Ουκρανία: «Ποιος κοροϊδεύει ποιον»;

Μέχρι στιγμής οι ρωσικές δυνάμεις αφού απέτυχαν στο αρχικό τους σχέδιο για ολική κατάληψη της Ουκρανίας , αναγκάστηκαν να συμπτυχθούν και να οχυρωθούν πίσω από τον ποταμό Δνείπερο. Οι λόγοι της αποτυχίας του αρχικού σχεδίου οφείλεται στο ότι παραβιάσθηκαν βασικοί κανόνες στρατηγικής ένεκα λανθασμένης εκτίμησης και διάσπασης των Ρωσικών δυνάμεων όπως εξήγησα στο δημοσιευθέν άρθρο μου.

Γράφει ο

Νίκος Καρατουλιώτης

Υποστράτηγος ε.α

Κατά την πρόσφατη επίσκεψη του Ζελένσκι στις ΗΠΑ και την ομιλία του στην Αμερικανική βουλή ο πρόεδρος της Ουκρανίας υπέβαλε αίτημα ενίσχυσης των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων με οπλικά συστήματα των οποίων το κύριο χαρακτηριστικό ήταν η επιθετικότητα(άρματα, αεροπλάνα, πυροβολικό και πυραύλους  μεγάλου βεληνεκούς κλπ),  προκειμένου  οι Ουκρανικές να ενεργήσουν επιθετική επιστροφή και πλήρη απελευθέρωση των κατεχομένων ουκρανικών εδαφών από τις ρωσικές δυνάμεις.

Μελετώντας όμως τα οπλικά συστήματα  που υποσχέθηκαν οι ΗΠΑ να παραχωρήσουν στην Ουκρανία, διαπιστώνω κάποια ποιοτικά χαρακτηριστικά των οποίων το κύριο συστατικό είναι η άμυνα, δηλαδή αμυντικά οπλικά συστήματα ( κυρίως αντιαρματικά και πυροβολικό – πυραύλους μικρού και μέσου βεληνεκούς).

Κατόπιν των ανωτέρω  η Ουκρανία επανέλαβε το εγχείρημα ενίσχυσης της με επιθετικά όπλα  απευθυνόμενη στην Ευρώπη με αποτέλεσμα την υπόσχεση ενίσχυση της με κάποιον πενιχρό αριθμό αρμάτων και όσο για αεροπλάνα και πυραύλους ούτε καν έγινε μνεία. Ο αριθμός αρμάτων που υποσχέθηκαν τα διάφορα ευρωπαϊκά κράτη αλλά και οι  ΗΠΑ ανέρχονται σε κάποιες δεκάδες και στην καλύτερη περίπτωση  μερικές εκατοντάδες (150 το πολύ έως 300 στην καλύτερη περίπτωση).

Το κύριο χαρακτηριστικό των παραπάνω αρμάτων είναι ότι μπορεί μεν να είναι από τεχνολογικής άποψης ότι καλύτερο έχει η Δύση ( Βρετανίας – Challenger 2, Γερμανίας – Leopard 2, ΗΠΑ –M1 Abrams), αλλά από την άλλη η πανσπερμία υλικού θα δημιουργήσει τεράστια προβλήματα συντήρησης και γραμμής ανταλλακτικών και αποθεμάτων προκειμένου να είναι λειτουργικά. Για παράδειγμα, το βρετανικό  Challenger 2  δεν βρίσκεται πια σε παραγωγή με αποτέλεσμα τα ανταλλακτικά να είναι δυσεύρετα. Συλλογές εργαλείων επισκευής και περισυλλογής (ρυμούλκησης ) καθώς και σύστημα Διοικητικής Μέριμνας και  τροφοδοσίας σε καύσιμα ειδικότερα τα αμερικανικά Abrams που έχουν μεγάλη κατανάλωση ( 700 λίτρα για 100 χιλιόμετρα). Διοικητική Μέριμνα πυρομαχικών μιας και τα δυτικά άρματα έχουν πυροβόλο 120 χιλιοστών.

Τα ρωσικά στρατεύματα κατά την υποχώρηση τους κατέστρεψαν το σύνολο των γεφυρών και ως εκ τούτου τα δυτικού τύπου άρματα τα οποία είναι βαρύτερα κατά 20 τόνους από τα ρωσικά θα είναι δυσκίνητα και η μετακίνηση τους προβληματική από πρόχειρες στρατιωτικές γέφυρες εκστρατείας.

Ο Ουκρανός αρχιστράτηγος  Ζαλούζνι σε δήλωση του ανέφερα ότι προκειμένου να ενεργήσει επιθετική επιστροφή και ανακατάληψη των ουκρανικών εδαφών, χρειάζεται 20 τεθωρακισμένες Ταξιαρχίες (100 άρματα κάθε Ταξιαρχία αλλά και πολλαπλάσιο αριθμό τεθωρακισμένων οχημάτων μεταφοράς πεζικού Τ.Ο.Μ.Π.). δηλαδή περίπου 5000 στρατιώτες κάθε Ταξιαρχία. Ένεκα του ότι το έδαφος είναι αναπεπταμένο και αμυντικά οργανωμένο με ενισχυμένες ρωσικές δυνάμεις από την πραγματοποιηθείσα επιστράτευση.

Που θα βρεθούν 100.000 άνδρες για εκπαίδευση στα νέα όπλα; Ή ακόμη και 15.000 μόνον για τα νέα άρματα; Όταν γνωρίζουμε ότι όλοι οι Ουκρανοί στρατιώτες είναι εμπεπλεγμένοι στο πεδίο μάχης και δεν υπάρχουν εφεδρείες;

Από πλευράς αρμάτων οι ΗΠΑ έχουν άνω των 6000 άρματα abrams , εκ των οποίων τα μισά είναι σε αποθήκευση. Γιατί η Αμερική δεν παραχωρεί τα παραπάνω άρματα αλλά μόνον 60 και αυτά με την μέθοδο του στάγδην (της σταγόνας).

Τα 200 ή 300 άρματα που θα παραλάβει από την Δύση η Ουκρανία, είναι σταγόνα στον ωκεανό και δεν φθάνουν ούτε για την ανάσχεση της επερχόμενης εαρινής επίθεσης των Ρώσων, πολλώ δε μάλλον την έναρξη επιθετικών επιχειρήσεων ή ακόμη και την διάνοιξη διαδρόμου  (καθόσον ο διάδρομος πρέπει να έχει και το ανάλογο βάθος και πλάτος, προκειμένου να μην κινδυνέψουν σε κύκλωση και αποκοπή).

Εκ του τρόπου ενίσχυσης και τροφοδοσίας με οπλικά συστήματα εκ μέρους των ΗΠΑ προς την Ουκρανία , είμαι πεπεισμένος ότι Αμερική δεν επιθυμεί να εμπλακεί περαιτέρω στην Ρωσο-Ουκρανική διένεξη, όσο για την ενίσχυση του ουκρανικού στρατού με δυτικά άρματα , είναι αναιμική και στην καλύτερη περίπτωση θα ενισχύσει το ηθικό του ουκρανικού λαού στην δε πράξη επί του πεδίου της μάχης ασήμαντη, με τεράστια προβλήματα Διοικητικής Μέριμνας όπου τα προβλήματα θα υπερισχύσουν των ευεργετημάτων με ενδεχόμενο την εγκατάλειψη τους στο πεδίο της μάχης, όπως ακριβώς είχε συμβεί και εκ μέρους των Ρώσων κατά την μεγάλη επίθεση όπου ένεκα έλλειψης  Διοικητικής Μέριμνας  αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν πληθώρα αρμάτων  και στρατιωτικού υλικού.

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Μακεδονία