Φριτς Μπάουερ : ο ανώτατος δικαστικός που αγωνίστηκε για την αποναζιστικοποίηση της μεταπολεμικής Γερμανίας

Φριτς Μπάουερ - Βικιπαίδεια

 

Φριτς Μπάουερ: ο Γερμανός (μ` εβραϊκές ρίζες) γενικός εισαγγελέας της Δυτικής Γερμανίας , που έκανε  σκοπό της ζωής του να εντοπίσει , να συλλάβει και να δικάσει όλα τα ναζιστικά τέρατα, υπεύθυνα για το ολοκαύτωμα,  που διέφυγαν σε Λατινική Αμερική κι άλλες χώρες μετά το τέλος του Β` Παγκοσμίου Πολέμου. 

Ο ίδιος υπήρξε  θύμα της ναζιστικής Γερμανίας, μολονότι διακεκριμένος νομικός και ηγετικό στέλεχος του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος .

Η άνοδος του Χίτλερ στην εξουσία σήμανε την άμεση  σύλληψή του . Για να αποφύγει τα χειρότερα , υπέγραψε την "γερμανική δήλωση" πίστης προς το καθεστώς , γεγονός που που τον απελευθέρωσε.Στη συνέχεια , διέφυγε στη Δανία και κατόπιν στη Σουηδία , όπου ανέπτυξε πλούσια αντιναζιστική δράση ως συνεργάτης του σοσιαλιστή Βίλι Μπραντ.

Μετά τον πόλεμο επέστρεψε στη Γερμανία, όπου αναδείχθηκε σε κορυφαίο δικαστικό λειτουργό , που με  πάθος  επιδόθηκε  σε ενέργειες για την αναζήτηση πρωτοκλασάτων  ναζί που είτε διέφυγαν στο εξωτερικό είτε  παρέμειναν στην Δυτική Γερμανία. Το πάθος του όμως αυτό δεν βρήκε ανταπόκριση στην κυβέρνηση του Αντενάουερ  και στους υπόλοιπους εισαγγελείς αλλά και στα πολιτικά και επιχειρηματικά πρόσωπα της χώρας.Πάμπολλα ήταν τα  εμπόδια που του έβαζε συνεχώς ολόκληρο το διαβρωμένο από τους ναζί σύστημα , το οποίο έφτασε στο σημείο να τον απειλεί με ηθική και φυσική εξόντωση  καθ` όλη τη διάρκεια των ερευνών του.

Ο διαβόητος αρχιεγκληματίας   Άντολφ Άιχμαν υπήρξε η μεγαλύτερη επιτυχία του  εισαγγελέα Φριτς Μπάουερ, που έγινε όμως με έμμεσο τρόπο , διότι τον εντόπισε μεν στην Αργεντινή  αλλά αναγκάστηκε να "προδώσει" τη χώρα του, δίνοντας κρυφά πληροφορίες στη  ισραηλινή υπηρεσία πληροφοριών Μοσάντ, όταν η Γερμανική κυβέρνηση αρνήθηκε να ζητήσει τον εγκληματία επισήμως από την  Αργεντινή. 
Τελικά, η Μοσάντ  κατάφερε να συλλάβει τον Γερμανό ναζί στην Αργεντινή και να τον μεταφέρει στο Ισραήλ, όπου δικάστηκε και εκτελέστηκε .

Η υπόθεση Άιχμαν έγινε μια θαυμάσια ταινία από τον Λαρς Κράουμε και είναι μία από τις πολλές ταινίες του γερμανικού κινηματογράφου, που προσπαθούν να ρίξουν φως στη σκοτεινή περίοδο της ναζιστικής Γερμανίας, βοηθώντας έτσι να καταλάβουμε γιατί τελικά η Γερμανία αλλά και η Δύση δεν προχώρησαν σε μια ριζική κάθαρση στον τομέα της αποναζιστικοποίησης και επέτρεψαν έτσι να συντηρήσουν τη φλόγα της ναζιστικής ιδεολογίας, αφού έχτισαν το νέο κόσμο εμπιστευόμενες την ανοικοδόμηση στα παλιά χιτλερικά στελέχη. Μιλάμε  για μια εκ γενετής ανάπηρη δημοκρατία. Να μην εκπλησσόμαστε λοιπόν βλέποντας τώρα τα ακροδεξιά μορφώματα να  ξεπηδούν στην Ευρώπη και την Αμερική και να διεκδικούν την ψήφο του λαού για να τον αλυσοδέσουν