Επιχειρήματα της πλάκας για την αποφυγή της πρόσωπο με πρόσωπο αντιπαράθεσης

Στα γυάλινα αλώνια

 

Παντελής Μπουκάλας

Η Καθημερινή/kathimerini.gr

27.04.2023

 3–4 λεπτά

---

Ποιος τολµάει να πει ότι στην Ελλά­δα σή­με­ρα υστε­ρού­με σε πα­ρα­γω­γή επι­χει­ρη­μά­των; Ότι δεν συ­ντάσ­σε­ται ποιο­τι­κός πο­λι­τι­κός λό­γος; Ή ότι ο πό­θος για ου­σιώ­δη διά­λο­γο δεν εί­ναι κα­νο­νι­κός σεβ­ντάς; Κι όμως. Δεν εί­ναι λί­γοι οι φα­να­τι­κοί της εθε­λο­τυ­φλί­ας και της εθε­λο­βα­ρη­κο­ΐ­ας. Αν ήθε­λαν να δουν και ν’ ακού­σουν, θα δια­πί­στω­ναν ποιος πλού­τος επι­χει­ρη­μά­των ανα­πτύ­χθη­κε για ένα και μόνο θέμα: το ντι­μπέιτ ανά­με­σα στους αρ­χη­γούς των δύο κομ­μά­των, της Ν.Δ. και του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ­, που εμ­φα­νί­ζο­νται αυ­το­θυ­σια­στι­κά ολο­πρό­θυ­μα να μας κυ­βερ­νή­σουν και την επό­με­νη τε­τρα­ε­τία. Παρό­τι ξέ­ρουν τι ξε­ρο­κέ­φα­λοι εί­μα­στε. Τι μι­ζε­ρο­γκρι­νιά­ρη­δες και εαυ­τού­λη­δες.

Στην επί της μι­κρής οθό­νης αντι­πα­ρά­θε­ση των δύο επι­μέ­νει, ως γνω­στόν, ο κ. Αλέ­ξης Τσί­πρας, που πο­ντά­ρει βέ­βαια στο γε­γο­νός ότι το κόμ­μα του απο­λαμ­βά­νει πα­λαιό­θεν την πλή­ρη υπο­στή­ρι­ξη των ιδιω­τι­κών κα­να­λιών.  

Αντί­θε­τα, ο κ. Κυριά­κος Μητσο­τά­κης αρ­νεί­ται. «Φοβά­ται», δια­δί­δουν προ­βο­κα­τό­ρι­κα οι αντί­πα­λοί του, για να τον ανα­γκά­σουν να αντι­δρά­σει θυ­μι­κά και να ανα­φω­νή­σει «ναι, ρε το­ξι­κέ, έλα να πα­λέ­ψου­με στα γυά­λι­να αλώ­νια». Παρα­βλέ­πουν οι κα­κε­ντρε­χείς ότι ανα­φέ­ρο­νται στον πο­λι­τι­κό που θριάμ­βευ­σε στην αμε­ρι­κα­νι­κή Γερου­σία με μιαν απα­ρά­μιλ­λα απο­μνη­μο­νευ­μέ­νη ομι­λία.

Φυσι­κά και δεν φο­βά­ται ο κ. Μητσο­τά­κης. Τη ρη­το­ρι­κή του τέ­χνη άλ­λω­στε τη δεί­χνει και η ποι­κι­λία των εξη­γή­σε­ών του για την άρ­νη­σή του. 

α) Το επι­χεί­ρη­μα του γνω­σια­κού κο­ρε­σμού: «Δεν νο­μί­ζω ότι οι πο­λί­τες δεν γνω­ρί­ζουν πια τις δι­κές μου θέ­σεις ή τις θέ­σεις του κ. Τσί­πρα».

 β) Το επι­χεί­ρη­μα της λαϊ­κής βα­ρε­μά­ρας: «Με τον Τσί­πρα τα έχου­με πει στη Βουλή δε­κά­δες φο­ρές. Βαρέ­θη­κε ο κό­σμος να μας ακού­ει». 

Σωστά και τα δύο. Οι ατα­κα­δό­ρι­κοι, αντι­πα­ράλ­λη­λοι μο­νό­λο­γοι στη Βουλή, με άπλα χρό­νου, την τρι­το­λο­γία δική σου και τους βου­λευ­τές σου έτοι­μους να χει­ρο­κρο­τή­σουν ακό­μα κι αν κά­νεις χο­ντρή γκά­φα, εί­ναι το ίδιο με τις απα­ντή­σεις που πρέ­πει να δο­θούν εντός χρο­νι­κών ορί­ων και να εί­ναι συ­γκε­κρι­μέ­νες, για να μην εκτε­θείς σαν λά­τρης της αφη­ρη­μέ­νης τέ­χνης. 

γ) Επι­χεί­ρη­μα Στέ­λιου Πέτσα: «Στο εγ­χει­ρί­διο οποιασ­δή­πο­τε πο­λι­τι­κής επι­κοι­νω­νί­ας, αυ­τός που εί­ναι πρώ­τος δεν έχει ιδιαί­τε­ρο όφε­λος να πάει σε ντι­μπέιτ σαν αυτό που λέει».

 Κυνι­κή δη­μο­κρα­τία… 

δ) Το υπέρ της απλής ανα­λο­γι­κής επι­χεί­ρη­μα: «Στην κάλ­πη της απλής ανα­λο­γι­κής πρέ­πει να γί­νει ντι­μπέιτ με όλους τους πο­λι­τι­κούς αρ­χη­γούς». 

Αν δεν το ακού­γα­με αυτό από τον κ. Μητσο­τά­κη, λά­τρη της απλής ανα­λο­γι­κής, δεν θα το πι­στεύ­α­με.