Μία νέα σειρά εκθέσεων με τίτλο «Περιοδικοί και απρόσμενοι επισκέπτες» εγκαινιάζει το Μουσείο Ακρόπολης για την «Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας» (8 Μαρτίου). Οι εκθέσεις αυτές θα περιλαμβάνουν έργα από μουσεία του κόσμου που θα επισκέπτονται κατά διαστήματα το Μουσείο Ακρόπολης, είτε συνδεόμενα με κάποια εορταστική εκδήλωση είτε απρόσμενα, εμπλουτίζοντας έτσι την αισθητική και τη γνώση των επισκεπτών.

Πέρυσι την ίδια μέρα, στον ίδιο εορτασμό, η έμφαση είχε δοθεί στην πνευματική συνεισφορά των γυναικών ποιητριών της αρχαιότητας με έργα μελοποιημένα από τη Λένα Πλάτωνος και αποδοσμένα από τη φωνή της Μαρίας Φαραντούρη.

«Φέτος, η έμφαση δίνεται στη γυναικεία ομορφιά με ένα έργο γλυπτικής που ασκεί τη δική του γοητεία, με το απαράμιλλο κάλλος της Αφροδίτης, θεάς της ομορφιάς, στην οποία ο Πάρις ως κριτής τριών θεαινών, χάρισε το μήλο της Έριδος τῇ Καλλίστη, στην πιο εύ-μορφη από όλες» αναφέρεται στην ανακοίνωση του Μουσείου Ακρόπολης.

«Η Αφροδίτη με το χρυσό μπικίνι» προέρχεται από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Νάπολης. Το σπουδαίο αυτό έργο θα εκτίθεται στο ισόγειο του Μουσείου Ακρόπολης από τις 8 Μαρτίου έως και τις 28 Μαΐου 2023. Για την είσοδο στο ισόγειο του Μουσείου δεν απαιτείται η αγορά εισιτηρίου. Κατά τη διάρκεια της έκθεσης θα προβάλλεται ένα σχετικό βίντεο και θα διανέμεται δωρεάν ένα δίγλωσσο επεξηγηματικό φυλλάδιο, επιλογή τμημάτων του οποίου παρατίθενται στη συνέχεια:

«…Το αγαλμάτιο (που χρονολογείται στο 79 μ.Χ.) βρέθηκε μαζί με άλλες αρχαιότητες το 1954 στη λεγόμενη έκτοτε “Οικία της Αφροδίτης” στην Πομπηία και φυλάχθηκε στο “Μυστικό Δωμάτιο” του Αρχαιολογικού Μουσείου της Νάπολης, λόγω της εξαιρετικής του ποιότητας, της σπανιότητας των διακοσμητικών στοιχείων του καθώς και της ερωτικής αύρας που αποπνέει…»

«…Η λευκότητα του μαρμάρου που ακτινοβολεί προς το φως (άλλωστε μαρμαίρω στα αρχαία ελληνικά, εξ ου και μάρμαρο, σημαίνει αντανακλώ το φως), έρχεται σε αγαστή συμφωνία με τη χρυσή διακόσμηση του σώματος, δημιουργώντας μία αίσθηση χιονάτης, απαλής επιδερμίδας που σε προ(σ)καλεί να την αγγίξεις…»

«…Κάτω από τα πτερύγια της μύτης της θεάς, τα σχετικώς μικρά, περισπώμενα στο επάνω μέρος, χείλη έχουν μία εράσμια αυστηρότητα που δίδει την εντύπωση ότι η θεά βρίσκεται σε μία ουράνια σφαίρα, αντίθετη με αυτή που προκαλούν η “ντυμένη” γυμνότητα και οι κυματισμοί της λευκής σάρκας του σώματός της, κυρίως στην εύπλαστη κοιλιακή χώρα, αλλά και ο ορθωμένος ερωτισμός του νεαρού Πρίαπου. Το σύνολο μοιάζει να αιωρείται ανάμεσα στα ουράνια και στην πάνδημο ερωτική σφαίρα της Αφροδίτης και η χρυσή διακόσμηση του σώματός της παραπέμπει στη χρυσή Αφροδίτη του Ομήρου…».