Αν-ήθικα διδάγματα από τη δεύτερη σφαγή των Αρμενίων
Ενώ ο κόσμος όλος καίγεται από τη νομοτελειακή επιστροφή του κορονοϊού, που θερίζει ζωές χάρη πρωτίστως στην –αδικαιολόγητη, μετά το πρώτο σοκ– ανετοιμότητα (και συνάμα ανεντιμότητα) των κυβερνήσεων μπροστά στο αναπόδραστο και προαναγγελθέν «δεύτερο κύμα», και εκμεταλλευόμενος το παραδοσιακό διεθνές «κενό εξουσίας», όποτε στήνονται προεδρικές κάλπες στις ΗΠΑ, αλλά και την παντελή αδιαφορία των Ευρωπαίων, ο «τσάρος» Πούτιν με τον λυκοσύμμαχό του Ερντογάν ολοκλήρωσαν τη βρόμικη δουλειά σε βάρος των Αρμενίων στον Καύκασο, ύστερα από ενάμιση μήνα άγριων μαχών με χιλιάδες νεκρούς.
Ειδικά ο Πούτιν πέτυχε μ’ έναν σμπάρο δυο τρυγόνια. Από τη μια μεριά επιβεβαίωσε ξανά τον ρόλο του ως «κλειδοκράτορα» στην παλιά σοβιετική ζώνη επιρροής του, επιβάλλοντας μια «Σιδηρά Ειρήνη» που θα εποπτεύεται όχι πολιτικά, αλλά πρακτικά και επί του πεδίου από 2.000 πάνοπλους Ρώσους στρατιώτες. Αφετέρου, ξεφορτώνεται, όπως όλα δείχνουν, μια και καλή τον ενοχλητικό φιλο-δυτικό Αρμένη πρωθυπουργό Νικόλα Πασινιάν, που χρεώθηκε μια οδυνηρή για το έθνος του ήττα και συνθηκολόγηση και αναγκάστηκε να παραδώσει στους Αζέρους το μισό σχεδόν Ναγκόρνο Καραμπάχ. Εναν δημοφιλέστατο και μαχητικό πολιτικό, που ήρθε στην εξουσία το 2018 καβάλα σε ένα κύμα ειρηνικών διαδηλώσεων κατά της διαφθοράς, τόλμησε να αμφισβητήσει το στάτους κβο και να τα βάλει με τις (διαπλεκόμενες με τη Ρωσία) ολιγαρχικές ελίτ της χώρας του, και τώρα έφτασε να αντιμετωπίζεται σαν εθνοπροδότης από μεγάλη μερίδα των πρώην υποστηρικτών του...
Ειδικά η πρόβλεψη της συμφωνίας, πως οι Ρώσοι «κυανόκρανοι» θα ελέγχουν τόσο την μοναδική οδική σύνδεση ανάμεσα στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ και την Αρμενία, την οποία ουσιαστικά διέκοψαν οι Αζέροι με την κατάληψη της κομβικής σημασίας πόλης Σούσι, όσο και την οδική σύνδεση με τον αζερικό θύλακα του Ναχιτσεβάν, που ώς τώρα ήταν παρά φύσει αποκομμένος από την υπόλοιπη χώρα, δείχνει τον βαθμό στον οποίο ο «τσάρος» είναι ο πραγματικός νικητής στον αιματηρό πόλεμο των έξι εβδομάδων, χωρίς η χώρα του να ρίξει ούτε μια τουφεκιά...
Για τον άλλο νικητή, τον Ερντογάν, τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα. Ναι μεν με την άμεση (με σύγχρονους ιπτάμενους και μη επανδρωμένους «Μπαϊρακτάρηδες» και με πλήθος ένστολων Τούρκων «συμβούλων») και την έμμεση (οι γνωστοί... αερομεταφερόμενοι από μέτωπο σε μέτωπο τζιχαντιστές μισθοφόροι) εμπλοκή του και σε αυτόν τον πόλεμο, μετά από εκείνον της Συρίας και της Λιβύης, προώθησε κι άλλο την εικόνα του ως «προστάτη» των απανταχού μουσουλμάνων αδελφών, αλλά και ως μετα-οθωμανού σουλτάνου με εδαφικές και γεωπολιτικές βλέψεις σε όλα ανεξαιρέτως τα παλιά σουλτανικά δοβλέτια, αλλά την ίδια στιγμή είναι φανερό πως έχει ανοίξει περισσότερα μέτωπα από όσα μπορεί να διαχειριστεί, ειδικά στην οικτρή οικονομική κατάσταση που έχει φέρει πλέον τη χώρα του.
Και η επικράτηση στις ΗΠΑ του «ψυχροπολεμιστή» Μπάιντεν, ενός «γερακιού» που, ως... ισόβιος σχεδόν γερουσιαστής και μέλος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων, δεν έχασε ποτέ ευκαιρία να συγκρουστεί με τα ρωσικά συμφέροντα, με αποκορύφωμα την άμεση εμπλοκή του ως αντιπροέδρου του Ομπάμα στην ουκρανική τραγωδία και τριχοτόμηση πριν έξι μόλις χρόνια, προοιωνίζεται σοβαρές αλλαγές στη «Νέα Τάξη» που πάνε να φτιάξουν Ρώσοι και Τούρκοι στην ευρύτερη γεωπολιτική γειτονιά μας.
Αν
πρέπει να κρατήσουμε κάτι από όλα αυτά, ως κάτοικοι ενός νεοελληνικού
κράτους που χρωστά κυριολεκτικά την ίδρυσή του –όπως και πολλά από τα
μετέπειτα δεινά του– στο γεγονός ότι βρίσκεται πάνω ακριβώς στο σημείο
όπου εφάπτονται οι δυο τεκτονικές πλάκες του αέναου «Μεγάλου Παιχνιδιού»
ισχύος μεταξύ Ρωσίας και Δύσης, συγκυρία που οδήγησε στο... «ατύχημα»
της Ναυμαχίας του Ναυαρίνου, είναι πως τόσο ο Μπάιντεν όσο και ο Πούτιν
δεν έχουν κανένα πρόβλημα να θυσιάζουν τα πιόνια τους και να
ακρωτηριάζουν βάναυσα τους μικρούς και εύπιστους «αδελφούς λαούς», που
κάνουν το ιστορικό λάθος να τους εμπιστευτούν την ασφάλειά τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου