Δημητρης ΣκαρπαλέζοςΟ Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι (1928-2017), νεοσυντηρητικός σύμβουλος των Αμερικανών Προέδρων, είχε εμπνεύσει τη στρατηγική υποστήριξης ισλαμιστικών διεθνών δυνάμεων εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης με το επιχείρημα «τι σημασία έχουν κάποιες χιλιάδες φανατικοί ισλαμιστές μπροστά στη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης;». Ο Μπρεζίνσκι θεωρούσε την Ουκρανία βασικό στόχο για την επικράτηση της αμερικανικής κυριαρχίας στον κόσμο και ήταν οπαδός ανάλογης πολιτικής για την αποδυνάμωση της Ρωσίας.
Οι οπαδοί των θεωριών του στο αμερικανικό κατεστημένο θα πουν: «Τι σημασία έχουν κάποιες δεκάδες χιλιάδες ένοπλοι ναζιστές στην Ευρώπη και εκατοντάδες χιλιάδες θύματα Ουκρανών ή Ρώσων αν αυτό βοηθήσει στην αποδυνάμωση ή στη διάλυση της Ρωσίας και έτσι στην απόλυτη ελευθερία να κάνουμε στη Μεσόγειο ό,τι θέλουμε, καθώς και να επιβάλουμε την επικυριαρχία μας σε όλη την Ευρώπη, τη Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή».
Οι διανοούμενοι και τα περισσότερα κόμματα της ευρωπαϊκής Αριστεράς που κρίνουν μόνο με βάση το τελευταίο επεισόδιο της τραγικής «σειράς» του ουκρανικού (η λατινοαμερικανική Αριστερά δεν πέφτει στο ίδιο λάθος) γίνονται άθελά τους υποστηρικτές της πιο μακιαβελικής στρατηγικής που διαμορφώθηκε ποτέ στο αμερικανικό κατεστημένο! Δηλαδή, προωθούν έτσι την αποδυνάμωση ή τη διάλυση της Ρωσίας με ουκρανικό (ουκρανόφωνων και ρωσόφωνων) αίμα αμάχων και στρατιωτών, με δυτικά όπλα, με κυρώσεις που αποδυναμώνουν τους Ευρωπαίους και τους Ρώσους, και επιτρέπουν την ισχυροποίηση του ΝΑΤΟ υπό αμερικανικό έλεγχο και την οικονομική υπερίσχυση της Αμερικής, την παράκαμψη των αποφάσεων για την προστασία του κλίματος με τη μαζική αγορά των πιο ρυπογόνων αμερικανικών υδρογονανθράκων σχιστόλιθου για αντικατάσταση του ρωσικού αερίου, καθώς και με την επαναφορά της ατομικής ενέργειας, την αποδυνάμωση του ρωσικού στρατού με μια μακροχρόνια σύγκρουση, καθώς και την αποδυνάμωση τόσο της ρωσικής όσο και της ευρωπαϊκής οικονομίας από τις κυρώσεις και τη μεγαλύτερη εξάρτησή της από τις ΗΠΑ. Για να πετύχει ακόμα καλύτερα αυτό, έχουμε και το σαμποτάρισμα των αγωγών που μεταφέρουν ρωσικό αέριο στη Βόρεια Ευρώπη.
Ο Μπρεζίνσκι πέθανε το 2017 προλαβαίνοντας να δει την επιτυχία των πρώτων φάσεων της στρατηγικής που ενέπνευσε!
Η παγίδα της δαιμονοποίησης
Οι δυνάμεις ειρήνης στην Ευρώπη και στον κόσμο πρέπει να μην πέσουν στην παγίδα της δαιμονοποίησης της Ρωσίας και να επιμείνουν σε πάση θυσία διαπραγματεύσεις ειρήνης ή τουλάχιστον εκεχειρίας γιατί τέτοια παιχνίδια μπορεί να μας στριμώξουν όλους σε πολύ πιο ακραίες καταστάσεις από αυτές που επιδιώκουν ακόμα και οι εμπνευστές αυτής της σύγκρουσης (παγκόσμιος πόλεμος ή ακόμα και πυρηνική σύγκρουση με κίνδυνο για την επιβίωση του ανθρώπινου είδους).
Η Ευρώπη θα μπορούσε να ζητήσει μια ομοσπονδιοποίηση της Ουκρανίας (πλην Κριμαίας) στο ελβετικό μοντέλο και μια συνταγματική ουδετερότητα ή αν αυτό δεν γινόταν αποδεκτό από την αμερικανική πλευρά, σε μια διαίρεση της Ουκρανίας με δημοψηφίσματα των πληθυσμών ανά επαρχία ώστε να τερματιστεί ο πόλεμος. Βέβαια, όταν έγιναν τα δημοψηφίσματα, αμέσως η Δύση δήλωσε ότι δεν αναγνωρίζει τα αποτελέσματά τους.
Η Ευρώπη θα μπορούσε να ευνοήσει μια καλυτέρευση των σχέσεων με τη Ρωσία με το σταμάτημα όλων των κυρώσεων και το άνοιγμα διαπραγματεύσεων για ένα καθεστώς ειρηνικής συνύπαρξης. Με τις κυρώσεις οι λαοί της Ευρώπης πυροβολούν τα πόδια τους, ενώ οι Ρώσοι, τελικά, απλώς θα αναγκαστούν να απομακρυνθούν από την «παγκοσμιοποίηση» και να πλησιάσουν τους Κινέζους για αντικατάσταση όσων δεν θα μπορούν πια να αγοράσουν από τη Δύση!
Ο ελέφαντας στο δωμάτιο…
Οι δυνάμεις της Αριστεράς, αντί να αποστρέφουν το βλέμμα από τον ελέφαντα στο δωμάτιο, που αποτελεί αυτός ο πόλεμος, πρέπει να συντονιστούν και να επέμβουν δίχως περιστροφές υπέρ της ειρήνης.
Προσφάτως, υπήρξαν δύο πρωτοβουλίες για την ειρήνη που ίσως δείχνουν τον δρόμο για την αποφυγή γενικότερης σύγκρουσης στην Ευρώπη. Η μία από τον Μάνουελ Λόπεζ Ομπραντόρ, τον Πρόεδρο του Μεξικού, που προτείνει άμεση εκεχειρία για πέντε χρόνια, σταμάτημα των κυρώσεων και διαπραγματεύσεις για την ειρήνευση, και η άλλη από τον Ίλον Μασκ (υπάρχουν καπιταλιστές που δεν γουστάρουν το ρίσκο πυρηνικής καταστροφής) που δημοσιεύτηκε στο Documento και προτείνει σε τουίτ τα κάτωθι:
- Άμεση εκεχειρία.
- Επανάληψη των δημοψηφισμάτων με επίβλεψη του ΟΗΕ ώστε να εκφραστεί ανενόχλητα η πραγματική διάθεση των κατοίκων αυτών των τεσσάρων επαρχιών.
- Αναγνώριση της προσάρτησης από τη Ρωσία της Κριμαίας, που ήταν ρωσική από τον 19ο αιώνα και έγινε «ουκρανική» μόνο από την απόφαση του (Ουκρανού) Χρουστσόφ δίχως να ερωτηθούν οι κάτοικοί της, και εξασφάλιση της παροχής ύδατος στην Κριμαία ό,τι κι αν αποφασίσουν οι κάτοικοι των γειτονικών περιφερειών.
- Ουδετερότητα της Ουκρανίας.
Αυτή η πρόταση, αν και προέρχεται από έναν από τους χειρότερους καπιταλιστές του κόσμου, αντιστοιχεί στα ηθικά και πολιτικά προτάγματα της Αριστεράς πολύ περισσότερο από την τοποθέτηση των περισσότερων κομμάτων της ευρωπαϊκής αριστεράς γιατί:
α) Πρώτο καθήκον της Αριστεράς είναι η αποφυγή του κινδύνου πυρηνικού πολέμου.
β) Για την Αριστερά ο σεβασμός των γλωσσικών, πολιτικών και πολιτιστικών δικαιωμάτων μιας μειοψηφίας από την πλειοψηφία ενός κράτους είναι απαραίτητος για τη νομιμοποίηση της κυριαρχίας του κράτους στις μειονοτικές περιοχές.
γ) Η οργάνωση της ειρήνης δεν προχωράει με τις εντάξεις σε στρατιωτικές συμμαχίες που κινδυνεύουν να απειλούν την ασφάλεια μιας πυρηνικής δύναμης ακόμα και με πυρηνικά μέσα.
δ) Η Αριστερά προτιμάει έναν πολυπολικό κόσμο από την κυριαρχία ενός δεσπόζοντος και εκμεταλλευτικού ιμπεριαλισμού στον κόσμο, που δεν έχει διστάσει να επιβάλει δικτατορίες και πολέμους για να προασπίσει την κυριαρχία του.
Το κόμμα της ειρήνης
Είναι καιρός τα κόμματα της ευρωπαϊκής Αριστεράς να επιστρέψουν στο κόμμα της ειρήνης. Στη Γαλλία η αμφιλεγόμενη στάση της Αριστεράς δίνει ψωμί στη Λεπέν, που τάχθηκε κατά των κυρώσεων και της μονομερούς ενοχοποίησης της Ρωσίας, και σίγουρα θα επωφεληθεί από αυτό στις επόμενες εκλογές όταν θα φανεί ότι οι κυρώσεις για τη Ρωσία θα έχουν ως πρώτο θύμα το επίπεδο διαβίωσης των λαϊκών στρωμάτων. Αν δεν ξυπνήσουμε, το ίδιο κινδυνεύει να γίνει και στην Ελλάδα με καμιά Ελληνική Λύση ή κάποια άλλη ακροδεξιά αλλά αντιαμερικανική συσπείρωση...
* Ο Δημήτρης Σκαρπαλέζος δίδασκε Μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Παρίσι 7
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου