Τετάρτη, Νοεμβρίου 29, 2017

Ευσεβάστος αναφέρο ο ιπποφενώμενος ιππενοματάρχης

Αρχειοκαπηλεία

Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών
28.11.2017

Συντάκτης:

Λοξοδρόμησε στα χέρια μου το τομίδιο του Εμμανουήλ Λυκούδη «Η Κωμόπολις Φθειρία και άλλα διηγήματα» σε επιμέλεια Επαμεινώνδα Χ. Γονατά, τυπωμένο από τις εκδόσεις Στιγμή (2017). Παραγνωρισμένος, αν όχι εντελώς ξεχασμένος, ο Λυκούδης (1849-1925/ Εμμανουήλ Λυκούδης - Βικιπαίδεια) ανήκει στους πεζογράφους της γενιάς του 1880. Στο έργο του φωτίζεται, σύμφωνα με τον Δημήτριο Καμπούρογλου, «η απλοϊκή, φιλομειδής, σπινθηροβόλος, αλλά και η ευγενεστάτη των μορφών τας οποίας θα ηδύνατο να συναντήσει τις, συνυφαινομένη με μίαν εξαιρετικήν ψυχικήν και διανοητικήν διαμόρφωσιν, με ευθύτητα χαρακτήρος, ασύγκριτον φιλοπατρίαν, απίστευτον αλτρουϊσμόν, με απεριόριστον προς την ελευθερίαν λατρείαν, με γοητευτικήν μυστικοπάθειαν».
Επαυξάνω. Τα αφηγήματα «Μαρασμός» και «Ο Τσουράπης», γραμμένα σε ρέουσα δημοτική με στοιχεία ιδιωμάτων της Ρούμελης και της Θεσσαλίας, έχουν πρωταγωνιστές δυο σκυλιά και αποτελούν ό,τι ωραιότερο και υψηλότερο έχει αποτυπωθεί στο χαρτί για τη συνύπαρξη ανθρώπων και ζώων. Το ομώνυμο πόνημα του βιβλίου, ωστόσο, θα το ζήλευαν άπαντες οι σουρεαλιστές τόσο για τη σύλληψη όσο και για το σαρκαστικό ύφος. Εξελίσσεται σε τυπική κωμόπολη της ελληνικής επαρχίας, όπου το σαπούνι και εν γένει τα είδη προσωπικού καθαρισμού είναι άγνωστα.
Καταθέτω εύγλωττο απόσπασμα: «Απετελείτο δε η νέα αύτη γενεά από εσμόν μικρών δαιμόνων ανυποδήτων, το πρόσωπον, τας χείρας και τους πόδας των οποίων ουδέποτε περιύβρισε του ύδατος η επαφή, ενώ η κόμη των κατά γλοιώδεις τολύπας επιστρέφει τας μικράς κεφαλάς των». Ο ξενομερίτης ιδιοκτήτης του μοναδικού και φυσικά παμβρόμικου ξενοδοχείου, πάρεδρος της κοινότητας επίσης, διαθέτει παλιό λουτήρα της πεθεράς του παραπεταμένο στην αποθήκη.
Εγγλέζος πελάτης ζητά κάποτε να πάρει αναζωογονητικό μπανάκι κι εκείνος βγάζει τη δεξαμενή να την καθαρίσει στην αυλή. Σύσσωμο το χωριό απορεί βλέποντας το αλλόκοτο μαραφέτι και οι πολιτικοί του αντίπαλοι δράττονται της ευκαιρίας, κατηγορώντας τον ότι κατόπιν παράνομης ανασκαφής ξέθαψε αρχαία τριήρη την οποία προτίθεται να πουλήσει στον Αγγλο. Απείρου κάλλους σκηνές ακολουθούν. Περιορίζομαι στο επίσημο έγγραφο του υπενωματάρχου Κοταπίτα προς τους ανωτέρους του. Τύφλα να ’χει ο Μποστ.

Σημεία και τέρατα αναφέρει: «Προς την σε βαστεί ιππομηραρχίαν. Περί τιρτήρης παρανόμως ξεχόσεως, αρχειοκαπηλείας Αγγλον πνήξαιος βραστόν νερόν. [...] Ευσεβάστος αναφέρο ο ιπποφενώμενος ιππενοματάρχης, ότι ηπάγας χθαις εις την θέσιν Κρία Βρισούλα (Κόμπος νερώ δεν τρέχη πλια) όπως συλίψω τον εκί κρυπτόμενον κλιροτωφιγόδικον Γκιώσαν, ο οπείος μου απίντισεν όχι μώνων απιλών με δακτυλοϊδώς, αλλά πόσων μάλλων κε δεν έρχωμαι, επιστραίψας κατεπίγον απράκτος, διότι πλεροφωρηθίς πεζός, ότι πάρεδρος Κεμέρογλους, ανασκαφήσας παρανόμων αγρόν, προς ανακάλυψιν αρχέαν τιρτίρην (την εγνόρησεν ο δάσκαλως) και μάλιστα εβρήσας και πουλήσας εις Αγγλον λώρδον. [...] Στέλνο εφσεβάστος εσσοκλήστος εις τω παρών την τιρτίρην, των πάραιδρων σιδηροδαίσμιον (Χορηστά πού με αντίστασεις βιαιοπραγήαν έσχισε στολίν μου κε έβρυσε στέμα) των λόρδον τραβματείαν κε μάρτηρας διά τα παιρετέρο. Εφπιθαίστατως Κοταπίτας Ιωάν. ιππενομ.».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΔΙΗΓΗΜΑ ΣΕ pdf