gerontakos

«Έχω πει μερικές φορές στον εαυτό μου ότι αν υπήρχε μία μόνο πινακίδα στην είσοδο κάθε εκκλησίας που να απαγόρευε την είσοδο σε οποιονδήποτε με εισόδημα πάνω από ένα συγκεκριμένο ποσό , θα γινόμουν αμέσως χριστιανή» . Σιμόν Βέιλ, Γαλλίδα φιλόσοφος και πολιτική ακτιβίστρια (1909-1943)

Δευτέρα, Ιανουαρίου 14, 2019

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΣ ΚΑΙ ΑΝΥΠΟΤΑΧΤΟΣ ΔΙΑ ΒΙΟΥ

Είναι συγκινητική η προσπάθεια που κάνει η Νατάσα Παπαδοπούλου για να μην ξεχαστεί το όνομα μαζί με το έργο του Κοζανίτη τροβαδούρου και αντιστασιακού Πάνου Τζαβέλλα. Κάθε χρόνο, από τότε που εκείνος άφησε τα εγκόσμια, διοργανώνει μία μεγάλη συναυλία στη μνήμη του με τη συμμετοχή μουσικών συνοδοιπόρων του, αλλά και νεότερων συναδέλφων του.

Δεν είναι αμελητέο το ότι η «σταρ» Νατάσσα Μποφίλιου κάθε φορά συμμετέχει στις συναυλίες για τον Πάνο Τζαβέλλα, ενώ στην τελευταία δισκογραφική της έκδοση συμπεριέλαβε και το τραγούδι του με τίτλο «Μάη'μ, Μάη'μ»! Η Παπαδοπούλου είναι ένας άνθρωπος θετικός που έχω την αίσθηση - ειδικά μετά απ' την ακόλουθη συνέντευξη - πως αγάπησε πραγματικά τον Τζαβέλλα και αγόγγυστα μοιράστηκε τη ζωή της με τη δική του.
Και η ζωή του δεν ήταν εύκολη, κάθε άλλο θα έλεγα! Επρόκειτο για έναν φωτισμένο δημιουργό και για έναν ιδεολόγο που παρέμεινε πιστός ως το τέλος στις αρχές του, για τις οποίες πέρασε δια πυρός και σιδήρου κυριολεκτικά. Οι ιστορίες που μου χάρισε η Παπαδοπούλου είναι συγκλονιστικές, όπως τις άκουσε κι αυτή από τον σύντροφο της.
Ο Πάνος Τζαβέλλας αποτελεί έναν εντελώς πρωτότυπο καρπό από το μεγάλο δέντρο του ελληνικού τραγουδιού. Κοίτα να δεις πώς γυρνάνε τα χρόνια! Μία δεκαετία πριν ο «Κυρ - Παντελής» του θα ακουγόταν έως και με μία διάθεση γραφικότητας...Σήμερα, δυστυχώς, ο κόσμος ολόκληρος και η μικρή Ελλάδα γέμισαν από κυρ - Παντελήδες, τους μικροαστούς νοικοκυραίους που εκείνοι σκότωσαν στην ουσία τα τελευταία θύματα από τη σύγχρονη άνοδο του φασισμού!
Διαβάστε λοιπόν την ιστορία του πολυτάραχου βίου του Τζαβέλλα, έτσι όπως τη γνώρισε από πρώτο χέρι η, επί 40 χρόνια σχεδόν, σύντροφος του στην τέχνη και στην καθημερινότητα:

Βλέπω εδώ τα βιβλία του Τζαβέλλα σε φωτοτυπίες. Έχουν εξαντληθεί και τα ανατυπώσατε;
Βασικά ο Πάνος δεν τα πούλαγε τα βιβλία του, τα χάριζε. Τα έβγαζε μόνος του με εξαίρεση το τελευταίο, το «Ζιγκ ζαγκ στο δάσος του θανάτου», που το έβγαλε με τον Παπαζήση, με τον οποίο είχαν κάνει φυλακή επί χούντας. Το «Ανταρτο-Rock» το ξανάβγαλα εγώ, γιατί το 2008 είχε πιάσει φωτιά το σπίτι μας. Νοέμβριος ήταν και τον Ιανουάριο του 2009 ο Πάνος πέθανε.
Και πως έπιασε φωτιά το σπίτι σας;
Από το '78 είχαμε ένα δώμα 35 τετραγωνικά πάνω στη θάλασσα στην Πειραϊκή. Όταν ήταν άρρωστος ο Πάνος στη Σοβιετική Ένωση, του λέγανε οι γιατροί: «Εσύ θα είσαι μπροστά στη θάλασσα, θα κολυμπάς και θα βρεις και μια νέα γυναίκα»...Εντάξει, όλα τα βρήκε (γέλια). Κολυμπούσαμε μαζί χειμώνα - καλοκαίρι, τα τελευταία τρία χρόνια έχω σταματήσει. Το 2008 κάηκε ολοσχερώς το σπίτι. Εγώ έλειπα, ήμουν στην αδερφή μου, που σκοτώθηκε σε αυτοκινητικό πριν πέντε χρόνια. Με ειδοποιούν: «Νατάσα, καίγεται το σπίτι»! Τι είχε γίνει; Ο Πάνος ήταν ήδη 84 ετών και είχε αρχίσει να ξεχνάει. Είχε δυο λάμπες από πάνω του και όλη νύχτα διάβαζε. Η μία λάμπα έσκασε και το σπίτι λαμπάδιασε.
Πως γλίτωσε ο άνθρωπος;
Μα αυτό είναι! Σύρθηκε μέχρι την ταράτσα. Τον ψάχναμε το πρωί και δεν τον βρίσκαμε. Σπάσαμε την πόρτα της ταράτσας και τον βρήκαμε αγκαλιά με την κιθάρα του. Μετά στο νοσοκομείο, που νοσηλευόταν με καρκίνο στο στομάχι, μου έλεγε χαρακτηριστικά: «Με κυνηγούσαν οι φλόγες»! Καμιά φορά λέω - και δεν ξέρω αν είναι σωστό - πως ο Πάνος πέρασε από φωτιές και στα νιάτα του και στα γεράματα του...Χάσαμε τα πάντα! Τα σοβιετικά βιβλία του, τρεις επιστολές του Σοστακόβιτς που τον είχε γνωρίσει, τις παρτιτούρες του, δεν έμεινε τίποτα...Το σπίτι ξαναφτιάχτηκε μέχρι τα τέλη του 2009, αλλά ο Πάνος δεν πρόλαβε να το δει. Το σχεδίασε απ' την αρχή η φίλη μας, η ηθοποιός και καλή αρχιτεκτόνισσα Γεωργία Ζώη, που είχαμε γνωρίσει στην ταινία «Το κόκκινο τραίνο» με το τραγούδι του Πάνου στους τίτλους σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου. Το έκανε όμορφο το σπίτι η Γεωργία!