Επικίνδυνα παιχνίδια…
Γράφει ο Σεραφείμ Π. Κοτρώτσος
Εξαρχής η επισήμανση για να μην υπάρξουν «δεύτερες αναγνώσεις»: εάν προκύψουν τεκμηριωμένες ευθύνες του υπουργού Αμυνας στην πώληση βλημάτων στη Σαουδική Αραβία, καλώς να καταλογιστούν. Προσώρας, ωστόσο, όσα έρχονται στο φως της δημοσιότητας πόρρω απέχουν από κάτι τέτοιο. Αντιθέτως, κινούνται στη σφαίρα της «δίκης προθέσεων».
Πάμε τώρα στα ουσιώδη και πολλαπλώς εθνικά επιζήμια.
Παρατήρηση 1η: Μια διακρατική συμφωνία μεταξύ της Ελλάδας και της Σαουδικής Αραβίας με υψηλότατο βαθμό εμπιστευτικότητας γίνεται «φύλλο και φτερό» σε δημόσια θέα. Απόρρητα έγγραφα διακινούνται με επικίνδυνη προχειρότητα και πλήττουν, όχι τον Πάνο Καμμένο -όπως, προφανώς για λόγους πολιτικής αποσταθεροποίησης, επιδιώκουν ορισμένοι-, αλλά το ίδιο το κύρος της χώρας. Ποιο σοβαρό κράτος θα επιδιώξει στο μέλλον οιαδήποτε παρόμοια συνεργασία με την Ελλάδα, όταν γνωρίζει ότι γεωπολιτικά και αμυντικά θέματα μεγάλης κρισιμότητας γίνονται πρωτοσέλιδα εφημερίδων;
Παρατήρηση 2η: Κρατικοί υπάλληλοι -εν προκειμένω διπλωμάτες-, εντεταλμένοι να υπερασπίζονται το εθνικό συμφέρον, εμπλέκονται σε μια ερεβώδη υπόθεση διακίνησης εγγράφων εμπιστευτικής διαβάθμισης, δρώντας σκοπίμως ή αφελώς σε βάρος της χώρας. Οσο βαρύ κι αν ακούγεται το σαφές υπονοούμενο του υπουργού Εξωτερικών, Νίκου Κοτζιά, χρήζει άμεσης διερεύνησης: «Αποτελεί η παράδοση απορρήτων εγγράφων από δημόσιους λειτουργούς σε τρίτους παρανομία ή όχι;». Η απάντηση είναι λογικά μάλλον αυτονόητη, αλλά ας δοθεί από τις αρμόδιες εισαγγελικές Αρχές.
Παρατήρηση 3η: Οπως θυμήθηκε και επικαλέστηκε ως επιχείρημα για τη στάση του ο αντιπρόεδρος της Βουλής Νικήτας Κακλαμάνης, σε παλαιότερες εποχές ένας υπουργός Εξωτερικών είχε φτάσει στο σημείο να κατηγορήσει δημοσιογράφο για «κατασκοπεία» επειδή διακίνησε απόρρητα έγγραφα. Δεν εισηγείται προφανώς κανείς κάτι αντίστοιχο, όμως το απόρρητο εγγράφων που αφορούν στην άμυνα και στην εξωτερική πολιτική δεν είναι μόνο μια διακοσμητική σφραγίδα. Είναι -και πρέπει να είναι- πολλά περισσότερα.
Παρατήρηση 4η: Δεν απέχουμε χρονικά πολύ από τις περιόδους που σε συνεδριάσεις ΚΥΣΕΑ αγοράζονταν και πωλούνταν εξοπλισμοί με τις μίζες να ίπτανται πάνω από την Αθήνα. Κάποιοι αρνήθηκαν να μιλήσουν ή ακόμα και να καταθέσουν σε δικαστήρια, επικαλούμενοι, μεταξύ άλλων, και την εθνική ασφάλεια. Τώρα αυτοί και άλλοι εμφανίζονται λαλίστατοι, μεταβάλλοντας την αντένδειξη σε επιχείρημα.
Και ο νοών νοείτω…
Δημοσιεύτηκε στο φύλλο 25 της εφημερίδας Νέα Σελίδα, 26/11/2017
Εξαρχής η επισήμανση για να μην υπάρξουν «δεύτερες αναγνώσεις»: εάν προκύψουν τεκμηριωμένες ευθύνες του υπουργού Αμυνας στην πώληση βλημάτων στη Σαουδική Αραβία, καλώς να καταλογιστούν. Προσώρας, ωστόσο, όσα έρχονται στο φως της δημοσιότητας πόρρω απέχουν από κάτι τέτοιο. Αντιθέτως, κινούνται στη σφαίρα της «δίκης προθέσεων».
Πάμε τώρα στα ουσιώδη και πολλαπλώς εθνικά επιζήμια.
Παρατήρηση 1η: Μια διακρατική συμφωνία μεταξύ της Ελλάδας και της Σαουδικής Αραβίας με υψηλότατο βαθμό εμπιστευτικότητας γίνεται «φύλλο και φτερό» σε δημόσια θέα. Απόρρητα έγγραφα διακινούνται με επικίνδυνη προχειρότητα και πλήττουν, όχι τον Πάνο Καμμένο -όπως, προφανώς για λόγους πολιτικής αποσταθεροποίησης, επιδιώκουν ορισμένοι-, αλλά το ίδιο το κύρος της χώρας. Ποιο σοβαρό κράτος θα επιδιώξει στο μέλλον οιαδήποτε παρόμοια συνεργασία με την Ελλάδα, όταν γνωρίζει ότι γεωπολιτικά και αμυντικά θέματα μεγάλης κρισιμότητας γίνονται πρωτοσέλιδα εφημερίδων;
Παρατήρηση 2η: Κρατικοί υπάλληλοι -εν προκειμένω διπλωμάτες-, εντεταλμένοι να υπερασπίζονται το εθνικό συμφέρον, εμπλέκονται σε μια ερεβώδη υπόθεση διακίνησης εγγράφων εμπιστευτικής διαβάθμισης, δρώντας σκοπίμως ή αφελώς σε βάρος της χώρας. Οσο βαρύ κι αν ακούγεται το σαφές υπονοούμενο του υπουργού Εξωτερικών, Νίκου Κοτζιά, χρήζει άμεσης διερεύνησης: «Αποτελεί η παράδοση απορρήτων εγγράφων από δημόσιους λειτουργούς σε τρίτους παρανομία ή όχι;». Η απάντηση είναι λογικά μάλλον αυτονόητη, αλλά ας δοθεί από τις αρμόδιες εισαγγελικές Αρχές.
Παρατήρηση 3η: Οπως θυμήθηκε και επικαλέστηκε ως επιχείρημα για τη στάση του ο αντιπρόεδρος της Βουλής Νικήτας Κακλαμάνης, σε παλαιότερες εποχές ένας υπουργός Εξωτερικών είχε φτάσει στο σημείο να κατηγορήσει δημοσιογράφο για «κατασκοπεία» επειδή διακίνησε απόρρητα έγγραφα. Δεν εισηγείται προφανώς κανείς κάτι αντίστοιχο, όμως το απόρρητο εγγράφων που αφορούν στην άμυνα και στην εξωτερική πολιτική δεν είναι μόνο μια διακοσμητική σφραγίδα. Είναι -και πρέπει να είναι- πολλά περισσότερα.
Παρατήρηση 4η: Δεν απέχουμε χρονικά πολύ από τις περιόδους που σε συνεδριάσεις ΚΥΣΕΑ αγοράζονταν και πωλούνταν εξοπλισμοί με τις μίζες να ίπτανται πάνω από την Αθήνα. Κάποιοι αρνήθηκαν να μιλήσουν ή ακόμα και να καταθέσουν σε δικαστήρια, επικαλούμενοι, μεταξύ άλλων, και την εθνική ασφάλεια. Τώρα αυτοί και άλλοι εμφανίζονται λαλίστατοι, μεταβάλλοντας την αντένδειξη σε επιχείρημα.
Και ο νοών νοείτω…
Δημοσιεύτηκε στο φύλλο 25 της εφημερίδας Νέα Σελίδα, 26/11/2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου