Ντιέγκο Μαραντόνα: πάντα με τους φτωχούς και τους αδικημένους

 

Ντιέγκο Μαραντόνα: Ο θρύλος που δεν έκρυψε ποτέ τα "πιστεύω" του

Επιμέλεια: sport24.gr

6-8 λεπτά

---

Ο Ντιέγκο Μαραντόνα δεν έκρυψε ποτέ τις πολιτικές, αλλά και κοινωνικές πεποιθήσεις του, πάλεψε απέναντι στην φτώχεια, ενώ στήριξε ηγέτες, όπως ο Φιντέλ Κάστρο και ο Ούγκο Τσάβες.

Η Τετάρτη 25 Νοεμβρίου του 2020 θα χαραχθεί ανεξίτηλη στο "βιβλίο" της ιστορίας του ποδοσφαίρου. Ο Ντιέγκο Μαραντόνα, ένας από τους σπουδαιότερους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών, για ορισμένους ο μεγαλύτερος, έφυγε από την ζωή σε ηλικία 60 ετών, ύστερα από ανακοπή καρδιάς.

Η είδηση έκανε το γύρο του πλανήτη και σκόρπισε θλίψη όχι μονάχα στον κόσμο του ποδοσφαίρου, καθώς ο Ντιεγκίτο αποτέλεσε μία από τις πιο εμβληματικές φιγούρες, ήταν ένας άνθρωπος με τον οποίο μεγάλωσαν γενιές και γενιές.

Ο Μαραντόνα ξεχώριζε όχι μόνο για τον μύθο που είχε δημιουργήσει γύρω από το όνομά του, αλλά και για τις πολιτικές και κοινωνικές του θέσεις. Ο Αργεντίνος θρύλος ήταν από τους λίγους παίκτες που είχε εκφράσει δημόσια τις πεποιθήσεις του χωρίς να κρύβεται για τα πολιτικά, αλλά και κοινωνικά πιστεύω του. Μάλιστα, δεν έχανε στιγμή να καμαρώνει γι' αυτά.

Ο ΜΑΡΑΝΤΟΝΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ

"Η φτώχεια είναι κακή, δύσκολη και την γνωρίζω καλά. Θέλεις πολλά πράγματα και το μόνο που μπορείς να κάνεις γι' αυτά είναι να τα ονειρευτείς. Θα ήταν καλό αν υπήρχε μεγαλύτερη δικαιοσύνη. Μακάρι αυτοί που έχουν πολλά να είχαν λίγο λιγότερα και αυτοί που έχουν λίγα να είχαν λίγα περισσότερα" ήταν μία από τις ατάκες που συνόδευαν τον Μαραντόνα.

Ο Αργεντίνος θρύλος απεχθανόταν την φτώχεια και μέχρι το τέλος της ζωής του την αντιμαχόταν. Τον Μάιο βοήθησε μία φτωχή περιοχή του Μπουένος Άιρες να ξεπεράσει τα οικονομικά προβλήματα που προκάλεσε ο ιός του COVID-19. Έβγαλε μία φανέλα του από τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1986 σε δημοπρασία, ώστε να συγκεντρωθούν χρήματα. "Θα το ξεπεράσουμε" έγραψε ο ίδιος πάνω στην φανέλα.

Στην ιστορία έχει μείνει η πρωτοβουλία του το 1984 να παίξει ένα φιλανθρωπικό παιχνίδι με τους ποδοσφαιριστές της Νάπολι σε ένα από τα φτωχότερα προάστια της πόλης, ώστε να συγκεντρωθούν χρήματα για την επέμβαση ενός φτωχού παιδιού, παρά τις διαφωνίες της διοίκησης των παρτενοπέι. Ο Ντιεγκίτο μπήκε σε ένα τερέν γεμάτο λάσπη και χωρίς φόβο για την υγεία του, τα έδωσε όλα για το παιδί.

To 2005 φέρεται να τα έβαλε και με τον Πάπα για το ζήτημα της φτώχειας. "Πήγα στο Βατικανό και είδα χρυσές στέγες. Τότε άκουσα τον Πάπα να λέει ότι ανησυχεί για τα φτωχά παιδιά. Πώς; Πούλα τις στέγες" σχολίασε στο Indepedent, δείχνοντας με αυτόν τον τρόπο την δυσαρέσκειά του για τα πλούτη της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.

Η ΦΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΦΙΝΤΕΛ ΚΑΣΤΡΟ

Ο Μαραντόνα, εκτός από κοινωνικές είχε και πολιτικές ευαισθησίες. Ο Αργεντίνος θρύλος θαύμαζε τις επαναστατικές φιγούρες και οι δεσμοί του με την Κούβα ήταν πάρα πολύ στενοί. Μάλιστα, είχε τατουάζ του Ερνέστο Τσε Γκεβάρα στο ένα του χέρι και του Φιντέλ Κάστρο στο πόδι του.

Με τον Κουβανό επαναστάτη είχαν ιδιαίτερες σχέσεις, οι οποίες χτίστηκαν με τα χρόνια. Ο Μαραντόνα επισκέφθηκε για πρώτη φορά την Κούβα το 1987 μετά το Μουντιάλ στο Μεξικό και εκ τότε άρχισε να αναπτύσσει φιλία μαζί του. "Οι ιδέες δεν είναι ποτέ διαπραγματεύσιμες" είχε συμβουλεύσει ο Φιντέλ τον Αργεντίνο, σε μία από τις πολλές συζητήσεις που είχαν μεταξύ τους για την πολιτική, αλλά και το ποδόσφαιρο.

Η Κούβα είχε σταθεί στον Μαραντόνα σε δύσκολές του στιγμές. Το 2000, όταν πάλευε με την απεξάρτηση από τα ναρκωτικά, ο Φιντέλ τον είχε προσκαλέσει στην κλινική της χώρας του για περίθαλψη. "Ήταν σαν πατέρας μου. Μου άνοιξε τις πόρτες της Κούβας, όταν της Αργεντινής ήταν κλειστές" είχε σχολιάσει ο Ντιέγκο. Ο ηγέτης της κουβανικής επανάστασης πέθανε σε μία ειρωνεία της τύχης στις 25 Νοεμβρίου του 2016. "Μας άφησε, αλλά θα μας καθοδηγεί όπως ο Τσέ και ο Τσάβες" τόνισε για τον θάνατό του Κάστρο.

ΘΑΥΜΑΣΤΗΣ ΗΓΕΤΩΝ ΤΗΣ ΛΑΤΙΝΙΚΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ

Ο Μαραντόνα, εκτός από την Κούβα θαύμαζε και την Βενεζουέλα. Το 2005 συναντήθηκε με τον Ούγκο Τσάβες, τον οποίο είχε χαρακτηρίσει ως έναν υπέροχο άνθρωπο. "Όσα λένε και κάνουν ο Φιντέλ και ο Τσάβες, είναι σωστά" είχε υποστηρίξει ο Ντιεγκίτο, ο οποίος δήλωνε "Τσαβίστα". Όταν ο ηγέτης της Βενεζουέλας πέθανε έδειξε την στήριξή του στον διάδοχό του, Νικολάς Μαντούρο, με τον οποίο είχαν αναπτύξει επίσης φιλία.

Ο Αργεντίνος θρύλος το 2019 είχε υποστηρίξει επίσης τον τέως πρόεδρο της Βολιβίας, Έβο Μοράλες, ο οποίος αποτελεί ίνδαλμα του αγώνα των αυτοχθόνων στη Λατινική Αμερική. Στην Βολιβία είχε ξεσπάσει πολιτική κρίση γύρω από τις κατηγορίες εναντίον του για καλπονοθεία κατά τη νίκη του στις προεδρικές εκλογές.

Ο Μαραντόνα είχε αναρτήσει κοινή φωτογραφία τους στο Instagram γράφοντας: "Λυπάμαι για το πραξικόπημα που ενορχηστρώθηκε στην Βολιβία. Ειδικά για τον λαό της Βολιβίας και τον Έβο Μοράλες, έναν καλό άνθρωπο που πάντα δούλευε με ταπεινότητα". Ο Ντιεγκίτο έδειχνε συμπάθεια στις χώρες της Λατινικής Αμερικής, που βρίσκονταν απέναντι από τις ΗΠΑ.

ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΗΠΑ

Οι σχέσεις του Ντιέγκο Μαραντόνα με τις ΗΠΑ δεν ήταν και οι καλύτερες. Το 2005 είχε διαδηλώσει στην Μαρ Ντελ Πλάτα της Αργεντινής κατά του Τζορτζ Μπους φορώντας μπλουζάκι το όποιο έγραφε "STOP BUSH". Γενικότερα ο Αργεντίνος θρύλος καταδίκαζε την εξωτερική πολιτική της Αμερικής και τις επεμβάσεις της σε άλλες χώρες.

Ωστόσο, είχε δείξει συμπάθεια προς τον Μπαράκ Ομπάμα, του οποίου στήριξε την εκλογή, όπως φάνηκε σε συνέντευξή του. "Νομίζω ότι ο Τζορτζ Μπους είναι δολοφόνος. Μου αρέσει αλλαγή. Μου αρέσει ο Ομπάμα, νομίζω θα κάνει καλή δουλειά" είχε δηλώσει.

Ο Μαραντόνα δεν τα πήγαινε καλά ούτε με τον Ντόναλντ Τραμπ, τον οποίο αποκαλούσε συχνά σε δηλώσεις του "καρτούν" και "μαριονέτα". Μάλιστα, σύμφωνα με τον δικηγόρο του δεν παραχωρήθηκε στον Ντιέγκο βίζα για τις ΗΠΑ, εξαιτίας προσβολής του προς τον πρόεδρο. "Κάθε φορά που τον βλέπω στην τηλεόραση αλλάζω κανάλι" είχε σχολιάσει στο RT. Παράλληλα, μιλούσε με τα καλύτερα λόγια για τον Βλάντιμιρ Πούτιν χαρακτηρίζοντας τον Ρώσο πρόεδρο ως φαινόμενο.

Ο Ντιέγκο έζησε την ζωή του, όπως εκείνος ήθελε. Δεν κράτησε καμία από τις πεποιθήσεις του για τον εαυτό του και δεν φοβόταν να κάνει εχθρούς, εξαιτίας των πιστεύω του. Όμως, η στάση του αυτή ήταν που τον έκανε ξεχωριστό και είχε ως αποτέλεσμα να εμπνεύσει, αλλά και να αποκτήσει τον σεβασμό εκατομμύριων ανθρώπων, ακόμη και εκείνων που δεν συμφωνούσαν μαζί του.