gerontakos

Έως τώρα γνωρίζαμε ότι το "έξυπνο" κινητό μας ήταν εργαλείο παραβίασης της ιδιωτικότητάς μας από χάκερ ιδιώτες και αυταρχικές κρατικές οντότητες. Μετά το λουτρό αίματος στον Λίβανο ξέρουμε ότι με αυτό μπορεί να μας εξοντώσει όποιος κακόβουλος έχει συμφέρον να μας κάνει να σωπάσουμε για πάντα...

Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 05, 2022

Ο γλύπτης Kωστής Γεωργίου

O Kωστής Γεωργίου με τον δικό του γλυπτό σκαντζόχοιρο

Με αφορμή την αναδρομικού χαρακτήρα έκθεσή του «Enigma 2», που φιλοξενείται έως και τις 20 Σεπτεμβρίου στον «Ελληνικό Κόσμο», ο γνωστός ζωγράφος και γλύπτης μάς δίνει μερικά από τα «κλειδιά» της εικαστικής του πορείας.

Εχει κατακτήσει τον κόσμο όλο με τα μνημειακών διαστάσεων έργα του σε δημόσιους χώρους, κτίρια και κήπους: από το Βέλγιο και το Λουξεμβούργο μέχρι την Κίνα, από την Ελλάδα μέχρι τον Καναδά και το Μαϊάμι. Ο γνωστός ζωγράφος και γλύπτης Κωστής Γεωργίου, που γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, επέστρεψε στην Αθήνα με μια έκθεση με αναδρομικό χαρακτήρα, με τίτλο «Εnigma 2». Παρουσιάζει ήδη από την περασμένη Πέμπτη στο Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος» περίπου 160 ζωγραφικά έργα και 40 γλυπτά, που σκιαγραφούν τη μακρόχρονη πλούσια πορεία του, αλλά και τη νέα σειρά «Dreamcatchers».

Τα γνωστά κόκκινα ανθρωπάκια του χορεύουν και ακροβατούν, όπως στο έργο «Μeteoron», το οποίο εγκαταστάθηκε πρόσφατα στην παραλία της Θεσσαλονίκης. Μαζί, οι «9 Μούσες» της μυθολογίας σε μια σύγχρονη προσέγγιση, η εγκατάσταση «Pombi A’», που αποτελείται από πέντε διάτρητα σκυλιά, το «Birds in Dreamland», ένα πολύπτυχο μήκους 10 μέτρων με έξι ζωγραφικά έργα, μοιάζουν να δημιουργούν «αινίγματα» που και ο θεατής απολαμβάνει να λύνει...

«Η συγκεκριμένη έκθεση αποτελεί έναν μερικό ιστορικό απολογισμό που φτάνει μέχρι το παρόν. Είναι σημαντική και για μένα γιατί κάνω “απολογισμό” των πεπραγμένων μου, έτσι ώστε να οδηγηθώ σε νέες περιπέτειες», μας λέει ο Κωστής Γεωργίου, ο οποίος απεχθάνεται την ασφάλεια και τη μονιμότητα. «Αυτή η έκθεση σηματοδοτεί την αρχή του νέου εικαστικού μου οράματος. Αν έμενα στα κατακτημένα του παρελθόντος χωρίς να έχω νέες ανησυχίες, τότε αυτό θα έδειχνε συμπεριφορά συνταξιούχου και όχι εν δυνάμει δημιουργού που δεν παραιτείται και δεν σταματάει να δουλεύει αδιάκοπα συνθλίβοντας προηγούμενες κατακτήσεις, αναζητώντας συνεχώς νέες διαδρομές στον χώρο της τέχνης, τσακίζοντας τα όρια και ό,τι τον περιορίζει».

● Αλήθεια, πότε αισθανθήκατε ότι είστε προορισμένος για καλλιτέχνης; Είχατε κάποιες επιρροές, κάποια πρότυπα ίσως που διαμόρφωσαν το προσωπικό σας στίγμα;

Είχα την ευλογία να βουτήξω στα αγιασμένα νερά της τέχνης περίπου σε ηλικία 13 ετών. Ο πρώτος και πλέον καθοριστικός δάσκαλός μου υπήρξε ο σπουδαίος ζωγράφος και φιλόσοφος Πάνος Κουσουτζίδης. Από αυτόν διδάχθηκα το ήθος και το πάθος για το αληθινό στην τέχνη. Μου δίδαξε επίσης ότι η πράξη συνυπάρχει με το αποτέλεσμα και ότι το ψέμα είναι ο «Αντίχριστος» της τέχνης. Μου δίδαξε πολύ περισσότερα από όσα οι σπουδές μου στην Καλών Τεχνών στην Αθήνα ή στο Royal College στο Λονδίνο... Οσον αφορά δε το προσωπικό στίγμα, αυτό διαμορφώνεται όταν υπάρχει εσωτερική αλήθεια σε ό,τι δημιουργείς και όταν δεν φοβάσαι να αντιμετωπίσεις τον εαυτό σου, ανεβάζοντας τον εσωτερικό σου πήχη όλο και πιο ψηλά. Το ύφος και το στίγμα δεν είναι κάτι που το επιδιώκεις. Είναι σφραγίδα που «εκδίδεται» με βάση τις αρθρώσεις ενός περίπλοκου εικαστικού μηχανισμού που χαρακτηρίζει το προσωπικό «duende» του δημιουργού.

● Τι είναι η τέχνη για εσάς; Τι θέλετε να μεταδώσετε στον κόσμο και πώς βλέπετε να το προσλαμβάνουν οι άλλοι;

Η τέχνη είναι ένα υπερωκεάνιο που εκτελεί διαδρομές σε αχαρτογράφητα ύδατα και υπόσχεται ταξίδια σε ανοιχτές θάλασσες. Είναι όλα εκείνα που ορίζουν την ανθρώπινη ύπαρξη. Είναι πράξη τελετουργική που δίνει στο όραμα «σάρκα και οστά» και στην ψυχή φτερά για να πετάξει. Είναι το κέλυφος ενός μοναχικού κόσμου που αναζητά απεγνωσμένα να συναντήσει τον πυρήνα της ύπαρξής του. Κάποιοι πιστεύουν ότι ο δημιουργός είναι ένας γραφικός χασομέρης που ανακατεύει χρώματα και διάγει βίο νωχελικό μέσα στους τοίχους του ακατάστατου ατελιέ του…

Στην πραγματικότητα συνήθως συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Πολλή δουλειά μέσα στη μοναξιά και σε ανθυγιεινά περιβάλλοντα, σκληρή χειρωνακτική εργασία, κόπωση, αδιέξοδα... μέχρι να φτάσει η στιγμή της γέννας που οδηγεί στη λύτρωση. Τότε έρχεται και η δικαίωση που δίνει αξία στον μόχθο που επενδύθηκε μέχρι να προκύψει η πολυπόθητη εικόνα. Η τέχνη έχει έναν σπουδαίο προορισμό: να δίνει κουράγιο για τον καθημερινό αγώνα, να προσφέρει όραμα και να είναι όχημα μεταφοράς σε μοναδικά ταξίδια των αισθήσεων. Δημιουργός και θεατής κινούνται σε έναν κοινό άξονα συνύπαρξης και επικοινωνίας. Τους ενώνει η εικόνα και τους ευλογεί ο θεός της τέχνης. Πόση γοητεία και τι θαύμα η επικοινωνία μέσω της τέχνης...

● Θεωρείτε ότι βρίσκεστε σε εξελικτική πορεία όλα αυτά τα χρόνια; Υπάρχουν κάποια έργα που ξεχωρίζετε; Και οι στιγμές ικανοποίησης που σας προσφέρει η τέχνη είναι περισσότερες από τις αγωνίες και τις απογοητεύσεις;

Κάθε στάδιο στην εικαστική μου πορεία είναι αναπόσπαστο κομμάτι μιας ενιαίας διαδρομής. Σε κάθε δημιουργική πράξη συνυπάρχουν η αγωνία και η αμφισβήτηση, η χαρά και το δράμα. Ολα αυτά αποτελούν την κινητήρια δύναμη που καθορίζει τη δομή και την αντήχηση του έργου τέχνης. Κάθε περίοδος είναι το σκαλοπάτι που χωρίς αυτό δεν θα μπορούσε να υπάρξει η επόμενη. Είναι όλα τόσο στενά δεμένα μεταξύ τους που δεν μπορείς να ξεχωρίσεις κανένα από αυτά.

Κάθε στάδιο και ένα νέο πεδίο δράσης. Κάθε στιγμή και ένα εσωτερικό δάνειο για την εκπλήρωση του έργου. Ολο το ταξίδι αποτελείται από κουκκίδες και στίγματα που συνθέτουν την πορεία της δράσης και της αέναης κίνησης. Αυτή η ηρακλειτική λογική σημαδεύει τη ζωή και το έργο μου. Αλίμονο στον δημιουργό που μένει στάσιμος! Ο δρόμος της τέχνης δεν είναι στρωμένος με ρόδα. Υπάρχουν τεράστια ένταση και πολλά στάδια μέχρι να ολοκληρωθεί η ιδέα, που από αφηρημένη έννοια πρέπει να γίνει πραγματική εικόνα που οδηγεί στην τελική λύτρωση και τη χαρά που προκύπτει από κάτι τετελεσμένο.

● Ζωγραφική και γλυπτική είναι για εσάς συγκοινωνούντα δοχεία;

Σαφώς! Για μένα δεν διαχωρίζονται το ένα από το άλλο. Συνυπάρχουν και συνδιαλέγονται. Έχουν κοινό κώδικα επικοινωνίας. Αυτά που αλλάζουν είναι μόνο τα μέσα έκφρασης. Όλες οι τέχνες συνέχονται μεταξύ τους σε μία και σε κάθε μορφή το ζητούμενο είναι ένα και το αυτό: η δημιουργία!

[......................................]