Τα πλαστικά που πετάμε καταλήγουν στο... στομάχι μας!
Ο
πλανήτης κινδυνεύει να γίνει μια απέραντη χωματερή πλαστικών
απορριμμάτων. Χαρακτηριστικό είναι ότι το 85% των απορριμμάτων που
καταλήγουν στη θάλασσα είναι πλαστικά, με τις προβλέψεις να λένε ότι
μέχρι το 2050 αυτά θα είναι περισσότερα ακόμα κι από τα ψάρια. Τα ψάρια
τρώνε τα μικροπλαστικά που βρίσκονται στο νερό κι εμείς τρώμε τα ψάρια.
Άρα τρώμε πλαστικό και δεν το ξέρουμε... Για την ακρίβεια δεν το ξέραμε, αλλά τώρα το μάθαμε κι επισήμως.
Μία νέα διεθνής έρευνα που παρουσιάστηκε αυτή την εβδομάδα στο συνέδριο της Οργάνωσης Ευρωπαίων Γαστρεντερολόγων απέδειξε ότι τα μικροπλαστικά είναι όχι απλώς έχουν περάσει στην τροφική αλυσίδα, αλλά έχουν φτάσει και στο στομάχι μας.
Πιο συγκεκριμένα, οι ερευνητές του Ιατρικού Πανεπιστημίου της Βιέννης και της Υπηρεσίας Περιβάλλοντος της Αυστρίας, με επικεφαλής τον δρα Φίλιπ Σβαμπλ,ανίχνευσαν μικροπλαστικά σε ανθρώπινα κόπρανα. Η μελέτη που έγινε σε 8 χώρες - την Ιταλία, την Ολλανδία, τη Βρετανία, την Αυστρία, την Πολωνία, τη Ρωσία, τη Φινλανδία και την Ιαπωνία – έδειξε πως ανιχνεύθηκαν τουλάχιστον 9 διαφορετικά είδη μικροπλαστικών σε ένα δείγμα, με πιο συχνά τα σωματίδια από πολυπροπυλένιο (ΡΡ) και τερεφθαλικό πολυαιθυλένιο (ΡΕΤ). Κατά μέσο όρο κάθε δείγμα περιείχε 20 σωματίδια μικροπλαστικών ανά δέκα γραμμάρια κοπράνων.
«Είναι η πρώτη έρευνα του είδους της και επιβεβαιώνει αυτό που υποπτευόμασταν εδώ και καιρό, ότι τα πλαστικά τελικά φθάνουν στο ανθρώπινο έντερο», δήλωσε ο Σβαμπλ. «Αυτό», πρόσθεσε, «γεννά ιδιαίτερη ανησυχία για το τι μπορεί να σημαίνει, ιδίως για τους ασθενείς με γαστρεντερικές παθήσεις. Τα πιο μικρά σωματίδια μικροπλαστικών είναι ικανά να διεισδύουν στην κυκλοφορία του αίματος, στο λεμφικό σύστημα, ακόμη και στο ήπαρ». «Πρέπει πλέον να κάνουμε περισσότερες μελέτες για να κατανοήσουμε τι σημαίνει αυτό για την ανθρώπινη υγεία», τόνισε.
Η παρουσίαση της έρευνας:
Τι είναι τα μικροπλαστικά
Τα μικροπλαστικά είναι πολύ μικρά σωματίδια πλαστικού υλικού, συνήθως μικρότερα από 5 mm. Μπορούν να σχηματιστούν μέσω της φυσιολογικής φθοράς μεγαλύτερων κομματιών πλαστικού, αλλά και συνθετικών υφασμάτων. Μπορούν επίσης να κατασκευαστούν και να προστεθούν σκόπιμα σε προϊόντα, κυρίως σε καλλυντικά και σε προϊόντα προσωπικής υγιεινής.
Τα μικροπλαστικά δεν «εισβάλλουν» στον ανθρώπινο οργανισμό μόνο από τα ψάρια, τα θαλασσινά και το αλάτι που έχουν μολυνθεί, αλλά οι επιστήμονες προειδοποιούν ότι η κατανάλωση τροφίμων που διατηρούνται σε πλαστικές συσκευασίες, καθώς επίσης νερού και αναψυκτικών από πλαστικά μπουκάλια είναι εξίσου επικίνδυνη. Εντοπίζονται, δε, ακόμη και στη σκόνη που αναπνέουμε.
Σύμφωνα με την έρευνα τα μικροπλαστικά που εισέρχονται στο πεπτικό σύστημα του ανθρώπου μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά την υγεία, μεταξύ άλλων επιδρώντας στο ανοσοποιητικό σύστημα ή συμβάλλοντας στην μεταφορά τοξικών χημικών και παθογόνων μικροοργανισμών στο σώμα.
Η Χέδερ Λέσλι, ειδική περιβαλλοντικής χημείας και τοξικολογίας από το Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ, σε συνέντευξή της έχει περιγράψειι τα μικροπλαστικά ως έναν πολύ σημαντικό παράγοντα μόλυνσης. Τα παρομοιάζει σαν ένα πιάτο με σπαγκέτι, όπου τα πλαστικά είναι τα μακαρόνια και οι χημικές ουσίας η σάλτσα γύρω από αυτά. «Ανάλογα με τη συνταγή, μπορείτε να έχετε μερικά πλαστικά που είναι τοξικά. Στη πραγματικότητα πολλές ουσίες που προκαλούν ανησυχία συνδέονται με πλαστικά προϊόντα», τονίζει. Σημειώνει πως ανησυχεί επίσης για την λεγόμενη τοξικότητα των σωματιδίων. «Εάν μικροσκοπικά σωματίδια, συμπεριλαμβανομένων των πλαστικών βρουν τον δρόμο προς έναν ιστό στο σώμα σας, μπορούν να προκαλέσουν αυτό που ονομάζεται οξειδωτικό στρες, το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε χρόνια φλεγμονή κι αυτή με τη σειρά της να οδηγήσει στην εμφάνιση αρκετών χρόνιων παθήσεων».
Δώδεκα νούμερα που πρέπει να μας προβληματίσουν
Η παγκόσμια παραγωγή πλαστικών έχει αυξηθεί σημαντικά από τη δεκαετία του 1950 και συνεχίζει να αυξάνεται κάθε χρόνο. Χάρη στις πολλές πρακτικές χρήσεις τους και το χαμηλό τους κόστος τα πλαστικά χρησιμοποιούνται ευρύτατα στην καθημερινή ζωή, με συνέπεια οι άνθρωποι να εκτίθενται συνεχώς σε αυτά - το ίδιο και το περιβάλλον.
Χαρακτηριστικό είναι ότι 43% των θαλάσσιων απορριμμάτων αποτελείται από 10 τύπους πλαστικών μιας χρήσης, όπως συσκευασίες φαγητού, πλαστικά ποτήρια και κουτάκια αναψυκτικών, μπατονέτες, πλαστικά πιατάκια - πιρουνάκια - καλαμάκια, πλαστικά μπουκάλια, μπαλόνια, πακέτα και πλαστικά συσκευασίας, αποτσίγαρα, προϊόντα υγιεινής και πλαστικές σακούλες. Στο πλαίσιο αυτό η Επιτροπή Περιβάλλοντος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ψήφισε πριν λίγες μέρες υπέρ της πλήρους απαγόρευσης από την αγορά της ΕΕ μέχρι το 2021 των πλαστικών προϊόντων μίας χρήσης.
Τι κάνουμε όμως μέχρι τότε; πρώτα από όλα οφείλουμε να μειώσουμε την προσωπική μας χρήση πλαστικών προϊόντων. Δεύτερον δεν πετάμε σκουπίδια στο δρόμο ή στο περιβάλλον. Επίσης, επιλέγουμε ρούχα από φυσικές ίνες, όπως το βαμβάκι και το λινάρι και όχι συνθετικές και αποφεύγουμε τα προϊόντα προσωπικής υγιεινής που περιέχουν μικροπλαστικά στα συστατικά τους. Δεν φτάνει να πληρώνουμε την πλαστική σακούλα, την καταργούμε και χρησιμοποιούμε τσάντες πολλαπλών χρήσεων. Και τέλος, ανακυκλώνουμε!
Γιατί αν δεν ανακυκλώσουμε το πλαστικό, όπως φαίνεται εκείνο θα κάνει τον κύκλο του και θα καταλήξει πάλι σε εμάς. Και συγκεκριμένα... στο στομάχι μας!
Άρα τρώμε πλαστικό και δεν το ξέρουμε... Για την ακρίβεια δεν το ξέραμε, αλλά τώρα το μάθαμε κι επισήμως.
Μία νέα διεθνής έρευνα που παρουσιάστηκε αυτή την εβδομάδα στο συνέδριο της Οργάνωσης Ευρωπαίων Γαστρεντερολόγων απέδειξε ότι τα μικροπλαστικά είναι όχι απλώς έχουν περάσει στην τροφική αλυσίδα, αλλά έχουν φτάσει και στο στομάχι μας.
Πιο συγκεκριμένα, οι ερευνητές του Ιατρικού Πανεπιστημίου της Βιέννης και της Υπηρεσίας Περιβάλλοντος της Αυστρίας, με επικεφαλής τον δρα Φίλιπ Σβαμπλ,ανίχνευσαν μικροπλαστικά σε ανθρώπινα κόπρανα. Η μελέτη που έγινε σε 8 χώρες - την Ιταλία, την Ολλανδία, τη Βρετανία, την Αυστρία, την Πολωνία, τη Ρωσία, τη Φινλανδία και την Ιαπωνία – έδειξε πως ανιχνεύθηκαν τουλάχιστον 9 διαφορετικά είδη μικροπλαστικών σε ένα δείγμα, με πιο συχνά τα σωματίδια από πολυπροπυλένιο (ΡΡ) και τερεφθαλικό πολυαιθυλένιο (ΡΕΤ). Κατά μέσο όρο κάθε δείγμα περιείχε 20 σωματίδια μικροπλαστικών ανά δέκα γραμμάρια κοπράνων.
«Είναι η πρώτη έρευνα του είδους της και επιβεβαιώνει αυτό που υποπτευόμασταν εδώ και καιρό, ότι τα πλαστικά τελικά φθάνουν στο ανθρώπινο έντερο», δήλωσε ο Σβαμπλ. «Αυτό», πρόσθεσε, «γεννά ιδιαίτερη ανησυχία για το τι μπορεί να σημαίνει, ιδίως για τους ασθενείς με γαστρεντερικές παθήσεις. Τα πιο μικρά σωματίδια μικροπλαστικών είναι ικανά να διεισδύουν στην κυκλοφορία του αίματος, στο λεμφικό σύστημα, ακόμη και στο ήπαρ». «Πρέπει πλέον να κάνουμε περισσότερες μελέτες για να κατανοήσουμε τι σημαίνει αυτό για την ανθρώπινη υγεία», τόνισε.
Η παρουσίαση της έρευνας:
Τι είναι τα μικροπλαστικά
Τα μικροπλαστικά είναι πολύ μικρά σωματίδια πλαστικού υλικού, συνήθως μικρότερα από 5 mm. Μπορούν να σχηματιστούν μέσω της φυσιολογικής φθοράς μεγαλύτερων κομματιών πλαστικού, αλλά και συνθετικών υφασμάτων. Μπορούν επίσης να κατασκευαστούν και να προστεθούν σκόπιμα σε προϊόντα, κυρίως σε καλλυντικά και σε προϊόντα προσωπικής υγιεινής.
Τα μικροπλαστικά δεν «εισβάλλουν» στον ανθρώπινο οργανισμό μόνο από τα ψάρια, τα θαλασσινά και το αλάτι που έχουν μολυνθεί, αλλά οι επιστήμονες προειδοποιούν ότι η κατανάλωση τροφίμων που διατηρούνται σε πλαστικές συσκευασίες, καθώς επίσης νερού και αναψυκτικών από πλαστικά μπουκάλια είναι εξίσου επικίνδυνη. Εντοπίζονται, δε, ακόμη και στη σκόνη που αναπνέουμε.
Σύμφωνα με την έρευνα τα μικροπλαστικά που εισέρχονται στο πεπτικό σύστημα του ανθρώπου μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά την υγεία, μεταξύ άλλων επιδρώντας στο ανοσοποιητικό σύστημα ή συμβάλλοντας στην μεταφορά τοξικών χημικών και παθογόνων μικροοργανισμών στο σώμα.
Η Χέδερ Λέσλι, ειδική περιβαλλοντικής χημείας και τοξικολογίας από το Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ, σε συνέντευξή της έχει περιγράψειι τα μικροπλαστικά ως έναν πολύ σημαντικό παράγοντα μόλυνσης. Τα παρομοιάζει σαν ένα πιάτο με σπαγκέτι, όπου τα πλαστικά είναι τα μακαρόνια και οι χημικές ουσίας η σάλτσα γύρω από αυτά. «Ανάλογα με τη συνταγή, μπορείτε να έχετε μερικά πλαστικά που είναι τοξικά. Στη πραγματικότητα πολλές ουσίες που προκαλούν ανησυχία συνδέονται με πλαστικά προϊόντα», τονίζει. Σημειώνει πως ανησυχεί επίσης για την λεγόμενη τοξικότητα των σωματιδίων. «Εάν μικροσκοπικά σωματίδια, συμπεριλαμβανομένων των πλαστικών βρουν τον δρόμο προς έναν ιστό στο σώμα σας, μπορούν να προκαλέσουν αυτό που ονομάζεται οξειδωτικό στρες, το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε χρόνια φλεγμονή κι αυτή με τη σειρά της να οδηγήσει στην εμφάνιση αρκετών χρόνιων παθήσεων».
Δώδεκα νούμερα που πρέπει να μας προβληματίσουν
- Υπολογίζεται ότι το 2 με 5% όλων των πλαστικών που παράγονται καταλήγει στους ωκεανούς.
- Οι επιστήμονες υπολογίζουν τον αριθμό των πλαστικών απορριμμάτων που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στους ωκεανούς σε 5.250.000.000.000
- Σύμφωνα με μελέτη του WWF, από τους 27 εκατομμύρια τόνους πλαστικών απορριμμάτων που παράγονται κάθε χρόνο στην Ευρώπη, μόνο το ένα τρίτο ανακυκλώνεται.
- Η Ελλάδα καταναλώνει περίπου 0,6 εκατομμύρια τόνους πλαστικών το χρόνο και ανακυκλώνει μόλις το 20%.
- Έρευνα του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος» έδειξε πως σε περισσότερα από 1000 δείγματα ιζήματος από 167 παραλίες των ελληνικών ακτών, δεν υπήρξε ούτε ένα δείγμα που να μην περιέχει μικροπλαστικές ίνες.
- Έχει, μάλιστα, υπολογιστεί πως εντοπίζονται 1,25 εκατομμύρια κομματάκια πλαστικού ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο στη Μεσόγειο Θάλασσα
- Έρευνες που διενεργήθηκαν το 2012 και το 2013, έδειξαν ότι σχεδόν το 100% των ψαριών και θαλάσσιων ασπόνδυλων (όπως σφουγγάρια και ολοθούρια) περιείχαν μικροσκοπικές ίνες πλαστικού.
- Ο καθένας από εμάς ελευθερώνει καθημερινά στο περιβάλλον κατά μέσο όρο 2,4 mg μικροπλαστικών
- Τα μπουκάλια νερού μίας χρήσης περιέχουν από 2 έως και 44 μικροπλαστικά ανά λίτρο
- Καταναλώνουμε περίπου 70.000 μικροπλαστικά ετησίως μόνο από τη σκόνη
- Ένα μόνο ρούχο κατασκευασμένο από συνθετικές ίνες απελευθερώνει σε κάθε πλύση περίπου 1.900 μικροπλαστικές ίνες στο αποχετευτικό σύστημα οι οποίες συνήθως καταλήγουν στη θάλασσα.
- Σύμφωνα με την Greenpeace το πρόβλημα έχει φτάσει μέεχρι και την Ανταρκτική καθώς σε 7 από τα 9 δείγματα που ελήφθησαν από χιόνι στο έδαφος της εντοπίστηκαν χημικά που είναι γνωστά ως PFAs
Η παγκόσμια παραγωγή πλαστικών έχει αυξηθεί σημαντικά από τη δεκαετία του 1950 και συνεχίζει να αυξάνεται κάθε χρόνο. Χάρη στις πολλές πρακτικές χρήσεις τους και το χαμηλό τους κόστος τα πλαστικά χρησιμοποιούνται ευρύτατα στην καθημερινή ζωή, με συνέπεια οι άνθρωποι να εκτίθενται συνεχώς σε αυτά - το ίδιο και το περιβάλλον.
Χαρακτηριστικό είναι ότι 43% των θαλάσσιων απορριμμάτων αποτελείται από 10 τύπους πλαστικών μιας χρήσης, όπως συσκευασίες φαγητού, πλαστικά ποτήρια και κουτάκια αναψυκτικών, μπατονέτες, πλαστικά πιατάκια - πιρουνάκια - καλαμάκια, πλαστικά μπουκάλια, μπαλόνια, πακέτα και πλαστικά συσκευασίας, αποτσίγαρα, προϊόντα υγιεινής και πλαστικές σακούλες. Στο πλαίσιο αυτό η Επιτροπή Περιβάλλοντος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ψήφισε πριν λίγες μέρες υπέρ της πλήρους απαγόρευσης από την αγορά της ΕΕ μέχρι το 2021 των πλαστικών προϊόντων μίας χρήσης.
Τι κάνουμε όμως μέχρι τότε; πρώτα από όλα οφείλουμε να μειώσουμε την προσωπική μας χρήση πλαστικών προϊόντων. Δεύτερον δεν πετάμε σκουπίδια στο δρόμο ή στο περιβάλλον. Επίσης, επιλέγουμε ρούχα από φυσικές ίνες, όπως το βαμβάκι και το λινάρι και όχι συνθετικές και αποφεύγουμε τα προϊόντα προσωπικής υγιεινής που περιέχουν μικροπλαστικά στα συστατικά τους. Δεν φτάνει να πληρώνουμε την πλαστική σακούλα, την καταργούμε και χρησιμοποιούμε τσάντες πολλαπλών χρήσεων. Και τέλος, ανακυκλώνουμε!
Γιατί αν δεν ανακυκλώσουμε το πλαστικό, όπως φαίνεται εκείνο θα κάνει τον κύκλο του και θα καταλήξει πάλι σε εμάς. Και συγκεκριμένα... στο στομάχι μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου