[.......................]
Στη Θεσσαλονίκη, πράγματι, η όξυνση της οπαδικής βίας και η αναζωπύρωση
της φασιστικής βίας βρίσκονται τα τελευταία χρόνια σε μια χρονολογική
και πραγματολογική αλληλουχία. Τα αναρίθμητα «καρτέρια» (ενέδρες που
στήνουν ομάδες μπράβων επιχειρηματιών και τραμπούκων σε ανυποψίαστους
εχθρούς) πολλαπλασιάζονται παράλληλα με τις σκηνές της αμιγώς φασιστικής
βίας: τον ξυλοδαρμό του δημάρχου Γιάννη Μπουτάρη, τον βανδαλισμό των
εβραϊκών μνημείων, το κάψιμο της κατάληψης Libertatia, τη γενικότερη βία
και τους τραμπουκισμούς που προέκυψαν από τα εθνικιστικά αντιμακεδονικά
συλλαλητήρια, τα φασιστικά επεισόδια στην Σταυρούπολη, αλλά επίσης και
τις επιθέσεις σε οπαδικές ή αθλητικές εκφράσεις που δεν στοιχήθηκαν με
τον εθνικισμό. Φασίστες οπαδοί του ΠΑΟΚ επιτέθηκαν στο αυτοοργανωμένο
αθλητικό σωματείο «Προοδευτική Τούμπας» (το οποίο δημιούργησαν άλλοι
οπαδοί του ΠΑΟΚ), αλλά και τον ιστορικό σύνδεσμο «Θύρα 4», ο οποίος
εξέφραζε αντιφασιστικές θέσεις. Να όμως που ο ένας από τους δολοφόνους
του Άλκη φαίνεται να σχετιζόταν με αυτήν την τελευταία. Το φαινόμενο
μοιάζει αίφνης πιο περίπλοκο απ’ όσο θα βόλευε τις βιαστικές αναλύσεις.
Η ελληνική κοινωνία κυριαρχείται εδώ και αρκετά χρόνια από τη μανία ενός ιδιότυπου «μονοπωλίου στην αρετή», που τη διατρέχει κάθετα και οριζόντια, και τείνει να μετατραπεί σε ένα φαινόμενο διαταξικό και διαπολιτικό, με κοινή συνισταμένη τον θυμό. Η συντριβή του άλλου δεν είναι φαντασίωση της ακροδεξιάς περιοριστικά. Στη Θεσσαλονίκη, όπου η περιθωριοποίηση δεν βιώνεται μόνο κοινωνικά, αλλά και τοπικά, η τυφλή μηδενιστική οργή βρήκε δύο μεγάλους αγωγούς: την ακροδεξιά και τις οπαδικές ομαδοποιήσεις. Το κοινό υποσύνολο είναι μεγάλο, αλλά δεν πρέπει να κάνουμε το λάθος να θεωρούμε τα δύο σύνολα ως ένα και ενιαίο.
[..............]
Η ΕΠΟΧΗ: Φασιστική βία και οπαδική βία: Στερεότυπα γύρω από τα περιθώρια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου