Ιδέα κολάζ: Gerontakos
Το «Βατερλό» που αλλάζει το σκηνικό
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ
Είναι πλέον ορατή, «διά γυμνού οφθαλμού», μια σειρά πολιτικών και οικονομικών παραγόντων, που τροποποιούν σημαντικά το πολιτικό σκηνικό.
Οι «καχυποψίες» έναντι του ΣΥΡΙΖΑ σε ευρωπαϊκό επίπεδο μετατρέπονται σε θετικές δημόσιες αναφορές. Οι ΗΠΑ «ποντάρουν» στη γεωπολιτική αξία της χώρας, αναλαμβάνοντας από την πλευρά τους και αντίστοιχες δεσμεύσεις υποστήριξής μας. Το πολιτικό κλίμα έχει αρχίσει -εδώ και καιρό- να αλλάζει «από τα έξω προς τα μέσα», καθώς «προεξοφλούνται» η θετική κατάληξη της τρίτης αξιολόγησης, η άρση των εμποδίων από το ΔΝΤ, η συμφωνημένη «διευθέτηση του χρέους» και η «οργανωμένη έξοδος» της χώρας από τη μνημονιακή περίοδο, με τη συμπαράσταση των εταίρων.
Οι οικονομικοί δείκτες βελτιώνονται. Πρόσθετα δημοσιονομικά μέτρα αποκλείονται. Οι κοινωνικές «διορθώσεις» -όσο η χώρα βγαίνει από τη χρεοκοπία και αναπτύσσεται- έχουν αρχίσει να μπαίνουν στην «ημερήσια διάταξη».
Προφανώς, υπάρχει ακόμα αρκετός δρόμος να διανυθεί, που δεν θα είναι ευθύγραμμος. Πολλές «λεπτομέρειες» θα έχουν ιδιαίτερη αξία και οι δυσκολίες πάντα ελλοχεύουν. Δεν πρόκειται για «success story», αλλά για μια πορεία σταδιακής εξόδου από την κρίση με σταθερά και μελετημένα βήματα. Χωρίς, βέβαια, να αποκλείονται και επιμέρους μικρές οπισθοχωρήσεις.
Αυτή η νέα πολιτική πραγματικότητα «εισέβαλε» το τελευταίο διάστημα στην «παραμορφωμένη» πολιτική και μιντιακή εσωτερική πραγματικότητα. Πιέζει για «βίαιη ωρίμανση» την αντιπολίτευση και προκαλεί αμηχανία, γκρίνιες και σύγχυση στους κόλπους της. Η «τυφλή καταστροφολογία» και οι προαναγγελίες εκλογών ανά δίμηνο κατέρρευσαν.
Ετσι, η ΝΔ έσπευσε να αλλάξει «ταμπλό» αντιπολίτευσης. Από τη «μεγάλη εικόνα» της εξόδου της χώρας από την κρίση, πήγε στο «ταμπλό» των δυσκολιών της καθημερινότητας, υιοθετώντας λαϊκίστικα μοτίβα αντιπολίτευσης με αντικείμενο την υψηλή φορολογία, την ανομία και την κατάσταση σε Παιδεία και Υγεία. Αλλά και εδώ έχει προβλήματα επικοινωνιακής πειθούς. Οι τεράστιες ευθύνες για τη χρεοκοπία της χώρας, το πελατειακό κράτος που δημιούργησε και το μνημονιακό κυβερνητικό παρελθόν είναι οι κύριοι λόγοι για τις σημερινές «στρεβλώσεις» και όχι τα δυόμισι χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ, με όλα τα πραγματικά ή υποτιθέμενα λάθη που έχει κάνει ως κυβέρνηση.
Οπαδοί, λ.χ., των ελαστικών μορφών εργασίας σήμερα… διαμαρτύρονται για τη μερική απασχόληση, σνομπάροντας τη σταδιακή μείωση της ανεργίας! Ολοι επίσης ξέρουμε ότι η ανάπτυξη με μικρότερους φόρους και χωρίς φοροδιαφυγή είναι καλύτερη συνταγή από την υψηλή φορολογία. Αλλά μέχρι να δημιουργηθεί το αναγκαίο περιβάλλον για κάτι τέτοιο, τι γίνεται σε μια χρεοκοπημένη χώρα; Σε αυτό δεν υπάρχουν σοβαρές απαντήσεις από την αντιπολίτευση. Και, πάντως, δεν είναι τα Paradise Papers…
Είναι χαρακτηριστική η πρόσφατη συζήτηση στη Βουλή για την «ανομία», που εξελίχθηκε σε πολιτικό Βατερλό του κ. Μητσοτάκη. Επεσε «θύμα» αφενός της δικής του «εγκληματικής» υπερβολής και αφετέρου μιας συγκυρίας αποκαλύψεων (Siemens, Paradise Papers, Αυγενάκης), που θόλωσαν την εικόνα του ως αδέκαστου προασπιστή της νομιμότητας και της ηθικής. Το πλήγμα είναι ισχυρότατο και ακυρωτικό ως προς τον ίδιο. Δεν προσφέρεται για «συμψηφισμό». Ούτε αποδίδουν οι προσπάθειες «αποσιώπησης» ή υποβάθμισης της σημασίας του θέματος από τα φιλικά Μέσα ή οι αντιπερισπασμοί με τον κ. Καμμένο ή τον Κουφοντίνα! Οι πραγματικές και συμβολικές καταγραφές λειτουργούν αποδομητικά ως προς την εικόνα του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Η αμυντική γραμμή των Μέσων που τον υποστηρίζουν είναι ότι ο κ. Τσίπρας υιοθετεί στρατηγική πόλωσης και έντασης, προπαρασκευάζει εκλογές, «χτίζει» διαχωριστικές γραμμές και θυσιάζει για μικροκομματικούς λόγους το κλίμα σταθερότητας και καταλλαγής των πολιτικών παθών που έχουν ανάγκη η χώρα και η οικονομία.
Η ειρωνεία της υπόθεσης είναι ότι όλα αυτά λέγονται τώρα από τον χώρο της αντιπολίτευσης, που πρωτοστάτησε στην πολιτική και διχαστική δαιμονοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ, ζητώντας κάθε δεύτερη μέρα εκλογές, μη λαμβάνοντας υπ’ όψιν της το κλίμα σταθερότητας και καταλλαγής των πολιτικών παθών που έχει ανάγκη ο τόπος κ.λπ.
Τι να πούμε; Η πλήρης αντιστροφή!
Όλα αυτά, πάντως, συνθέτουν ένα νέο πολιτικό τοπίο, που μπορεί να εξελιχθεί σε αφετηρία νέων συσχετισμών, καθόλου ευχάριστων για τον αρχηγό της ΝΔ…
Δημοσιεύτηκε στο φύλλο 23 της εφημερίδας Νέα Σελίδα, 12/11/2017
Είναι πλέον ορατή, «διά γυμνού οφθαλμού», μια σειρά πολιτικών και οικονομικών παραγόντων, που τροποποιούν σημαντικά το πολιτικό σκηνικό.
Οι «καχυποψίες» έναντι του ΣΥΡΙΖΑ σε ευρωπαϊκό επίπεδο μετατρέπονται σε θετικές δημόσιες αναφορές. Οι ΗΠΑ «ποντάρουν» στη γεωπολιτική αξία της χώρας, αναλαμβάνοντας από την πλευρά τους και αντίστοιχες δεσμεύσεις υποστήριξής μας. Το πολιτικό κλίμα έχει αρχίσει -εδώ και καιρό- να αλλάζει «από τα έξω προς τα μέσα», καθώς «προεξοφλούνται» η θετική κατάληξη της τρίτης αξιολόγησης, η άρση των εμποδίων από το ΔΝΤ, η συμφωνημένη «διευθέτηση του χρέους» και η «οργανωμένη έξοδος» της χώρας από τη μνημονιακή περίοδο, με τη συμπαράσταση των εταίρων.
Οι οικονομικοί δείκτες βελτιώνονται. Πρόσθετα δημοσιονομικά μέτρα αποκλείονται. Οι κοινωνικές «διορθώσεις» -όσο η χώρα βγαίνει από τη χρεοκοπία και αναπτύσσεται- έχουν αρχίσει να μπαίνουν στην «ημερήσια διάταξη».
Προφανώς, υπάρχει ακόμα αρκετός δρόμος να διανυθεί, που δεν θα είναι ευθύγραμμος. Πολλές «λεπτομέρειες» θα έχουν ιδιαίτερη αξία και οι δυσκολίες πάντα ελλοχεύουν. Δεν πρόκειται για «success story», αλλά για μια πορεία σταδιακής εξόδου από την κρίση με σταθερά και μελετημένα βήματα. Χωρίς, βέβαια, να αποκλείονται και επιμέρους μικρές οπισθοχωρήσεις.
Αυτή η νέα πολιτική πραγματικότητα «εισέβαλε» το τελευταίο διάστημα στην «παραμορφωμένη» πολιτική και μιντιακή εσωτερική πραγματικότητα. Πιέζει για «βίαιη ωρίμανση» την αντιπολίτευση και προκαλεί αμηχανία, γκρίνιες και σύγχυση στους κόλπους της. Η «τυφλή καταστροφολογία» και οι προαναγγελίες εκλογών ανά δίμηνο κατέρρευσαν.
Ετσι, η ΝΔ έσπευσε να αλλάξει «ταμπλό» αντιπολίτευσης. Από τη «μεγάλη εικόνα» της εξόδου της χώρας από την κρίση, πήγε στο «ταμπλό» των δυσκολιών της καθημερινότητας, υιοθετώντας λαϊκίστικα μοτίβα αντιπολίτευσης με αντικείμενο την υψηλή φορολογία, την ανομία και την κατάσταση σε Παιδεία και Υγεία. Αλλά και εδώ έχει προβλήματα επικοινωνιακής πειθούς. Οι τεράστιες ευθύνες για τη χρεοκοπία της χώρας, το πελατειακό κράτος που δημιούργησε και το μνημονιακό κυβερνητικό παρελθόν είναι οι κύριοι λόγοι για τις σημερινές «στρεβλώσεις» και όχι τα δυόμισι χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ, με όλα τα πραγματικά ή υποτιθέμενα λάθη που έχει κάνει ως κυβέρνηση.
Οπαδοί, λ.χ., των ελαστικών μορφών εργασίας σήμερα… διαμαρτύρονται για τη μερική απασχόληση, σνομπάροντας τη σταδιακή μείωση της ανεργίας! Ολοι επίσης ξέρουμε ότι η ανάπτυξη με μικρότερους φόρους και χωρίς φοροδιαφυγή είναι καλύτερη συνταγή από την υψηλή φορολογία. Αλλά μέχρι να δημιουργηθεί το αναγκαίο περιβάλλον για κάτι τέτοιο, τι γίνεται σε μια χρεοκοπημένη χώρα; Σε αυτό δεν υπάρχουν σοβαρές απαντήσεις από την αντιπολίτευση. Και, πάντως, δεν είναι τα Paradise Papers…
Είναι χαρακτηριστική η πρόσφατη συζήτηση στη Βουλή για την «ανομία», που εξελίχθηκε σε πολιτικό Βατερλό του κ. Μητσοτάκη. Επεσε «θύμα» αφενός της δικής του «εγκληματικής» υπερβολής και αφετέρου μιας συγκυρίας αποκαλύψεων (Siemens, Paradise Papers, Αυγενάκης), που θόλωσαν την εικόνα του ως αδέκαστου προασπιστή της νομιμότητας και της ηθικής. Το πλήγμα είναι ισχυρότατο και ακυρωτικό ως προς τον ίδιο. Δεν προσφέρεται για «συμψηφισμό». Ούτε αποδίδουν οι προσπάθειες «αποσιώπησης» ή υποβάθμισης της σημασίας του θέματος από τα φιλικά Μέσα ή οι αντιπερισπασμοί με τον κ. Καμμένο ή τον Κουφοντίνα! Οι πραγματικές και συμβολικές καταγραφές λειτουργούν αποδομητικά ως προς την εικόνα του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Η αμυντική γραμμή των Μέσων που τον υποστηρίζουν είναι ότι ο κ. Τσίπρας υιοθετεί στρατηγική πόλωσης και έντασης, προπαρασκευάζει εκλογές, «χτίζει» διαχωριστικές γραμμές και θυσιάζει για μικροκομματικούς λόγους το κλίμα σταθερότητας και καταλλαγής των πολιτικών παθών που έχουν ανάγκη η χώρα και η οικονομία.
Η ειρωνεία της υπόθεσης είναι ότι όλα αυτά λέγονται τώρα από τον χώρο της αντιπολίτευσης, που πρωτοστάτησε στην πολιτική και διχαστική δαιμονοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ, ζητώντας κάθε δεύτερη μέρα εκλογές, μη λαμβάνοντας υπ’ όψιν της το κλίμα σταθερότητας και καταλλαγής των πολιτικών παθών που έχει ανάγκη ο τόπος κ.λπ.
Τι να πούμε; Η πλήρης αντιστροφή!
Όλα αυτά, πάντως, συνθέτουν ένα νέο πολιτικό τοπίο, που μπορεί να εξελιχθεί σε αφετηρία νέων συσχετισμών, καθόλου ευχάριστων για τον αρχηγό της ΝΔ…
Δημοσιεύτηκε στο φύλλο 23 της εφημερίδας Νέα Σελίδα, 12/11/2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου