Γάλλος σκιτσογράφος, συνδημιουργός του Ιζνογκούντ, μαζί με τον συμπατριώτη του σεναριογράφο Ρενέ Γκοσινί (Αστερίξ, Λούκι Λουκ).

Ο Ζαν Ταμπαρί γεννήθηκε στη Στοκχόλμη στις 5 Μαρτίου 1930, από πατέρα μουσικό (έπαιζε βιολί) και μητέρα νοικοκυρά. Ξεκίνησε να δουλεύει ως γυψαδόρος, αλλά από το 1956 ασχολήθηκε με το σκίτσο στο εβδομαδιαίο γαλλικό περιοδικό Vaillant.

Την ίδια χρονιά δημιούργησε τη σειρά κόμικς Richard et Charlie, με ήρωες δύο φίλους με διαφορετικούς χαρακτήρες, τον Ρισάρ και τον Σαρλί, που μπλέκουν σε περιπέτειες. Το 1959 το πενάκι του «γεννά» τον Totoche (Τοτός) και τους φίλους του, μια χαρούμενη και ζωηρή παρέα παιδιών, που ζουν και δρουν στο Παρίσι. Τον επόμενο χρόνο συνεργάζεται για πρώτη φορά με τον σεναριογράφο Ρενέ Γκοσινί και δημιουργεί τον Valentin (Βαλεντέν), ένα νεαρό αφελή αλήτη, που περιπλανιέται στη γαλλική επαρχία και μπλέκει σε απίστευτες περιπέτειες παρά τη θέλησή του.

Το 1962 έρχεται η αναγνώριση για τον Ταμπαρί, όταν συνεργάζεται και πάλι με τον Γκοσινί και σχεδιάζει τον ραδιούργο βεζίρη Ιζνογκούντ (από τις αγγλικές λέξεις «is no good») που «θέλει να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη», ανατρέποντας τον καλό χαλίφη της Βαγδάτης. Η πρώτη ιστορία κυκλοφορεί στις 15 Ιανουαρίου 1962 με τον τίτλο Les aventures du Calife Haroun el Poussah (Οι περιπέτειες του χαλίφη Χαρούν αλ Πουσάχ) και δημοσιεύεται στο περιοδικό Pilote. Ο κακός Ιζνογκούντ γρήγορα θα επισκιάσει τον καλό χαλίφη και θα αναδειχθεί σε πρωταγωνιστή της σειράς. Έτσι, το κόμικ θα μετονομασθεί σε Les aventures d'Iznogoud (Οι περιπέτειες του Ιζνογκούντ). Μετά τον θάνατο του Γκοσινί το 1977, ο Ταμπαρί θα συνεχίσει τη σειρά μόνος του, γράφοντας και το σενάριο.

Στα τέλη της δεκαετίας του '70 γνωρίζεται με τον νεαρό γάλλο δημοσιογράφο Φρανσίς Σλομκά, με τον οποίο συνεργάζεται στη δημιουργία των περιπετειών του Totoche και των Corinne à Jeannot, δύο ηρώων από τη σειρά Richard et Charlie.

Το 2004, ο Ζαν Ταμπαρί υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο, που ανέστειλε τη δημιουργική του δραστηριότητα. Πέθανε στις 18 Αυγούστου 2011 στο χωριό Πον-Λ’ Αμπέ-ντ’ Αρνού της νοτιοδυτικής Γαλλίας, όπου ζούσε τα τελευταία τριάντα χρόνια.