολόγος Νάταν Κάρλιγκ στο Κάιρο, καθώς κατέγραφε παπυρικά ευρήματα στο εκεί Γαλλικό Ινστιτούτο Ανατολικής Αρχαιολογίας.

Ήταν τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα όταν ο Φουάντ Α’, βασιλεύς της Αιγύπτου και προστάτης των γραμμάτων, είχε δημιουργήσει την πρώτη αιγυπτιακή συλλογή αρχαίων παπύρων υπό την αιγίδα του Γαλλικού Ινστιτούτου, γι’ αυτό και το απόσπασμα ονομάζεται Πάπυρος Φουάντ, αριθμός 218. Κάτι υποψιάστηκε ο Κάρλιγκ για τη σημασία του ευρήματος, αλλά επειδή δεν είναι ελληνιστής αποτάθηκε στους σοφότερούς του, τον ελληνιστή παπυρολόγο Αλέν Μαρτέν στο Πανεπιστήμιο των Βρυξελλών και τον κλασσικό φιλόλογο Όλιβερ Πριμαβέζι στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου.

Μια σημαντική ανακάλυψη

Πάπυρος με τον "Εμπεδοκλή του Στρασβούργου"Εικόνα: AFP/epa/dpa/picture-alliance

Και άκουσον, άκουσον το ταπεινό κοσκυλμάτιο αποδείχθηκε θησαυρός. Είναι αλήθεια ότι οι πάπυροι των τελευταίων προχριστιανικών και πρώτων μεταχριστιανικών χρόνων που έχουν βρεθεί στην Ιταλία και την Αίγυπτο δεν κρύβουν συνήθως σημαντικά κείμενα, είναι συχνά λογαριασμοί, κατάστιχα της μυλωνούς, ραβασάκια. Αλλά υπάρχουν και περίοπτες εξαιρέσεις. Οι καθηγητές Μαρτέν και Πριμαβέζι υπήρξαν ήδη μια φορά ευνοούμενοι της τύχης, όταν στην Πανεπιστημιακή Βιβλιοθήκη του Στρασβούργου ανακάλυψαν τη δεκαετία του ενενήντα 52 παπυρικά αποσπάσματα του 1ου μ.Χ. αιώνα, δεκάδες στίχους από το 1ο και 2ο βιβλίο του κοσμολογικού ποιήματος του Εμπεδοκλή «Περί Φύσεως» που εξέδωσαν το 1999 με τον τίτλο «Ο Εμπεδοκλής του Στρασβούργου».

Και τώρα, 25 χρόνια μετά, για δεύτερη φορά. Σύμφωνα με την έρευνα που οι δύο καθηγητές παρουσίασαν για πρώτη φορά στο Πανεπιστήμιο της Φρανκφούρτης τον Ιούνιο και ο Πάπυρος Φουάντ είναι εμπεδόκλειο απόσπασμα, κατά πάσαν πιθανότητα από την ίδια έκδοση του «Περί Φύσεως», από την οποία προέρχεται και ο Εμπεδοκλήςτου Στρασβούργου. Η κριτική και ερμηνευτική έκδοση αναμένεται μέχρι τα τέλη του χρόνου

Μια γοητευτική κοσμογονία[........................................................................]

ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΣΗ

Ένα νέο παπυρικό απόσπασμα του Εμπεδοκλή

Γιατί ενοχλεί ακόμη το σκάνδαλο της «Πάπισσας Ιωάννας»;

Ο Νίκος Μπακουνάκης συζητάει με τον καθηγητή Δημήτρη Δημηρούλη για το μυθιστόρημα του Ροΐδη, του πιο «βλάσφημου» και «κακοήθους» βιβλίου της ελληνικής λογοτεχνίας και για την αντοχή του μέσα στον χρόνο.

 Tο 1866 ένας νέος Έλληνας συγγραφέας, ο Εμμανουήλ Ροΐδης έφερε και πάλι στην επιφάνεια την ιστορία της πάπισσας Ιωάννας, της γυναίκας που έγινε ποντίφικας, χωρίς οι ειδικοί του Βατικανού να ανακαλύψουν ότι δεν είχε τα «προσόντα». Υπήρξε η Ιωάννα ή όχι; Υπήρχε στο Βατικανό η τελετουργία του ελέγχου των όρχεων του υποψήφιου ποντίφικα ή όχι;  

 

Ο Ροΐδης, ένα είδος παντογνώστη, πήρε την ιστορία αυτή και την έκανε μυθιστόρημα. Το βιβλίο έγινε αμέσως μπεστ σέλερ αλλά κυρίως προκάλεσε τη μήνιν της ελληνικής εκκλησίας που καταδίκασε το μυθιστόρημα. 

 

Η «Πάπισσα Ιωάννα» επανεκδίδεται τώρα από τις εκδόσεις Gutenberg, σε νέα πλήρη, αναθεωρημένη, σχολιασμένη και βελτιωμένη έκδοση από τον καθηγητή Δημήτρη Δημηρούλη. Η έκδοση συνοδεύεται από παραρτήματα που, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνουν τα υλικά της αποκήρυξης του μυθιστορήματος από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Πάπισσα Ιωάννα(Βικιπαίδεια)

Διαβάστε :Η ΠΑΠΙΣΣΑ ΙΩΑΝΝΑ | Εμμανουήλ Ροΐδης | free ebook pdf

*Δημηρούλης, Δημήτρης Σ.

Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ (1926): Αν υπάρχει μία ταινία ίσης αξίας με τους Μοντέρνους Καιρούς ή τον Μεγάλο Δικτάτορα, τότε σίγουρα αυτή είναι “Ο στρατηγός”!

Ο Στρατηγός είναι αμερικανική βωβή κωμική ταινία του 1926, σε σκηνοθεσία Κλάιντ Μπράκμαν και Μπάστερ Κίτον. Βικιπαίδεια

Ημερομηνία κυκλοφορίας: 16 Ιουλίου 2004 (Ελλάδα)

Διευθυντές: Μπάστερ Κίτον, Κλάιντ Μπράκμαν

Κινηματογράφος: Ντέβ Τζένινγκς, Μπερτ Χέινς

Σύνθεση μουσικής: Καρλ Ντέιβις, Ρόμπερτ Ίσραελ, William P. Perry, Τζο Χισαΐσι, Alloy Orchestra, Δε Άλοϊ Ορκέστρα

Σενάριο: Μπάστερ Κίτον, Κλάιντ Μπράκμαν, Τσαρλς Χένρι Σμιθ, Γουίλιαμ Πίτενγκερ, Αλ Μπόσμπεργκ, Πολ Τζέραρντ Σμιθ

Σκηνοθεσία: Μπάστερ Κίτον και Clyde Bruckman

Ο Στρατηγός (ταινία, 1926) - Βικιπαίδεια

:: Κ.Ο.Π.Ι - κινηματογραφική ομάδα πανεπιστημίου Ιωαννίνων ::

users.uoi.gr 

5–6 λεπτά

---

Πληροφορίες

Σκηνοθέτης: Buster Keaton
Σενάριο: Buster Keaton, Clyde Bruckman
Ηθοποιοί: Buster Keaton, Marion Mack, Glen Cavender, Jim Farley
Τοποθεσία: ΗΠΑ 1926
Διάρκεια: 80΄

Στο ρόλο του γενναίου αλλά ελαφρώς ανόητου μηχανικού που τρέχει πίσω από ένα τρένο και μια γυναίκα, ο μονίμως ανέκφραστος Κίτον προκαλεί τις δυνάμεις της φύσης και τις αντοχές του κορμιού του, σπέρνοντας το χάος.

Ο Στρατηγός, η καλύτερη ταινία του Μπάστερ Κίτον, για πολλούς μία από τις δέκα καλύτερες στην ιστορία του σινεμά, έχει ως θέμα της ένα ιστορικά καταγεγραμμένο περιστατικό που έλαβε χώρα το 1862 κατά τη διάρκεια του Αμερικάνικου Εμφυλίου Πολέμου, όταν μια ομάδα Βόρειων στρατιωτών κατέλαβε ένα τρένο, το «Στρατηγό», προκειμένου να πραγματοποιήσει δολιοφθορά σε γραμμή ανεφοδιασμού των Νοτίων. Στα χέρια του Κίτον(πρωταγωνιστή, σκηνοθέτη, σεναριογράφου και μοντέρ της ταινίας), αυτό το επεισόδιο μεταμορφώνεται σε μια συναρπαστική καταδίωξη, που αποφεύγει να παρουσιάσει τους Νότιους ως «κακούς»

Η ιστορία εκτυλίσσεται στον αμερικάνικο νότο κατά την περίοδο του Εμφυλίου Πολέμου. Ο Τζόνι Γκρέι ( Buster Keaton) είναι ο μηχανικός του τρένου (Στρατηγός) και μοιράζεται την αγάπη του ανάμεσα στην ατμομηχανή του και την Αναμπέλ Λι (Marion Mac ). Όταν ο Αμερικανικός Εμφύλιος ξεσπά, ο Τζόνυ κρίνεται καταλληλότερος για μηχανικός παρά για στρατιώτης. Η Άναμπελ, απογοητευμένη, τον εγκαταλείπει. Επιβιβάζεται στον Στρατηγό, ο οποίος αργότερα καταλαμβάνεται από αντίπαλους κατασκόπους. Ο Τζόνυ ξεκινά ένα αγώνα δρόμου, με κάθε δυνατό μέσο, για να σώσει τις δύο μεγάλες αγάπες του.  

Σε μια τυπική κωμωδία του Μπάστερ Κίτον, ο ήρωας βρίσκεται κάθε άλλο παρά σε πρωταρχική θέση: άπειρος, ενθουσιώδης, και μάλιστα καταβεβλημένος καταφέρνει μέσα από επιμονή, αυτο-διδασκαλία και τύχη τον αρχικό του στόχο, που είναι ένωση με τη γυναίκα των ονείρων του. Επίκεντρο σ’ όλες τις κλασικές κωμωδίες του Κίτον
(«Η φιλοξενία μας», «Σέρλοκ Χολμς Τζούνιορ», «Ο θαλασσοπόρος», «Ποταμόπλοιο Μπιλ Τζούνιορ», «Ο κάμεραμαν», κ.ά.),όπως και στον Στρατηγό, ο έρωτας. Σ’ αυτές, ο κωμικός (αντι-ήρωας) χρησιμοποιεί όλα τα μέσα για να σώσει το κορίτσι του (εδώ υπάρχει κι ένας δεύτερος έρωτας: εκείνος για το τρένο του). Ο έρωτας είναι η
μόνη κινητήριος δύναμη, δύναμη που πραγματοποιεί  το  ακατόρθωτο. Ο πόλεμος είναι το μέσον για να αναπτύξει τα (πάντα θαυμάσια, εκπληκτικά και πρωτότυπα) γκαγκ του, κάνοντας ταυτόχρονα κι ένα σχόλιο πάνω στον παραλογισμό του όποιου πολέμου αλλά και του ψεύτικου πατριωτισμού.

Η αξία της ταινίας δεν βρίσκεται μόνο στα αμέτρητα γκαγκ που περιέχει, αλλά στο ότι είναι έξοχη σε όλα τα επίπεδα, τόσο όσον αφορά το χιούμορ, το σασπένς, την ιστορική αναπαράσταση και τη μελέτη των χαρακτήρων, όσο και την εικαστική ομορφιά και την τεχνική ακρίβεια. Η ταινία ξεχωρίζει για την θεματική της ενότητα
τον εμφύλιο πόλεμο και την τοποθεσία  όπου λαμβάνει χώρα η πλοκή, γυρισμένη ως επί το πλείστον στις σιδηροδρομικές  γραμμές του Όρεγκον, με ασυνήθιστα ωραία φωτογραφία. Η εκτεταμένη δράση με τη συμμετοχή των τρένων, το φιλόδοξο θέμα  και το στοιχείο του δράματος συνδυάζονται για να δώσουν σε αυτή την ταινία διαστάσεις έπους καθιστώντας την μια μοναδική σιωπηλή κωμωδία. Με το έργο αυτό ο Keaton πετυχαίνει την αφηγηματική τελειότητα, καθώς η δραματική δράση και η κωμική διάσταση είναι ενιαίες και αλληλοεξαρτώμενες. Η πρωτοτυπία της σύλληψης και η χορογραφία της ακρίβειας των κωμικών γκαγκ δίνουν δίκαια στο «Στρατηγό» το χαρακτηρισμό του κλασικού.

Η κωμωδία του Keaton είναι καθαρή. Το αστείο δεν οφείλεται στους χαρακτήρες (σίγουρα όχι στους διαλόγους) αλλά στην καθαρή αντίθεση ανάμεσα σ’ αυτό που παρακολουθούμε και στην αλήθεια που ξέρουμε ότι ισχύει. Ο κινηματογραφικός του χαρακτήρας προσεγγίζει τον κόσμο με σοβαρότητα και κυρίως με παροιμιώδη αταραξία. Αντιμετωπίζει κάθε πρόβλημα που προκύπτει με στωικότητα, εξυπνάδα και ευστροφία και τελικά βγαίνει νικητής. Τα γκαγκς του είναι πραγματικά μοναδικά δομημένα, εξελίσσονται σταδιακά και σταθερά, αγκαλιάζουν τον παράγοντα έκπληξη, δεν τον αφήνουν όμως να κυριαρχήσει καθώς μόλις ολοκληρωθούν συχνά αυτοαναιρούνται, με ένα ακόλουθο γκαγκ που αναπτύσσεται αντίστροφα.  

Η καλύτερη ταινία του αμερικανικού μπουρλέσκ, από τον κορυφαίο κωμικό Buster Keaton, ο «Στρατηγός», ορίζει καλύτερα από κάθε άλλη κωμωδία του βωβού αυτό που χάθηκε για πάντα με την έλευση του ομιλούντος κινηματογράφου: την εκρηκτική δυναμική των εικόνων, που παράγουν το γκαγκ σαν κλασική μουσική. Θεωρήθηκε από πολλούς η μόνη κινηματογραφική ταινία που αγγίζει την τελειότητα.

Βιβλιογραφία: Πλάτων Ριβέλλης, Χωρίς διάλειμμα “Εκδόσεις Φωτοχώρος”

Το σκληρό ροκ στο Συγκρότημα Μαρινάκη

 

Γιάννης Πρετεντέρης – Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος,
σημειώσατε 2 (;)

12–15 λεπτά

---

της Άντας Ψαρρά 

x-efimerida.gr 

[26.8.2024]

Μια ωραία ατμόσφαιρα φαίνεται ότι επικρατεί τελευταία στα ΜΜΕ του Βαγγέλη Μαρινάκη. Εμβρόντητοι οι αναγνώστες παρακολουθούν να αλληλοσφάζονται χωρίς γάντι οι εκπρόσωποι της ελληνικής δημοσιογραφίας, που έχει κατρακυλήσει επί επιτελικού κράτους στον πάτο της ευρωπαϊκής αλλά και της παγκόσμιας κατάταξης. Θυμίζουμε πως η Ελλάδα κατατάσσεται στις τρεις χειρότερες χώρες σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση σε ό,τι αφορά την ελευθερία των μέσων ενημέρωσης και την πίεση που ασκείται σε αυτά από τα κυβερνώντα κόμματα (Ουγγαρία 67η θέση, Μάλτα 73η θέση, Ελλάδα 88η θέση).

Το ακραία φιλοκυβερνητικό άρθρο του Γιάννη Πρετεντέρη των «Νέων» («Πίσω στα βασικά», 24.8.2024) με την υψηλή φιλοδοξία να διδάξει στους πολίτες τί εστί δημοκρατία, προκάλεσε την οργισμένη αντίδραση του άλλου στελέχους του ομίλου Μαρινάκη και διευθυντή του «in.gr» Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου («Πίσω στα θρανία», 24.8.2024).

Γ.Π.: «Η Δικαιοσύνη έκανε τη δική της δουλειά κι έκρινε κατά περίπτωση. Σωστά ή λάθος, έτσι έκρινε. Μετά έρχεται η αντιπολίτευση με διαφόρους νομικούς, συγγενείς, χορηγούς, βουλευτές, δημοσιογράφους που κάνουν τους πράκτορες ή πράκτορες που κάνουν τους δημοσιογράφους και φωνάζει επειδή οι άλλοι δεν κάθισαν να χάσουν. Δεν χρειάζεται να πω τελικά ποιος πήρε το επάνω χέρι, όλοι έχουμε μάτια και μυαλό. Αλλά η εξήγηση είναι απλή. Λέγεται “δημοκρατία”».

Λ.Χ.: «Δημοκρατία δεν είναι να κυβερνά η πολιτική παράταξη που απλώς έχει την πιο ισχυρή μειοψηφία σε εκλογές με μεγάλη αποχή και η οποία αρνείται οποιοδήποτε διάλογο όχι μόνο με την αντιπολίτευση αλλά και με την ίδια την κοινωνία, θεωρώντας ότι αρκούν 150+1 βουλευτές για να αποφασίζεις οτιδήποτε θες χωρίς καμιά λογοδοσία. Δημοκρατία δεν είναι το “μετά από την απομάκρυνση από την κάλπη, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται”, λες και οι πολίτες μετά από κάθε εκλογική διαδικασία οφείλουν να μπαίνουν σε πολιτική χειμερία νάρκη και να αποδέχονται αδιαμαρτύρητα κάθε κυβερνητική επιλογή […] Μόνο που ανεξαρτησία της δικαιοσύνης δεν σημαίνει ούτε ασυλία της δικαιοσύνης ούτε ακόμη χειρότερα ασυδοσία της δικαιοσύνης. Και οι κριτές κρίνονται και σε τελική ανάλυση γι’ αυτό έχουμε και δεύτερο και τρίτο βαθμό απονομής δικαιοσύνης».

Κανείς δεν γνωρίζει προς το παρόν ποια θα είναι η έκβαση της «ενδομαρινακικής» αυτής κόντρας. Προς το παρόν ο Γ. Πρετεντέρης ακολουθεί τη λογική «νομίζω ότι …βρέχει», σφυρίζοντας αδιάφορα.

Πολύ συχνά στο παρελθόν είχαμε χαρακτηρίσει τη δημοσιογραφία Πρετεντέρη ως «δημοσιογραφία του περίπου». Έκτοτε όμως, και ειδικά μετά την αριστερή «παρένθεση», αυτό το «περίπου» έγινε μια ψυχροπολεμική αρθρογραφία κατά της Αριστεράς και υπέρ της πλέον σκληρής δεξιάς πένας που στο όνομα της προπαγάνδας ακόμα κι αυτά τα τερατώδη που γράφει σήμερα στο επίμαχο άρθρο του τα αναποδογύριζε, αν αυτό υπηρετούσε τη γραμμή του. Λαϊκισμός, σεξισμός, ρατσισμός κ.λπ. χαρακτήριζαν και χαρακτηρίζουν χρόνια τώρα τις προφορικές και γραπτές παρεμβάσεις του συγκεκριμένου δημοσιογράφου που είχε πάντα εξασφαλισμένες τις πλάτες και τη στήριξη των εκάστοτε εργοδοτών του. Ο ίδιος που τώρα κόπτεται για τον σεβασμό στη δημοκρατία και στη δικαιοσύνη, είτε από την εποχή του «MEGA» και του «ΔΟΛ» είτε επί «Πρώτου Θέματος», είτε τώρα επί ομίλου Μαρινάκη ξεδιπλώνει καθημερινά  την ιδεολογική του στράτευση. Μάλιστα ο σημερινός πρωθυπουργός δανείστηκε δεκάδες φορές τα κείμενα Πρετεντέρη για να εκφωνήσει τις ομιλίες του ενώ το «αντισύριζα» μέτωπο είχε βρει τον αδιαμφισβήτητο κυριλέ τελάλη του, μια και ο Γ. Αυτιάς, ο Α. Πορτοσάλτε και πολλοί άλλοι απογευματινοί και πρωινοί των καναλιών ικανοποιούν, βλέπετε, τα πιο «λαϊκά στρώματα».

Γράφει με δύο λόγια ο Γ.Π. πως αφού ο λαός ψήφισε οφείλει να κάθεται στα αυγά του μέχρι να έρθει ο καιρός να ξαναψηφίσει. Γράφει επίσης πως οι αποφάσεις της δικαιοσύνης επιτρέπεται (!) να κρίνονται αλλά όχι και να αμφισβητείται το κύρος της. Αυτό δα έλειπε! «Είτε αρέσει, είτε δεν αρέσει, η κυβέρνηση είναι εκείνη που κυβερνά στα πλαίσια του Συντάγματος και των νόμων, όσο διαθέτει την εμπιστοσύνη του Κοινοβουλίου. Δεν κυβερνά με ρεφενέ, ούτε “με του βοηθού το χέρι”. Η Δικαιοσύνη από την άλλη είναι εκείνη που αποφασίζει αν υπάρχει κάτι μεμπτό με τις υποκλοπές, ποιοι φταίνε για τη δολοφονία του Καραϊβάζ ή αν είναι ένοχη η Πισπιρίγκου. Χωρίς να ρωτάει τους περαστικούς. Διότι οι δημοκρατίες δεν είναι καφενεία. Ακόμη περισσότερο που στη δημοκρατία ο Αρειος Πάγος δεν καθοδηγείται από το υπουργικό συμβούλιο, την “Ηνωμένη Αντιπολίτευση” ή από διάφορους συγγενείς θυμάτων […] Επειδή ο σεβασμός στη Δικαιοσύνη δεν υπόκειται σε προϋποθέσεις. Είναι αυτονόητος».

Για το πώς απαντούν σ’ αυτή την αθλιότητα οι «συγγενείς των θυμάτων» παραπέμπω στη σημερινή ανάρτηση της Μαρίας Καρυστιανού στο facebook.

Ίσως ο κ. Πρετεντέρης να μην έχει δει στην παγκόσμια κατάταξη τη θέση της Ελλάδας σε ό,τι αφορά τη διαφθορά και τις παρεμβάσεις της εξουσίας στη δικαιοσύνη. Ίσως να μην έχει δει την κατρακύλα στον βαθμό εμπιστοσύνης των πολιτών στη δικαιοσύνη. Ποιος ξέρει. Αυτή άλλωστε είναι και η «δημοσιογραφία του περίπου». Χαρακτηριστικό είναι και το απόσπασμα του άρθρου Πρετεντέρη: «Σε τελευταία ανάλυση στη δημοκρατία μας ούτε η διακυβέρνηση ασκείται, ούτε η δικαιοσύνη απονέμεται από τους “Ρεπόρτερ Χωρίς Σύνορα” και το “Citizen Lab”. Έχουμε άλλους για τη δουλειά. Η αντιπολίτευση και διάφορα συμφέροντα που δεν γουστάρουν την κυβέρνηση θέλησαν να χρησιμοποιήσουν τον Covid, τις υποκλοπές, τις πυρκαγιές ή τα Τέμπη για να κοντύνουν την κυβέρνηση. Με γεια τους και χαρά τους. Η κυβέρνηση προσπάθησε από την πλευρά της να αποφύγει την αποσταθεροποίησή της και προσέφυγε όπως ήταν φυσιολογικό στη Δικαιοσύνη. Πού να προσφύγει κάποιος για ένα σιδηροδρομικό δυστύχημα ή τη φωτιά στον Βαρνάβα; Στην ΟΥΕΦΑ;»

Αλλά η προπαγάνδα έχει κοντά ποδάρια και δύσκολα ξεχνιούνται οι μνημειώδεις τοποθετήσεις του έγκριτου δημοσιογράφου Γ. Πρετεντέρη ακόμα και πριν αποφανθεί για κάποιο κομβικό θέμα η σεβαστή του δικαιοσύνη και οι λειτουργοί της. Ενδεικτικά μόνο:

 – «Η Δούρου έχει 23 νεκρούς στη Μάνδρα και 99 στο Μάτι».

 – «Να μετράμε τους νομούς και τα νησιά μέχρι να γυρίσει ο Τσίπρας. Είμαστε σίγουροι ότι θα γυρίσει ο Τσίπρας σήμερα; Μη μας ξεφύγει και πάει κανένα Ντουμπάι, τίποτα Σεϊχέλες, νησιά Φίτζι, να τσεκάρουμε ότι γύρισε» [Φεβρουάριος 2019 στη διάρκεια της επίσκεψης του πρωθυπουργού Α. Τσίπρα στην Τουρκία].

 – «Ένα δικαστικό κύκλωμα, ούτως ή άλλως ή δικογραφία (NOVARTIS) θα αφαιρεθεί σύντομα από τα χεριά των υπόπτων» [Νοέμβριος 2019].

 – «Ο ένας σκοτώνει τη γυναίκα του, η άλλη δολοφονεί τα παιδιά της, ο τρίτος στραγγαλίζει τη μάνα του, ο πατέρας βιάζει την κόρη και η μάνα εκδίδει τη δική της»! [Σχόλιο του Γ.Π. για τη 12χρονη στον Κολωνό και τους βιαστές της.  Η μάνα του έφταιγε τελικά!].

 – Δίνοντας συγχαρητήρια στον ακροδεξιό πρόεδρο της ιταλικής Βουλής που φέρει το παρατσούκλι Ρασπούτιν, εξέφρασε τη δυσφορία του «επειδή ο ημέτερος ομώνυμός του Ρασπούτιν μάλλον το ξεφτίλισε το διάσημο παρατσούκλι».

 -Την ίδια στιγμή αναρωτήθηκε αν «η ακροδεξιά Μελόνι έχει το παρατσούκλι Τουλουπάκη».

 – Χαρακτήρισε τον Μάιο του 2019 τους επιλεχθέντες ανάμεσα στους 22 αρεοπαγίτες ανώτατους δικαστικούς ως εγκάθετους και βαλτούς του ΣΥΡΙΖΑ που οφείλει η αυριανή κυβέρνηση να τους πετάξει έξω. Σημειώνεται ότι η επιλογή των αρεοπαγιτών για τις ανώτατες θέσεις είχε συγκεντρώσει ευρύτατη συναίνεση από τη Διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής ανεξάρτητα από το αν η ΝΔ και το ΚΙΝΑΛ ήθελαν να γίνουν οι διορισμοί από μια νέα κυβέρνηση. Ο Γ.Π. μάλιστα σκέφτηκε ότι μπορεί να υπάρχει σχέση των επιλεχθέντων με το «παρεάκι που κατασκεύασε το σκάνδαλο NOVARTIS».  

 – «Πρώτη φορά ζητάει πρωθυπουργός να καταδικάσει ο αρχηγός της αντιπολίτευσης συγκεντρώσεις που γίνονται κατά της κυβέρνησης!» ωρυόταν ο Γ.Π. γνωρίζοντας πολύ καλά ότι δεν επρόκειτο για αντικυβερνητικές αλλά αντισυγκεντρώσεις ακραίων εθνικιστικών κύκλων με αφορμή την ομιλία του πρωθυπουργού Α. Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη.

 – «Ο Τσίπρας είναι ο μόνος πρωθυπουργός από τον πόλεμο και μετά που έχει χάσει ελληνικό έδαφος» είπε στο «Πρώτο Θέμα» μετά την ανακοίνωση του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών ότι τα Ίμια είναι δικά τους. Ως ο καλύτερος πορτ παρόλ του Ερντογάν ο πρώην τηλεστάρ αποφάσισε ότι «νόμος είναι» οι ισχυρισμοί της τουρκικής κυβέρνησης.

 – [Ραδιόφωνο «Πρώτο Θέμα»]: «Από τον Μάιο, από τον Σεπτέμβρη όλα αυτά θα αλλάξουν. Η “Αυγή”, η “ΕΡΤ”, η “Εφημερίδα των Συντακτών”, η “Νέα Σελίδα”, ο “Ντοκουμέντος”… να ζήσουμε να τους θυμόμαστε».

 – Τη Ράνια Σβίγκου την ειρωνευόταν για το όνομά της, στον Νίκο Μπελαβίλα έλεγε να πάει να φτιάξει τα δόντια του, τον Νίκο Φίλη τον κορόιδευε για τα κιλά του και πώς θα έβγαινε μέσα από μία σπηλιά αν έπεφτε κ.ο.κ. Στη συνέχεια ασχολήθηκε με την Φώφη Γεννηματά, με αφορμή την απουσία της από την ψηφοφορία στη Βουλή για τη διεύρυνση του κατηγορητηρίου για τον Δημήτρη Παπαγγελόπουλο. Απουσίαζε αυτή, ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Χάρης Καστανίδης. «Η μία εξήγηση είναι ότι είναι κουτοπονηριά, δηλαδή και λέμε ότι θα ψηφίζαμε αν ήμασταν εκεί, αλλά και δεν ψηφίζουμε», έλεγε ο Πρετεντέρης. «Η άλλη αίσθηση είναι ότι είχαν δίκιο οι άνθρωποι και δεν μπορούσαν να πάνε. Δεν ξέρω, για κάποιο λόγο, που δεν ξέρω εγώ. Μπορεί να είχαν ταξίδια, τι να πω. Η Φώφη να είχε και κομμωτήριο. Για τον Καστανίδη δεν με εντυπωσιάζει. Δεν έχει καμία ευαισθησία σε τίποτα οπότε δεν έχω κανένα πρόβλημα». …». Η Φώφη Γεννηματά ωστόσο δεν το άφησε έτσι. Του απάντησε μέσα από τον «Real FM» και τον Νίκο Χατζηνικολάου. Και τον χαρακτήρισε παπαγάλο. Και σεξιστή.

 – Για να επιβεβαιώσει τους χαρακτηρισμούς, ο Γ.Π. συνέχιζε: «Καλό το μίνι της Αχτσιόγλου, αλλά δεν μπορώ να πω, και το περιεχόμενο καλό είναι».

 – «Νέο ζόρι τραβάει η κυρία Τασία με τα στοιχεία της Μαρέβας», δήλωνε με «τράγκεια» προφορά.  «Μας τα είχαν ζαλίσει με τη διαπλοκή και μπλέξαν με τον υπόκοσμο».

 – «Θα πέσει η Γουόλ Στριτ με το καμπανάκι που βάρεσε ο Τσακαλώτος».

 – «Ουδέποτε στην Ελλάδα έχει κουκουλωθεί σκάνδαλο!», ήταν το συμπέρασμα της πρωινής εκπομπής του τον μακρινό Δεκέμβριο του 2013.

Εγκαλούσε ο Γ.Π. στα «Νέα» τον… ΣΥΡΙΖΑ για την αναφορά της «Αυγής» στους συντρόφους του Κουφοντίνα, αλλά και την «Εφ.Συν.» για τη δημοσίευση της συνέντευξης Κουφοντίνα. Μάλιστα, αναρωτιόταν για το «πώς θα αντιδρούσαν οι αριστεροί αν “Τα Νέα” δημοσίευαν συνέντευξη του Μιχαλολιάκου».
Είχε ξεχάσει ότι παλιότερα και ο αείμνηστος διευθυντής της εφημερίδας του μαζί με άλλους διευθυντές δημοκρατικών εφημερίδων κατηγορήθηκαν – και ορισμένοι προφυλακίστηκαν- με αφορμή τη δημοσίευση των προκηρύξεων της 17Ν, προασπιζόμενοι την ελευθερία του Τύπου.

Το χειρότερο, όμως, είναι ότι είχε ξεχάσει ακόμα και την περιβόητη δική του εκπομπή στον ΑΝΤ1 το 1995 (η Χρυσή Αυγή τη μνημονεύει σαν σταθμό στην πορεία της οργάνωσης), με συνέντευξη του Νίκου Μιχαλολιάκου και παρόντες στο πάνελ των καλεσμένων τον Κώστα Πλεύρη, τον «Περίανδρο» Ανδρουτσόπουλο και τον Χρήστο Παππά. Αν βέβαια τώρα αποκλειστικά και μόνο λόγω συγκυρίας δεν επαναλαμβάνει μια αντίστοιχη συνέντευξη, πέρα από το ότι θα έπρεπε να βάλει κάμερες στον Κορυδαλλό, θα είχε ίσως και ορισμένες δυσκολίες, τόσο με την εφημερίδα όσο και με το κανάλι.

Φυσικά οι διαφωνίες μεταξύ δημοσιογράφων ακόμα και του ίδιου μέσου είναι σαφώς πιο υγιείς από τη φιλοκυβερνητική μονοτονία π.χ. του «Σκάι», όμως εδώ δεν πρόκειται μόνο για μια απλή διαφωνία αλλά για έναν ιδιότυπο εμφύλιο γραμμής. Ίσως ο μεγαλοεφοπλιστής να έχει κατανοήσει ότι το λιβάνισμα δεν προσελκύει πλέον τους αγανακτισμένους με την κυβέρνηση Μητσοτάκη πολίτες, ίσως οι εσωτερικές κόντρες στη Ν.Δ. να προκαλούν αναταράξεις στους συνήθεις μιντιακούς οπαδούς της, ίσως πάλι οι προσωπικές φιλοδοξίες των στελεχών του ομίλου να βρίσκονται πίσω από τη σύγκρουση. Βέβαια (μεγαλο)επιχειρηματίας είναι ο άνθρωπος και πρώτα από όλα τα επιχειρηματικά του συμφέροντα έχει κατά νου.

Το άρθρο-απάντηση στις ακραίες θέσεις του πρώην ορφανού Ψυχάρη («Mega», «ΔΟΛ») και Αναστασιάδη («Πρώτο Θέμα») γράφτηκε από το διευθυντή του in.gr και παρά το γεγονός ότι κάπως όψιμα θυμήθηκε (και) ο ίδιος τη λειτουργία της δημοκρατίας, της δικαιοσύνης και κυρίως της ανεξάρτητης δημοσιογραφίας κυριολεκτικά «ταπώνει» επί της ουσίας τον ακραίο Γ. Πρετεντέρη.

Στη σκληρή του απάντηση ο Λ. Χαραλαμπόπουλος υπογραμμίζει μεταξύ άλλων ότι «Όλα αυτά είναι αναγκαίες υπενθυμίσεις γιατί όντως κάποιοι από όσους φαντασιώνονται ότι είναι ‘’διαμορφωτές της κοινής γνώμης’’, πρέπει να ξαναγυρίσουν στα θρανία. Για να μάθουν τα βασικά. Την αλφαβήτα της δημοκρατίας, της πολιτικής και της δικαιοσύνης…Μόνο που αυτό που δεν καταλαβαίνουν είναι ότι αποτελούν ιδιότυπα ιστορικά απολιθώματα. Η πραγματική τους απήχηση είναι ολοένα και μικρότερη. Ολόκληρες γενιές ούτε καν ασχολούνται μαζί τους. Νομίζουν ότι είναι στην ‘’κορυφή του κόσμου’’, αλλά στην πραγματικότητα ο άνεμος της ιστορίας τους έχει ήδη σπρώξει στο περιθώριο».

Θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον βέβαια αν την ίδια άποψη θα εκφράσει σε αντίθεση με ό,τι έκανε στο πρόσφατο παρελθόν ο κ. Χαραλαμπόπουλος όταν και αν ο ιδιοκτήτης του ομίλου που είχε χαρακτηρίσει χούντα την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα αποφασίσει να αλλάξει ξανά την τωρινή αντιπολιτευτική γραμμή πλεύσης.